Pediatric Femur Fractures Treament

Dijbeenfracturen zijn geen ongebruikelijke verwondingen bij kinderen. Gelukkig genezen de meeste femurfracturen goed, zelfs met niet-chirurgische behandelingen. De mate van verplaatsing (scheiding van de botuiteinden) die kan worden geaccepteerd, hangt af van de leeftijd van het kind, met zelfs breedverplaatste breuken die genezen bij jonge kinderen. Daarom wordt het bepalen van de behandeling van femurfracturen grotendeels onderscheiden door de leeftijd van uw kind.

In baby's

Dijbeenfracturen bij zuigelingen en peuters zullen gewoonlijk genezen met cast-behandeling. In de vroege jeugd kan een Pavlik harnas worden gedragen in plaats van een spica cast.
Vanwege het snelgroeiende bot bij jonge kinderen hoeven de botuiteinden niet perfect te zijn uitgelijnd. Het bot zal in de loop van de tijd verbouwen tot het punt dat het misschien niet eens duidelijk is dat het bot gewond is geraakt. Voor de meeste baby's en peuters is spica-casting ongeveer 4 tot 6 weken nodig om voldoende botgenezing mogelijk te maken.

In de vroege kinderjaren

Bij jongere kinderen (jonger dan 6 jaar) is spica-gieten meestal voldoende voor de behandeling van een femurfractuur. De duur van het gieten kan iets langer zijn naarmate kinderen ouder worden, maar het bot heeft nog steeds een uitstekend potentieel voor genezing.
Er is een oordeel dat wordt gemaakt door uw orthopedisch chirurg en u (als de ouders) wanneer u beslist hoe u kinderen in het 5- tot 7-jarig bestaan het beste kunt behandelen. Zoals vermeld, worden deze kinderen vaak goed behandeld als jonge kinderen in een spica-cast. In andere situaties kan uw arts een operatie aanbevelen om flexibele staven in het bot in te brengen. U kunt de voor- en nadelen bespreken met uw arts.

In latere kinderjaren

Er is geen duidelijke grens voor wanneer het werpen van spica minder praktisch wordt, maar u kunt opties bespreken met uw arts. De meest uitgevoerde chirurgische behandelingen voor femurfracturen zijn:

Externe fixatie: Externe fixatie maakt gebruik van een staaf buiten het lichaam die met lange pinnen of schroeven aan het bot is bevestigd. Het gebruik van externe fixators is beperkt, vooral vanwege zulke goede resultaten met de flexibele stangen. De externe fixators worden vaak gebruikt met open fracturen of wanneer het gebroken bot in veel stukken zit (verbrijzeld).
Flexibele staven: De meest gebruikelijke behandeling voor oudere kinderen (leeftijd 7 tot 12 jaar) is een flexibele intramedullaire staaf. Deze staven worden gemakkelijk in het holle midden van het bot gestoken en kunnen gemakkelijk na de behandeling worden verwijderd. De staven worden net boven de knie geplaatst en kruisen de groeischijf niet. Ze zijn niet rigide en kunnen daarom het kind niet ondersteunen. Omdat deze jonge kinderen toch heel snel genezen, neigen ze meestal niet tot problemen.
Standaard staven: Intramedullaire staven zijn de standaardbehandeling voor een femurfractuur bij een volwassene. Pas als de groeiplaten van een kind zijn gesloten, moet dit type staaf worden gebruikt. Rond de leeftijd van 11 tot 14 jaar zullen de meeste femurfracturen hetzelfde worden behandeld als bij een volwassene.

Het bepalen van de beste behandeling voor een bepaalde situatie hangt af van een aantal factoren, niet alleen van de leeftijd van uw kind. Dit zijn algemene benaderingen voor de behandeling van veel voorkomende femurfracturen, maar elk kind zal individuele omstandigheden hebben die de aanbevolen behandelmethode kunnen veranderen..