Freud's instincten voor leven en dood

Sigmund Freuds theorie van driften evolueerde in de loop van zijn leven en werk. Hij beschreef in eerste instantie een klasse van aandrijvingen die bekend staat als de levensinstincten en geloofde dat deze drijfveren verantwoordelijk waren voor veel van ons gedrag.

Uiteindelijk begon hij te geloven dat alleen levensinstincten niet alle menselijk gedrag konden verklaren. Met de publicatie van zijn boek Beyond the Pleasure Principal in 1920, Freud cbeweerd dat alle instincten in een van de twee hoofdklassen vallen: levensinstincten of doodsinstincten.

Illustratie door JR Bee, Verywell

Life Instincts (Eros)

Soms aangeduid als seksuele instincten, zijn de levensinstincten die welke te maken hebben met elementaire overleving, plezier en voortplanting. Deze instincten zijn essentieel voor het behoud van het leven van het individu, evenals de voortzetting van de soort. Hoewel we de neiging hebben om te denken aan levensinstincten in termen van seksuele voortplanting, omvatten deze driften ook dingen als dorst, honger en pijnvermijding. De energie gecreëerd door de levensinstincten staat bekend als libido.

In zijn vroege psychoanalytische theorie stelde Freud voor dat Eros werd tegengewerkt door krachten van het ego (het georganiseerde, realistische deel van iemands psyche dat bemiddelt tussen verlangens). In deze latere opvattingen beweerde hij dat het leven instincten werden tegengewerkt door de zelfvernietigende doodsinstincten, bekend als Thanatos.

Gedrag dat gewoonlijk wordt geassocieerd met de levensinstincten omvat liefde, samenwerking en andere prosociale acties.

De levensinstincten zijn gericht op het behoud van het leven, zowel van het individu als van de soort. Deze drive dwingt mensen om deel te nemen aan acties die hun eigen leven ondersteunen, zoals het zorgen voor hun gezondheid en veiligheid. Het oefent zichzelf ook uit door seksuele driften, en motiveert mensen om nieuw leven te creëren en te koesteren. 

Positieve emoties zoals liefde, affectie, prosociale acties en sociale samenwerking worden ook geassocieerd met de levensinstincten. Deze gedragingen ondersteunen zowel het individuele welzijn als het harmonieuze bestaan ​​van een coöperatieve en gezonde samenleving.

Death Instincts (Thanatos)

Het concept van de doodsinstincten werd aanvankelijk beschreven in Voorbij het plezierprincipe, waarin Freud stelde dat "het doel van al het leven de dood is." Freud geloofde dat mensen hun instincten van de dood meestal naar buiten channelen. Agressie ontstaat bijvoorbeeld uit de doodsdrift. Soms kunnen deze instincten voor vernietiging echter naar binnen gericht zijn, wat kan resulteren in zelfbeschadiging of zelfmoord.

Ter ondersteuning van zijn theorie merkte Freud op dat mensen die een traumatische gebeurtenis meemaken vaak die ervaring opnieuw zouden beleven. Hieruit concludeerde hij dat mensen een onbewust verlangen hebben om te sterven, maar dat de levensinstincten deze wens grotendeels temperen.

Freud baseerde zijn theorie op een aantal belangrijke ervaringen:

• In het werken met soldaten na de Eerste Wereldoorlog merkte Freud op dat zijn onderdanen vaak hun gevechtservaringen herhaalden en merkte op dat 'dromen die in traumatische gebeurtenissen voorkomen, het kenmerk hebben herhaaldelijk de patiënt terug te brengen in de situatie van zijn ongeluk.'
• Freud merkte hetzelfde gedrag op in zijn 18 maanden oude kleinzoon, Ernest, die een spel speelde genaamd Fort / Da wanneer zijn moeder weg was. Om met zijn angst om te gaan, gooide de peuter een spoel op die aan een touw in zijn bed was gebonden en zei hij "fort" (wat betekent weg) telkens wanneer de spoel verdween en "da" (of hier) zei wanneer hij het opriep. Freud vroeg zich af hoe "herhaling van deze schrijnende ervaring als een spel past in het plezierprincipe?"
• Uiteindelijk merkte Freud in zijn eigen patiënten op dat velen die traumatische ervaringen hadden onderdrukt de neiging hadden om 'het onderdrukte materiaal te herhalen als een hedendaagse ervaring' in plaats van het te herinneren als iets dat tot het verleden behoort.

Volgens Freud was de dwang om te herhalen "iets dat meer primitief, meer elementair en instinctiever lijkt dan het plezierprincipe dat het overheerst". Hij stelde verder dat de doodsdrift een uitbreiding was van die dwang waarbij alle levende organismen een instinctieve 'druk naar de dood' hebben, die in schril contrast staat met het instinct om te overleven, zich voort te planten en te voldoen aan verlangens.

Bovendien, als deze energie naar buiten gericht is naar anderen, beweerde Freud, wordt het uitgedrukt als agressie en geweld.

Een woord van heel goed

Hoewel de theorieën van Freud niet zo prominent zijn als ze ooit waren, kan het begrijpen van hoe je eigen zelfbehoud en destructieve neigingen je gedrag beïnvloeden, nuttig zijn voor je welzijn. De levensinstincten kunnen je dwingen om gezonde relaties en sociale steun te zoeken, die essentieel zijn voor emotionele gezondheid.

Destructieve neigingen, aan de andere kant, kunnen ertoe leiden dat je je bezighoudt met acties die minder gezond zijn, zoals agressief gedrag of risicovolle acties. Als je eenmaal in staat bent om een ​​aantal van deze tendensen in jezelf te herkennen, ben je misschien beter in staat om deze driften te temperen en negatief gedrag te vervangen door meer positieve keuzes.