Paniekstoornis en angst bij tieners
Paniekstoornis is een angststoornis die meestal begint in de late adolescentie of vroege volwassenheid. Hoewel paniekstoornissen vaak tussen de 15 en 35 jaar oud beginnen, is het nog steeds mogelijk om deze aandoening te ontwikkelen in de kindertijd of in de vroege adolescentie.
Paniekstoornis en tienerjaren
De symptomen van paniekstoornis bij tieners lijken erg op de ervaringen van volwassen patiënten. Het belangrijkste symptoom van paniekstoornis is de ervaring van terugkerende paniekaanvallen. Deze aanvallen komen vaak onverwacht en worden gekenmerkt door extreme angst, nervositeit en angst.
Paniekaanvallen worden meestal gevoeld door een combinatie van fysieke, mentale en emotionele symptomen. Deze aanvallen komen meestal uit de lucht en gaan gepaard met vier of meer van de volgende symptomen:
- Versnelde hartslag
- Overmatig zweten
- Trillen of beven
- Kortademigheid
- Gevoel van stikken
- Pijn op de borst
- Misselijkheid of buikpijn
- Duizelig, onvast, licht in het hoofd of zwak voelen
- Derealisatie of depersonalisatie
- Angst om de controle te verliezen of gek te worden
- Angst om te sterven
- Gevoelens van gevoelloosheid of tintelingen
- Rillingen of opvliegers
Paniekaanvallen kunnen variëren in termen van symptomen, intensiteit en duur. De meesten duren slechts een korte periode en bereiken binnen 10 minuten een piek. Maar paniekaanvallen kunnen een tiener blijven beïnvloeden lang nadat het is geëindigd, waardoor verhoogde nervositeit en angst ontstaat nadat de aanval is afgenomen.
Het ervaren van een paniekaanval kan een beangstigende ervaring zijn voor een tiener. Net als volwassenen met een paniekstoornis, zijn tieners die paniekaanvallen ervaren vatbaar voor het ontwikkelen van vermijdingsgedrag. Wanneer dit gebeurt, begint de tiener weg te blijven van situaties, plaatsen en gebeurtenissen waarvan hij denkt dat deze een paniekaanval kunnen veroorzaken. Hij kan bijvoorbeeld menigten beginnen te vermijden, zoals op schoolbijeenkomsten of in de kantine. Hij kan ook bang worden in auto's of andere vormen van vervoer en bang zijn om veilige plaatsen te verlaten, zoals het huis.
Het herhaaldelijk vermijden van situaties die paniekaanvallen kunnen veroorzaken is een aandoening die bekend staat als agorafobie. Hoewel het waarschijnlijker is dat ze optreden tijdens de volwassenheid, kan agorafobie zich ontwikkelen tijdens de adolescentie. Ongeveer een derde van degenen met paniekstoornis zal ook agorafobie ervaren. Deze aandoening kan mogelijk verzwakkend worden, waardoor een tiener huisgebonden raakt met agorafobie.
Behandelingsopties
Indien onbehandeld, kan een paniekstoornis het leven van een tiener negatief beïnvloeden en mogelijk leiden tot problemen met school, relaties en zelfrespect. Alleen een arts of een gekwalificeerde professional kan een diagnose stellen van een tiener met een paniekstoornis. Een arts kan ook mogelijke medische oorzaken van de paniekaanvallen uitsluiten en bepalen of er sprake is van co-voorkomende aandoeningen, zoals depressie.
Gelukkig zijn er veilige en effectieve behandelingsopties beschikbaar om tieners met een paniekstoornis te helpen. Enkele van de meest voorkomende behandelingsopties zijn psychotherapie, medicijnen en zelfhulpstrategieën. Behandelingsresultaten zijn vaak het best bij het gebruik van een combinatie van deze opties en het opvolgen van behandelaanbevelingen.
Via psychotherapie kan een tiener een professional ontmoeten die paniekstoornis behandelt om door diepe emoties heen te werken en coping-strategieën te ontwikkelen. Verschillende soorten psychotherapie zijn mogelijk beschikbaar - de meest voorkomende is cognitieve gedragstherapie (CBT), die is gericht op het helpen van de tiener om gezondere manieren van denken en gedrag te ontwikkelen.
Familiepsychotherapie kan nodig zijn om te helpen bij het opbouwen van ondersteunende relaties tussen de tiener en de rest van het gezin. Groepstherapie is mogelijk ook beschikbaar, waarbij de tiener in staat zal zijn om door problemen heen te werken, naast leeftijdsgenoten die ook worstelen met soortgelijke problemen.
Paniekstoornis kan tijdens de hele levensduur worden ervaren. Bijvoorbeeld, een tiener kan gedurende meerdere maanden frequente en onverwachte paniekaanvallen hebben, gevolgd door vele jaren waarin ze geen symptomen vertonen. Ongeacht of een paniekstoornis voor een korte periode of gedurende iemands leven wordt ervaren, het hoeft niet onhandelbaar te zijn. Hoe eerder een tiener de hulp krijgt die hij / zij nodig heeft, des te sneller zijn ze op weg naar herstel.
