De invloed van Mary Whiton Calkins op het gebied van psychologie

Mary Whiton Calkins was een Amerikaanse psycholoog die de eerste vrouwelijke president van de American Psychological Association werd. Terwijl ze met recht een doctoraat in psychologie aan Harvard behaalde, weigerde de universiteit haar een diploma toe te kennen omdat ze een vrouw was. Desondanks werd ze een invloedrijke figuur in de ontwikkeling van de vroege psychologie en onderwees veel studenten door haar positie aan het Wellesley College.

Beste bekende werk

Self-psychologie
De gepaarde associatietechniek uitvinden
Eerste vrouw APA President

Tijdlijn van evenementen

Geboren op 30 maart 1863 in Hartford, Connecticut
1884 - Afgestudeerd aan Smith College
1887 - Begon Grieks aan het Wellesley College
1890 - Begon het bijwonen van lezingen op Harvard onderwezen door William James en Josiah Royce
1892 - Toegelaten tot Harvard als een "gast"
1895 - Gepresenteerde thesis aan de faculteit van Harvard, maar werd een graad geweigerd
1927 - Gepensioneerd van Wellesley College
Overleden op 26 februari 1930 aan kanker

Vroege jaren

Mary Whiton Calkins begon Smith College in 1882 als een tweedejaarsstudent. De dood van haar zuster in 1883 leidde tot een onderbreking van een jaar van school, hoewel ze door privélessen bleef studeren. Calkins keerde terug naar Smith College in 1884 en studeerde af met een concentratie in klassiekers en filosofie.

Calkins 'Pursuit of Psychology

Na zijn afstuderen aan het Smith College, werd Mary Whiton Calkins ingehuurd om Grieks te geven aan het Wellesley College. Ze had drie jaar lang lesgegeven toen haar werd aangeboden haar een positie te geven in het nieuwe gebied van de psychologie.

Om les te kunnen geven in de psychologie, moest ze het onderwerp minstens een jaar bestuderen. De moeilijkheid hierbij was dat er destijds weinig psychologieprogramma's beschikbaar waren, en nog minder die vrouwelijke sollicitanten zouden accepteren. Aanvankelijk overwoog ze om in het buitenland te studeren, maar ze liet dat idee varen. Afstand en het ontbreken van een psychologielab ontmoedigden haar om deel te nemen aan programma's bij Yale en de University of Michigan.

Nadat hij door William James was uitgenodigd om een aantal van zijn lezingen op Harvard bij te wonen, verzocht Calkins formeel om deze lezingen bij te wonen. Ze werd aanvankelijk geweigerd door de administratie van Harvard, maar zowel haar vader als de president van Wellesley College schreef namens haar in Harvard.

Het verzoek werd in 1890 goedgekeurd, hoewel uit universitaire verslagen bleek dat "door het aanvaarden van dit voorrecht Miss Calkins geen student van de universiteit wordt die recht heeft op registratie" (Furumoto, 1980). Op Harvard woonde ze lezingen bij van William James en Josiah Royce en studeerde experimentele psychologie bij Dr. Edmund Sanford van Clark University.

Nog steeds geïnteresseerd in het nastreven van haar psychologie studies, Calkins opnieuw verzocht dat ze mochten studeren op Harvard met Hugo Munsterberg. Haar verzoek werd ingewilligd in 1892, maar met de voorwaarde dat ze alleen als gast werd toegelaten, niet als student.

Carrière

Op Harvard vond Calkins de gepaarde geassocieerde taak uit, waarbij de deelnemers aan de studie een reeks gepaarde kleuren en cijfers hadden getoond, waarna ze herinneringen uit welk aantal aan welke kleur waren gekoppeld. De techniek werd gebruikt om het geheugen te bestuderen en werd later gepubliceerd door Edward B. Titchener, die de eer opeiste voor zijn ontwikkeling.

In 1895 presenteerde ze haar proefschrift, Een experimenteel onderzoek naar de associatie van ideeën, naar een afstudeercommissie met William James, Josiah Royce en Hugo Munsterberg. Ondanks unanieme goedkeuring van de promotiecommissie, weigerde Harvard Calkins nog steeds het diploma te geven dat ze had verdiend.

Later dat jaar keerde Calkins terug naar Wellesley College waar ze bleef lesgeven tot haar pensionering in 1927.

Calkins 'bijdragen aan de psychologie

In de loop van haar carrière heeft Calkins meer dan honderd professionele artikelen geschreven over onderwerpen in de psychologie en filosofie. Naast de eerste vrouwelijke president van de American Psychological Association, was Calkins ook president van de American Philosophical Association in 1918.

Een van haar belangrijkste bijdragen aan de psychologie is de uitvinding van de gepaarde associatietechniek en haar werk in zelfpsychologie. Calkins geloofde dat het bewuste zelf de primaire focus van de psychologie was. Ondanks de bijdragen van Mary Whiton Calkins handhaaft Harvard de weigering om de behaalde graad te verlenen en wordt haar invloed op de psychologie vaak over het hoofd gezien door zowel wetenschappers als studenten.

Geselecteerde werken van Mary Whiton Calkins

Calkins, Mary Whiton. (1892). Experimentele psychologie aan het Wellesley College. American Journal of Psychology, 5, 464-271.

Calkins, Mary Whiton (1908a). Psychologie als wetenschap van het zelf. I: Is het zelflichaam of heeft het lichaam? Journal of Philosophy, Psychology and Scientific Methods, 5, 12-20.

Calkins, Mary Whiton. (1915). The Self in Scientific Psychology. American Journal of Psychology, 26, 495-524.

Calkins, Mary Whiton. (1930). Autobiografie van Mary Whiton Calkins. In C. Murchison (Ed.), Geschiedenis van de psychologie in autobiografie (Deel 1, pagina 31-62). Worcester, MA: Clark University Press.