Greenstick fracturen bij kinderen

Gebroken botten zijn veelvoorkomende verwondingen, en veel kinderen zullen minstens één breuk ervaren in hun groeiende jaren. Hoe ze gebeuren - en hoe we omgaan - kan bij kinderen heel anders zijn dan bij volwassenen. Omdat het bot van een kind snel groeit, heeft het meer flex en kan het niet volledig breken.
Wat we in plaats daarvan zullen zien is een pauze die vaker wordt aangeduid als een greenstick-fractuur.

Oorzaken en kenmerken van een Greenstick-breuk

De term "greenstick-fractuur" wordt gebruikt omdat deze oproept tot een jonge, groene tak die buigt, en zelfs splinters, maar niet volledig breekt. Als zodanig wordt geclassificeerd als een onvolledige breuk, omdat slechts één zijde van een bot wordt gebroken terwijl de andere kant alleen gebogen is.
Hoewel greenstick-fracturen meestal voorkomen bij baby's of peuters, kunnen ze soms voorkomen bij kinderen tijdens hun vroege adolescente en pre-adolescente jaren.
Een greenstick-fractuur is een van de vier typen onvolledige fracturen die worden gekenmerkt door een zichtbare buiging in een bot die aan de andere kant een breuk veroorzaakt. Ze verschillen van gespbreuken, die worden veroorzaakt door een impact, of boogbreuken waarbij het buigen van een bot ervoor zorgt dat het breekt.
Hoewel een greenstick-breuk het gevolg kan zijn van een val of een impact op het scheenbeen of de onderarm, suggereert het fractuurpatroon vaak een verbuiging of verwringing van een ledemaat. Dit kan voorkomen wanneer de arm van een kind te krachtig wordt gedraaid, hetzij opzettelijk of onopzettelijk.
Een greenstickfractuur kan erg pijnlijk zijn. Bij kleinere kinderen en baby's zal een greenstick-breuk bijna overal veroorzaken dat het kind ontroostbaar huilt. Oudere kinderen zullen meestal de gewonde ledemaat of het lichaamsdeel vastpakken om het te beschermen. Plaatselijke blauwe plekken en zwelling kunnen ook optreden.

Behandeling van Greenstick-fracturen

Als het gebroken bot niet slecht is uitgelijnd, kan een spalk of cast alles zijn dat nodig is om de pauze te behandelen. Een groeiend skelet heeft het opmerkelijke vermogen om het bot te vernieuwen, zodat breuken zich vaak in de loop van de tijd kunnen heroriënteren met weinig ingrijpen.
De genezing van een greenstickfractuur is afhankelijk van een aantal factoren, zoals de leeftijd van het kind, de ernst van de pauze en de locatie van de pauze. Over het algemeen geldt dat hoe jonger het kind is, hoe gemakkelijker het herstel zal zijn.
In sommige gevallen moet de greenstick-breuk worden teruggebogen en opnieuw worden geplaatst in een procedure die breukvermindering wordt genoemd. Een verdoving kan nodig zijn, omdat de arts het bot van het kind handmatig in de juiste positie plaatst.
Na de reductie zou een gips of spalk worden aangebracht om het bot te stabiliseren en de juiste uitlijning te behouden. Afhankelijk van hoe snel het bot geneest, kan een cast nodig zijn voor een paar weken, een maand of zelfs langer.
Voor verwondingen waarbij de pols betrokken is, heeft een verwijderbare spalk de neiging beter te werken omdat het redelijke beweging mogelijk maakt wanneer het bot begint te helen. Dit kan verstijving en bewegingsbeperking voorkomen die kan optreden wanneer de pols volledig is geïmmobiliseerd.