Kan ik mijn therapie-aantekeningen aanvragen?
Volgens de Health Insurance Portability and Accountability Act (HIPAA) van 1996 heeft u wettelijk het recht om de meeste, maar niet alle, medische dossiers te bekijken. In feite hebt u volgens het ministerie van Volksgezondheid en Human Services geen recht op psychotherapie-aantekeningen (ook wel "procesnotities" genoemd) tijdens uw sessies of behandeling.
Er zijn uitzonderingen, maar deze zijn grotendeels gebaseerd op de vraag of een staatswet prevaleert boven federale wetgeving.
Medische verslagen en verslagen over geestelijke gezondheid
Volgens de huidige federale wetgeving worden procesnotities beschouwd als gescheiden van uw medische gegevens (de laatste bevat zaken als vaccinatiegeschiedenis en laboratoriumresultaten). In tegenstelling tot diagnostische records, worden procesnotities beschouwd als gedachten en indrukken die therapeuten hebben die niet veel lijken op het bijhouden van aantekeningen in een dagboek. Ze kunnen een therapeut naar een diagnose leiden, maar dat is niet de diagnose.
Daarom is het aan je therapeut of hij of zij ze zal vrijgeven. Onder HIPAA is een therapeut wettelijk niet verplicht om dit te doen.
Op het einde, als de therapeut gelooft dat iets in het proces aantekeningen je op wat voor manier dan ook kan schaden, heeft hij of zij het volste recht om ze in te houden. Wat een therapeut niet kan doen, is ze niet gebruiken als middel om de betaling te laat af te dwingen. Elke dwang van dit soort is strafbaar volgens de wet.
Hoewel het ontkennen van procesnotities zeer oneerlijk kan zijn, bestaat er een reden voor de wet. Tijdens een therapiesessie moet de therapeut in real-time gedachten en indrukken noteren. Als zodanig kunnen de notities "onbewerkt" zijn en woorden of uitspraken bevatten die relevant moeten zijn, maar uiteindelijk de relatie tussen therapeut en cliënt schaden..
Voor aanhangers van de HIPAA-wetgeving is het vrijgeven van notities niet anders dan het plaatsen van uw dagboek op internet. De betekenis van de noten kan vatbaar zijn voor verkeerde interpretatie en wordt ruimschoots uit de context gehaald.
Federale wetgeving versus staatswet
Hoewel HIPAA dicteert dat procesnota's juridisch kunnen worden achtergehouden, kunnen staatswetten vaak de federale wetgeving overtreden.
De algemene norm is dat als een staatswet meer bescherming van de patiënt biedt, deze voorrang heeft op HIPAA. Met andere woorden, als een staatswet de toegang tot de bankbiljetten niet ontkent, wordt deze als meer beschermend beschouwd en komt daarmee in de plaats van de federale wetgeving. Dit geldt ook als een psychiater de procesnotities gescheiden houdt van de medische dossiers van de patiënt.
In sommige staten, zoals Utah, moet een therapeut aan nieuwe patiënten een toestemmingsformulier verstrekken voor het vrijgeven van medische informatie. Na ondertekening krijgt een patiënt toegang tot alle notities. In andere staten, zoals Vermont, is zo'n schriftelijke toestemming niet vereist; het wordt eenvoudigweg geboden zonder beperking door de staatswet.
Ondertussen kan een therapeut in staten als New Hampshire worden gedwongen om de procesnotities vrij te geven als een dagvaarding wordt gepresenteerd waarin staat dat eerdere pogingen om de aantekeningen te verwerven niet succesvol zijn geweest.
Neem voor meer informatie over de wetten in uw land contact op met de psychologie van uw staat.
Een woord van heel goed
Zelfs als uw staatswet voldoet aan de normen van HIPAA, betekent dit niet dat u uw aantekeningen niet kunt opvragen of dat het een therapeut niet is toegestaan deze vrij te geven.
Als je ze echt wilt, begin dan met jezelf af te vragen waarom. Wil je ze omdat je naar een nieuwe stad of therapeut verhuist? Gelooft u dat uw therapeut iets verkeerds en uitvoerbaars heeft gedaan? Zullen de aantekeningen helpen om eventuele verwarring op te ruimen of om u inzichten te bieden die u nog niet hebt? Of is het gewoon dat u ze wilt, eenvoudig en duidelijk?
Wat de reden ook is, je moet duidelijk zijn in je uitleg aan je therapeut. Het heeft geen zin om bedreigingen aan te nemen als de staats- en federale wetten je toegang verbieden. Wees volhardend, indien nodig, maar wees redelijk.
In sommige gevallen kan een therapeut bereid zijn om de aantekeningen met u te bekijken op een één-op-één basis. Dit stelt de therapeut tenminste in staat om context en inzichten te bieden die de tonen alleen niet bieden.
Als een therapeut je echter afwijst, vraag dan om een verklaring, maar voorkom dat je op basis van principes een argument begint. Als u een goede relatie met de therapeut hebt gehad, moet u mogelijk accepteren dat hij of zij uw belangen voor ogen heeft.
Blijf gefocust op uw doelen, maar laat principes geen waardevolle en productieve relatie vernietigen.
