Stressbreuk
Een stressfractuur treedt op als de krachten veel lager zijn, maar gedurende een lange periode herhaaldelijk voorkomen; deze verwondingen worden ook vermoeidheidsbreuken genoemd. Stressfracturen worden vaak gezien bij atleten die rennen en springen op harde ondergrond, zoals afstandslopers, basketbalspelers en balletdansers.
Een stressfractuur kan voorkomen in elk bot maar wordt vaak gezien in de voet-, scheenbeen- en heupbeenderen. Ze komen zelden voor in de bovenste extremiteit omdat het gewicht van je lichaam niet wordt ondersteund door je armen zoals het in je benen zit.
Tekenen van een stressfractuur
Het meest voorkomende teken van een stressfractuur is pijn geassocieerd met activiteit. De pijn van een stressfractuur is meestal voorspelbaar. Dit betekent dat atleten meestal precies weten hoe lang ze moeten rennen of trainen tot de pijn zich ontwikkelt en de pijn verdwijnt meestal zodra het lichaamsdeel is uitgerust.Elke atleet met aanhoudende pijn die niet oplost, moet worden geëvalueerd om er zeker van te zijn dat er geen sprake is van een stressfractuur.
Omdat deze overbelastingsverwondingen een typisch beloop en algemene fysieke bevindingen hebben, kunnen de geschiedenis en het onderzoek van cruciaal belang zijn bij de diagnostische evaluatie. Röntgenfoto's vertonen mogelijk geen stressfractuur, maar ze kunnen bewijs tonen van botten die proberen te helen rond het gebied van de stressfractuur. Verdere studies, waaronder een MRI of botscan, kunnen nodig zijn als de diagnose onduidelijk is of als het probleem niet met de behandeling verdwijnt.
Hoe stressfracturen optreden
Bot ondergaat voortdurend veranderingen om zich aan te passen aan zijn omgeving. Wanneer astronauten de ruimte ingaan, is bekend dat ze een dunner worden van het bot ontwikkelen, vergelijkbaar met osteoporose. De reden is dat hun skelet niet onder de constante zwaartekracht ligt en dat het bot zich aanpast aan die omgeving.Stressfracturen worden meestal gezien bij atleten die hun activiteitsniveau in korte tijd verhogen. De toegenomen vraag op het bot zorgt ervoor dat het bot opnieuw wordt gemodelleerd en sterker wordt op het gebied van hogere stress. Als de reactie van het bot het tempo van de repetitieve eisen echter niet kan handhaven, kan dit leiden tot een stressfractuur. Stressfracturen zijn bijna altijd het gevolg van een toenemende duur of intensiteit van een activiteit om het lichaam te snel aan te passen.
Een andere factor die kan bijdragen aan de ontwikkeling van een stressfractuur zijn afwijkingen in de voeding en menstruele onregelmatigheden. Omdat beide factoren bijdragen aan de gezondheid van de botten, kunnen problemen met het dieet (bijvoorbeeld slechte voeding, anorexia, boulimia) of menstruatie (amenorroe) een persoon met een hoger risico op een stressfractuur plaatsen. Dit is de reden dat adolescente vrouwelijke atleten een bijzonder hoog risico lopen op de ontwikkeling van een stressfractuur.
Behandeling van stressfracturen
De beste behandeling voor een stressfractuur is om het gewonde lichaamsdeel te laten rusten. Als er geen bewijs is dat de stressfractuur kan verdringen (verschuiving van uitlijning), dan kan het vermijden van de overbelastingsactiviteit voldoende behandeling zijn. Als er echter sprake is van verplaatsing van de stressfractuur, moet gewichtsbelasting worden vermeden (dat wil zeggen gebruik krukken). Stressfracturen van de heup zijn vooral zorgwekkend, omdat als deze fracturen verdringen, een operatie verplicht is en complicaties op de lange termijn een groot probleem zijn.Andere algemene stressfractuurbehandelingen zijn onder andere:
- IJs in het geblesseerde gebied
- Draag geschikte uitrusting, met name schoenen
- Verhoog de activiteiten geleidelijk
