Diagnostisch en statistisch handboek (DSM) Overzicht

Het diagnostisch en statistisch handboek van psychische stoornissen wordt gebruikt door clinici en psychiaters om psychiatrische aandoeningen te diagnosticeren. In 2013 werd de nieuwste versie bekend als de DSM-5 uitgebracht. De DSM wordt uitgegeven door de American Psychiatric Association en bestrijkt alle categorieën psychische aandoeningen voor zowel volwassenen als kinderen.

De DSM wordt in de Verenigde Staten op grote schaal gebruikt voor psychiatrische diagnoses, behandelaanbevelingen en verzekeringsdoeleinden.

De DSM is niet-theoretisch en richt zich voornamelijk op het beschrijven van symptomen en op statistieken over welk geslacht het zwaarst door de ziekte wordt getroffen, de typische beginleeftijd, de effecten van de behandeling en algemene behandelmethoden..

Verywell / JR Bee

DSM-updates

De Diagnostische en statistische handleiding is een aantal keren in zijn geschiedenis herzien.

• 1952: de DSM-I
• 1968: de DSM-II
• 1974: de DSM-II-herdruk
• 1984: de DSM-III
• 1987: de DSM-III-R
• 1994: de DSM-IV
• 2000: de DSM-IV-TR
• 2013: de DSM-5

De nieuwste versie van de DSM werd gepubliceerd in mei 2013. De herziening werd met veel discussie en enige controverses beantwoord.

Een belangrijk probleem met de DSM is rond validiteit. In reactie hierop heeft het NIMH het Research Domain Criteria (RDoC) -project gelanceerd om de diagnose te transformeren door genetica, beeldvorming, cognitieve wetenschap en andere informatieniveaus op te nemen om de basis te leggen voor een nieuw classificatiesysteem waarvan zij denken dat het meer biologisch gebaseerd zal zijn.

Later legde NIMH-directeur Thomas R. Insel een verklaring af in samenwerking met president Jeffrey A. Lieberman van de American Psychiatric Association. Hij merkte op dat de DSM-5 "... de beste informatie vertegenwoordigt die momenteel beschikbaar is voor de klinische diagnose van psychische stoornissen." De verklaring suggereerde verder dat het eigen systeem van DSM-5 en NIMH, de Research Domain Criteria (of RDoC), "complementaire, niet-concurrerende kaders" vertegenwoordigen voor de classificatie van psychische stoornissen..

De voorganger van de DSM-5: de DSM-IV-TR

De DSM-IV werd oorspronkelijk in 1994 gepubliceerd en vermeldde meer dan 250 psychische stoornissen. Een bijgewerkte versie, de DSM-IV-TR genaamd, werd in 2000 gepubliceerd en bevatte kleine tekstherzieningen in de beschrijvingen van elke stoornis. Geestelijke zorgverleners gebruikten de handleiding om de potentiële behoeften van de klant beter te begrijpen, evenals een hulpmiddel voor beoordeling en diagnose.

De DSM-IV-TR beschreef aandoeningen met vijf verschillende dimensies.

Deze multiaxiale benadering was bedoeld om artsen en psychiaters te helpen uitgebreide evaluaties te maken van het functioneren van een cliënt, omdat psychische aandoeningen vaak invloed hebben op veel verschillende levensgebieden..

• Axis I: Clinical Syndromes
  • Deze as beschreef klinische symptomen die een significante beperking veroorzaken. Aandoeningen waren gegroepeerd in verschillende categorieën, zoals stemmingsstoornissen, angststoornissen of eetstoornissen.
• Axis II: Persoonlijkheid en mentale retardatie
  • Deze as beschreef langdurige problemen bij het functioneren die niet werden beschouwd als discrete Axis I-stoornissen. Persoonlijkheidsstoornissen veroorzaken significante problemen in hoe een patiënt zich verhoudt tot de wereld en omvatten antisociale persoonlijkheidsstoornis en histrionische persoonlijkheidsstoornis. Psychische achterstand wordt gekenmerkt door intellectuele beperkingen en tekorten op andere gebieden, zoals zelfzorg en interpersoonlijke vaardigheden.
• As III: medische aandoeningen
  • Deze omvatten fysieke en medische aandoeningen die Axis 1- en Axis-II-stoornissen beïnvloeden of verergeren. Enkele voorbeelden zijn HIV / AIDS en hersenletsel.
• Axis IV: psychosociale en milieuproblemen
  • Alle sociale of milieuproblemen die van invloed kunnen zijn op Axis I of Axis II-stoornissen werden in deze as verantwoord. Deze omvatten zaken als werkloosheid, verhuizing, echtscheiding of de dood van een geliefde.

• Axis V: algemene beoordeling van de werking
  • Op deze as kon de arts het algemene niveau van functioneren van de cliënt beoordelen. Op basis van deze beoordeling konden clinici beter begrijpen hoe de andere vier assen samenwerkten en het effect op het leven van het individu.

Veranderingen in de DSM-5

De DSM-5 bevat een aantal belangrijke wijzigingen ten opzichte van de eerdere DSM-IV. De meest voor de hand liggende verandering is de verschuiving van het gebruik van Romeinse cijfers naar Arabische cijfers.

Misschien wel het meest opvallend, de DSM-5 schakelde het assysteem uit, maar somde categorieën van aandoeningen op samen met een aantal verschillende gerelateerde aandoeningen. Enkele voorbeelden van categorieën die zijn opgenomen in de DSM-5 zijn angststoornissen, bipolaire en verwante stoornissen, depressieve stoornissen, voedings- en eetstoornissen, obsessief-compulsieve en verwante stoornissen en persoonlijkheidsstoornissen..

Een paar andere wijzigingen in de DSM-5:

• Asperger's stoornis werd verwijderd en opgenomen in de categorie van autismespectrumstoornissen.
• Disruptieve stemmingsstoornis werd toegevoegd, gedeeltelijk om de overdiagnose van bipolaire stoornissen bij kinderen te verminderen.
• Verschillende diagnoses werden officieel toegevoegd aan de handleiding met inbegrip van eetaanvallen, hamsteren en premenstruele dysfore stoornis

Hoewel de DSM een belangrijk hulpmiddel is, zijn alleen diegenen die een gespecialiseerde opleiding hebben gevolgd en over voldoende ervaring beschikken gekwalificeerd om psychische aandoeningen te diagnosticeren en te behandelen.

Professionele zorgverleners gebruiken de DSM ook om patiënten in te delen voor factureringsdoeleinden. Net als bij andere medische aandoeningen, hebben de overheid en veel verzekeringsmaatschappijen een specifieke diagnose nodig om de betaling voor de behandeling goed te keuren.