Klebsiella Pneumoniae Een belangrijke oorzaak van ziekenhuisinfecties
Klebsiella pneumoniae is een gramnegatieve staaf omgeven door een dikke polysaccharide-capsule. Op een verwante nota, maakt deze dikke capsule de bacteriën moeilijk om met antibiotica te behandelen.
Bij vijf procent van de bevolking woont Klebsiella pneumoniae in de darm (feces) en luchtwegen. In tegenstelling tot E. coli, een andere veel voorkomende darm (enterische) bacterie, wordt Klebsiella ook aangetroffen in omgevingsreservoirs zoals riolen, bodem en oppervlaktewater. Het vergiftigt het lichaam door middel van een endotoxine dat zich in de bacterie bevindt en niet door een (uitgescheiden) exotoxine.
Zoals je waarschijnlijk kunt vermoeden van zijn naam, kan Klebsiella pneumoniae bacteriële longontsteking veroorzaken. Longontsteking is een infectie van de longen die resulteert in koorts, koude rillingen, kortademigheid, vermoeidheid en meer. Doorgaans is Klebsiella-pneumonie zeldzaam behalve bij leden van de gemeenschap met alcoholafhankelijkheid.
Klebsiella-pneumonie raakt meestal de rechter bovenste longlus en resulteert in cavitatie en pyogene (oftewel pus-producerende) weefselsterfte (aka necrose); deze verschillende pathofysiologie is duidelijk op thoraxfoto's. In ziekenhuisomgevingen kan Klebsiella pneumoniae opstijgen uit de darmen en een urineweginfectie veroorzaken of infecteren door middel van een blaaskatheter. Bovendien kan Klebsiella pneumoniae, vooral bij kinderen die zijn opgenomen in de pediatrische ICU (PICU), levensbedreigende bloedinfecties (aka septikemie) en septische shock veroorzaken..
Er zijn echter ondersoorten van Klebsiella pneumoniae die bijzonder vreselijke ziekte veroorzaken: Klebsiella ozaenae en Klebsiella rhinoscleromatis. Infectie met Klebsiella ozaenae kan leiden tot onwelriekend wegkwijnen (atrofie) van de neusslijmvliezen. Enigszins op dezelfde manier veroorzaakt Klebsiella rhinoscleromatis rhinoscleroma, een destructieve nodulaire ontsteking van de neus en keel.
Een diagnose van Klebsiella pneumoniae is gebaseerd op medische voorgeschiedenis, lichamelijk onderzoek, diagnostisch onderzoek (denk röntgenonderzoek) en laboratoriumtests. Indien mogelijk behandelen artsen Klebsiella pneumoniae met chinolonen of cefalosporines van de derde of vierde generatie. Bepaalde stammen van Klebsiella pneumoniae zijn echter resistent tegen conventionele antibiotica en bacteriële resistentieprofielen moeten worden gecontroleerd bij het testen en behandelen van de ziekte..
Vanaf de jaren 70 begonnen stammen van Klebsiella pneumoniae die resistent waren tegen aminoglycosiden in te nemen. Deze stammen werden snel gevolgd door breedspectrum beta-lactamase producerende Klebsiella die resistent waren tegen penicillines en cefalosporines.
Meer recent zijn stammen van carbapenem-resistente Klebsiella in ziekenhuizen ontstaan. Carbapenems zijn krachtige antibiotica die worden gebruikt als laatste-lijnsbehandeling. Het feit dat Klebsiella zich heeft ontwikkeld om deze medicijnen te weerstaan, maakt leden van de medische gemeenschap ongerust.
Omdat Klebsiella pneumoniae meestal infecties veroorzaakt bij gehospitaliseerde patiënten, vooral degenen die al lang in het ziekenhuis zijn en het immuunsysteem hebben verzwakt (denkt IC), is het noodzakelijk dat ziekenhuispersoneel in de verpleging zijn best doet om de verspreiding van de bacteriën tot een minimum te beperken.
Naast het schoonhouden van medische instrumenten en het minimaliseren van de tijdsduur dat de verblijfskatheters worden geplaatst, is handenwassen een eerste verdediging tegen infecties. Zelfs als geliefde die een vriend of familielid in het ziekenhuis bezoekt, is het een uitstekend idee om je handen gewassen en van de medische apparatuur te houden.
Tot slot, onderzoekers zoeken al meer dan 40 jaar naar een vaccin tegen infectie met Klebsiella pneumoniae. Momenteel werken er verschillende onafhankelijke groepen aan een dergelijk vaccin.
