Humaan Herpesvirus 6 (HHV-6) Zijn rol in ziekte

Menselijk herpesvirus 6, ook wel HHV-6 genoemd, is momenteel waarschijnlijk in je lichaam, hangt er op af en doet niet veel. Als u echter deel uitmaakt van een bepaalde minderheid, kan dit een of meerdere ziekten veroorzaken.
Zoals de naam doet vermoeden, was HHV-6 het zesde lid van de "familie" van het herpesvirus dat ontdekt moest worden. Andere herpesvirussen zijn het Epstein-Barr-virus, cytomegalovirus en herpes simplex één en twee, die beide koortsblaasjes en seksueel overdraagbare genitale herpes kunnen veroorzaken.
Alle herpes-familie-virussen blijven voor het leven in je lichaam, meestal slapende. Dat betekent dat zelfs als u HHV-6 in uw lichaam heeft, het hoogstwaarschijnlijk niet actief is of de symptomen van het grootste deel van de tijd veroorzaakt.
Symptomen zijn het meest waarschijnlijk wanneer u voor het eerst besmet raakt; het is echter mogelijk dat het virus op een bepaald moment op de weg opnieuw wordt geactiveerd. In dat geval kan het gezondheidsproblemen veroorzaken, waaronder verschillende neurologische aandoeningen.
HHV-6 kan zich richten op het zenuwstelsel, dat bestaat uit uw hersenen en wervelkolom, het immuunsysteem en een grote verscheidenheid aan organen.
Het komt in twee soorten, A en B. Wetenschappers dachten oorspronkelijk dat ze varianten van hetzelfde virus waren, maar nu geloven ze dat ze volledig van elkaar gescheiden zijn. HHV-6A is zeldzaam en wordt meestal gevonden bij volwassenen, terwijl het type B in het algemeen kinderen infecteert.

HHV-6 B: Roseola, epilepsie, encefalitis

HHV-6 B is de meest voorkomende. De meesten van ons - meer dan 90 procent - zijn tijdens onze eerste drie jaar besmet en dragen het daarom de rest van ons leven met zich mee. Voor de meeste baby's veroorzaakt de eerste infectie geen merkbare gezondheidsproblemen.
In ongeveer 20 procent veroorzaakt HHV-6B-infectie echter een aandoening die roseola wordt genoemd. Symptomen van roseola komen over het algemeen in twee fasen. De eerste kan zijn:

• Plotselinge hoge koorts (boven 103 F) die drie tot vijf dagen duurt
• Milde keelpijn
• Loopneus
• Hoesten
• Gezwollen lymfeklieren in de nek
• Prikkelbaarheid
• Milde diarree
• Verminderde eetlust
• Gezwollen oogleden

Binnen een dag nadat de koorts is verdwenen, kan het kind uitslag krijgen die niet jeukt of ongemak veroorzaakt. De uitslag bestaat uit veel kleine roze vlekken of vlekken, waarvan sommige een witte ring om zich heen kunnen hebben. Het begint meestal op de romp en verspreidt zich vervolgens naar de ledematen en mogelijk naar het gezicht. Het kan weggaan in slechts enkele uren of rondhangen voor meerdere dagen.
Roseola is meestal niet ernstig, maar in zeldzame gevallen kan een kind hoge koorts krijgen die kan leiden tot complicaties, waaronder toevallen. De typische behandeling zijn medicijnen om de koorts onder controle te houden en te rusten.
Naast door koorts geïnduceerde aanvallen, is HHV-6 B gekoppeld aan epilepsie - een chronische aandoening met epileptische aanvallen - en encefalitis (ontsteking van de hersenen), die fataal kan zijn. Symptomen van epilepsie kunnen variëren en kunnen betrekking hebben op elk van de processen die door de hersenen worden gecoördineerd. Veel voorkomende symptomen zijn:

• Oncontroleerbare schokkende bewegingen
• Tijdelijke verwarring
• Ze staren voor een korte tijd de ruimte in
• Angst en angst
• Een gevoel van deja vu
• Verlies van bewustzijn
• Verlies van bewustzijn

Epilepsie is chronisch, wat betekent dat het een aandoening is die langdurige behandeling en management vereist.
Encefalitis kan talrijke symptomen veroorzaken, waaronder:

• Epileptische aanvallen
• hoofdpijn
• Spier- of gewrichtspijn
• Vermoeidheid
• Zwakheid
• Koorts
• Verwarring
• Gedeeltelijke verlamming
• Spraakproblemen
• Gehoorproblemen
• Verlies van bewustzijn

Bij baby's en jonge kinderen kan dit ook leiden tot:

• Bolling in de zachte plekken van de schedel
• Misselijkheid
• braken
• Stijfheid
• Prikkelbaarheid
• Slechte voeding
• Slapen door voedertijden

Als u vermoedt dat een kind dat u verzorgt encefalitis heeft, is het noodzakelijk dat u onmiddellijk medische hulp inroept. Elke vorm van inbeslagname vereist ook een spoedbehandeling.

HHV-6 A: voldoet aan tal van voorwaarden

Onderzoek verbindt HHV-6A met tal van neurologische aandoeningen. Sommige van deze links worden ondersteund door aanzienlijk bewijsmateriaal, terwijl andere banden minder zeker zijn. Op dit moment kunnen we niet met zekerheid zeggen dat HHV-6 rechtstreeks een van deze aandoeningen veroorzaakt.
Hoewel iedereen een HHV-6-reactivatie kan hebben, komt dit het meest voor bij mensen met een immuunsysteem die zijn aangetast door ziekte of medicatie. Dat geldt ook voor mensen met hiv / aids, auto-immuunziekten of orgaantransplantaties.
Ziekten in verband met HHV-6-reactivering zijn talrijk. Voor de meesten van hen weten we echter niet of HHV-6 de werkelijke oorzaak is. Deze ziekten omvatten:

• Auto-immuunziekte: Hashimoto's thyroïditis, syndroom van Sjögren, lupus, multiple sclerose, syndroom van Guillain-Barre
• Beenmergdepressie
• Kanker: Hodgkin-lymfoom, gliomen, baarmoederhalskanker
• Chronisch vermoeidheidssyndroom (ook myalgische encefalomyelitis of ME / CVS genoemd)
• Cognitieve disfunctie zoals delier, geheugenverlies
• Colitis
• Encefalitis
• Endocriene (hormonale) aandoeningen
• Epilepsie
• Hartziekte: myocarditis, arteriopathieën, disfunctie van de linker hartkamer
• Overgevoeligheid: Stevens-Johnson-syndroom, negatieve reacties op geneesmiddelen
• Nierziekte
• Leverziekte: hepatitis, HIV / AIDS-gerelateerd
• Longziekte: organiseren van longontsteking, pneumonitis
• sarcoïdose

Sommige mensen met een actieve HHV-6-infectie kunnen meer dan één van deze ziekten ontwikkelen. Een grote meerderheid van de mensen die met dit virus zijn geïnfecteerd, heeft echter helemaal geen symptomen en velen hebben slechts milde, kortdurende symptomen.

Diagnose van actieve HHV-6-infectie

We hebben een paar verschillende bloedtesten die kunnen detecteren of u bent besmet met HHV-6. Een van de tests komt echter terug met een "ja" of "nee" antwoord, wat niet erg nuttig is. Bedenk dat de meesten van ons dit virus waarschijnlijk al sinds de kindertijd hebben rondgedragen.
In plaats van te kijken of het er is, kijkt een andere test naar het niveau van antilichamen in uw bloed, omdat een verhoogd aantal een actieve infectie kan aangeven in plaats van een latente.
Complicerende zaken zijn het feit dat het krijgen van een negatief resultaat van een bloedtest niet noodzakelijkerwijs betekent dat u geen actieve infectie hebt. Dat komt omdat HHV-6 een enkel orgaan kan infecteren, inclusief de hersenen, het hart, de longen, de lever en de baarmoeder. Dat betekent dat weefsels moeten worden getest om te bepalen of u besmet bent.
Omdat bloedtesten nogal onbetrouwbaar zijn, diagnosticeren artsen soms een HHV-6 reactivatie op basis van symptomen. Ze moeten ook andere potentiële oorzaken van vergelijkbare symptomen uitsluiten, zoals mononucleosis, die wordt veroorzaakt door het Epstein-Barr-virus. Alvorens de diagnose roseola bij een baby te stellen, overwegen artsen over het algemeen andere mogelijke oorzaken van huiduitslag en koorts - waarvan er veel zijn.
Uw arts kan ook gebruikmaken van diagnostische beeldvorming, weefselbiopsie, lumbaalpunctie of een methode om de binnenkant van uw luchtwegen te visualiseren die bronchoscopie wordt genoemd.
Verschillende laboratoriumtesten worden gebruikt voor het diagnosticeren van HHV-6 reactivatie bij ontvangers van orgaantransplantaties of mensen met hepatitis, encefalitis of aangetaste immuunsystemen.

Behandeling van HHV-6-infectie

Op dit moment hebben we geen goed vastgesteld behandelingsregime voor actieve HHV-6-infecties. Omdat de symptomen van persoon tot persoon sterk kunnen verschillen, passen artsen de behandeling over het algemeen op het individuele geval aan.
Antivirale middelen hebben enige aandacht gekregen voor de behandeling van HHV-6, maar tot nu toe blijven ze onbewezen. Enkele van de meer voorkomende geneesmiddelen die worden voorgesteld voor de bestrijding van dit virus zijn Cytovene (gancilovir) en Foscavir (foscarnet).
Soms moet een geïnfecteerde baby in een ziekenhuis worden opgenomen voor de behandeling, maar dit is zeldzaam.
We hebben geen vaccin om HHV-6 te voorkomen.

Een woord van heel goed

Als u denkt dat u mogelijk een ziekte heeft die gerelateerd kan zijn aan een HHV-6-infectie of reactivatie, moet u dit overleggen met uw arts. Een juiste diagnose is de eerste stap naar het vinden van de behandelingen die u helpen zich beter te voelen.
Veel van de ziekten die verband houden met HHV-6 zijn chronisch, dus je moet ze misschien leren beheren. Het opleiden van uzelf, het werken met uw arts en het onderzoeken van verschillende behandelingsopties zijn allemaal belangrijk als het gaat om het vinden van uw optimale behandelingsregime.