Hoe West-Nijl-virusinfecties worden behandeld

De behandeling van een West Nile-virusinfectie hangt af van de ernst van de ziekte die het veroorzaakt. Het kan verschillende klinische syndromen veroorzaken, van een milde griepachtige ziekte (of helemaal geen symptomen) tot levensbedreigende neurologische aandoeningen met meningitis of encefalitis. 
Verken wat gewoonlijk wordt aanbevolen in beide scenario's, evenals tips voor preventie en meer.

Milde West-Nijlinfecties

Mensen die een milde vorm van West-Nijl-koorts ontwikkelen, ervaren gewoonlijk een combinatie van koorts, spierpijn, hoofdpijn, zwakte en vermoeidheid, een zere keel en mogelijk gastro-intestinale problemen..
Deze mensen diagnosticeren zichzelf meestal met een "slechte zomerkoud" en behandelen zichzelf op de standaardmanieren met rust, vloeistoffen en pijnstillers..
Mensen met een milde ziekte van West-Nijl zoeken meestal geen medische zorg en herstellen binnen een paar dagen volledig.

Ernstige West-Nijlinfecties

Helaas kan het West-Nijlvirus ook een veel ernstiger ziekte veroorzaken, vooral als het het centrale zenuwstelsel binnendringt en meningitis of encefalitis veroorzaakt. Mensen met deze vorm van de infectie kunnen zeer hoge koorts, verlamming, verwardheid, toevallen, coma en de dood ervaren.
De behandeling van mensen met ernstige West-Nijlvirusinfecties is grotendeels ondersteunend. Dat wil zeggen, er worden agressieve maatregelen genomen om de koorts te verminderen, het hydratatieniveau op peil te houden en de metabolische en cardiovasculaire stabiliteit te handhaven - terwijl wordt gewacht op de immuunreacties van het lichaam om de infectie definitief te verwijderen. Dergelijke maatregelen kunnen behandeling op een intensive care-afdeling vereisen, misschien weken of langer.
Een ernstige infectie met het West-Nijl-virus vereist onmiddellijke en agressieve medische behandeling.
Antivirale medicijnen
Het is niet aangetoond dat antivirale therapie in klinisch onderzoek van meetbaar nut is voor mensen met ernstige West-Nijlvirusinfecties. Er zijn echter verschillende van deze behandelingen geprobeerd en er zijn enkele anekdotische meldingen van voordelen.
Antivirale middelen die zijn geprobeerd zijn onder andere:

• ribavarine: De voordelen van dit medicijn tegen het West Nile-virus zijn grotendeels theoretisch - het is zelfs niet aangetoond dat het in diermodellen werkt. In één ongecontroleerde klinische proef tijdens een West Nile-uitbraak in Israël bleek het medicijn niet effectief te zijn.
• Intraveneus immunoglobuline: Ook hier is het potentiële voordeel met intraveneus immunoglobuline (IVIG) theoretisch. Het wordt verondersteld dat het maken van antilichamen (immunoglobuline) tegen het West Nile-virus een hoofdmechanisme is waardoor mensen het virus kwijtraken, waardoor IVIG, dat hoge niveaus van anti-West-Nijlantilichamen bevat, zou moeten "werken". Helaas kon de enige gerandomiseerde klinische studie die werd uitgevoerd om het effect van IVIG op het West Nile-virus te testen, geen voordeel aantonen.
• interferon. Interferon lijkt effectief te zijn tegen het West-Nijlvirus wanneer het wordt getest in bepaalde diermodellen. Maar slechts een paar verspreide meldingen van voordeel bij patiënten behandeld met interferon zijn gemeld; andere rapporten hebben gesuggereerd dat interferon schadelijk kan zijn.

Gezien deze ervaring met antivirale medicatie kunnen we alleen maar zeggen dat deze aanpak niet bijzonder veelbelovend was.
Ondersteunende zorg blijft de steunpilaar voor West-Nijlvirusinfecties.

het voorkomen

De beste "behandeling" voor het West-Nijl-virus is preventie. Maatregelen om West-Nijlvirusinfecties te voorkomen zijn onder meer:

• Muggenbestrijdingsprogramma's. Mosquito-bestrijdingsprogramma's kunnen worden gebruikt om voor de hand liggende locaties voor het kweken van muggen te elimineren en larvicide middelen kunnen worden gespoten om muggenlarven te doden voordat ze volwassen worden. Het is aangetoond dat dergelijke maatregelen voor volksgezondheid, wanneer ze strategisch worden toegepast, de incidentie van West-Nijl-infectie in sommige gemeenschappen aanzienlijk beperken.
• Persoonlijke beschermingsmaatregelen. U moet uw eigendom vrijhouden van stilstaande plassen of plassen die broedplaatsen voor muggen kunnen worden. Terwijl je buiten bent, vooral tijdens de schemering of de ochtend, wanneer muggen de meest actieve zijn, moet je insectenwerende middelen aanbrengen en zoveel mogelijk van je huid bedekt houden.
• Bloeddonorgroepsprogramma's. In de meeste ontwikkelde landen worden donorbloedproducten getest op de aanwezigheid van het West-Nijlvirus voordat ze worden getransfundeerd. Van deze voorzorgsmaatregel wordt verondersteld dat het risico op het verwerven van West Nile-virus door bloedtransfusies aanzienlijk is verminderd (en dat risico was in de eerste plaats vrij laag).

Vaccinatie

Er zijn zeer actieve inspanningen gaande om vaccins tegen het West-Nijlvirus te ontwikkelen. In feite zijn al verschillende vaccins in licentie gegeven voor paarden (die ook behoorlijk ziek kunnen worden met het West Nile-virus). Het verkrijgen van goedkeuring voor menselijk gebruik, met deze of enige andere medische behandeling, is echter een veel rigoureuzer en tijdrovender proces dan voor dieren.
Verschillende menselijke vaccins tegen het West-Nijlvirus worden momenteel getest.
Vroege rapporten geven aan dat op zijn minst een aantal van hen veelbelovend zijn. Maar geen van deze potentiële vaccins is begonnen met klinische Fase 3-proeven (de laatste, langdurige stap vóór goedkeuring door de FDA) en er wordt verwacht dat geen West-Nijlvaccin waarschijnlijk vóór 2020, voor het eerst wordt goedgekeurd voor gebruik door de mens..

West Nile Virus Doctor Discussiegids

Ontvang onze afdrukbare gids voor de volgende afspraak met uw arts om u te helpen de juiste vragen te stellen.

Download PDF