Hoe moeilijk is het om een ​​expert te worden in iets?

Deskundigheid is wat de amateur van de echte meester scheidt op bijna elk gebied, van geneeskunde tot wetenschap tot sport tot artistieke prestaties. Het idee of experts 'geboren' of 'gemaakt' zijn, heeft betrekking op het eeuwenoude debat over natuur versus opvoeding in de psychologie - spelen genetica of ervaring een grotere rol bij het vormen van wie we zijn? De afgelopen jaren is er veel aandacht besteed aan het "gemaakte" aspect van het debat. Expertise wordt opgedaan door toegewijde praktijk, suggereren veel experts in het veld.

Maar hoe gaan mensen precies uit van het worden van experts? Zijn sommige mensen gewoon geboren met het vereiste talent, of kan iemand een expert worden met de juiste studie en training?

Wat precies is expertise?

Hoewel het misschien gemakkelijk is om erop te wijzen wie wel en geen expert is, is overeenstemming over een formele definitie van expertise niet altijd zo eenvoudig. Gaat het om hoeveel je weet? Gaat het om het goed kunnen uitvoeren van een actie? En op welk punt gaat iemand van alleen maar ergens goed in zijn om een ​​bonafide expert te zijn?

"Expertise wordt consensueel gedefinieerd als elite, piek of uitzonderlijk hoge prestaties op een bepaalde taak of binnen een bepaald domein," verklaarde onderzoeker Lyle E. Bourne, Jr. van de University of Colorado, Boulder en zijn collega's in een artikel gepubliceerd in het dagboek Grenzen in de psychologie. "Degene die deze status bereikt, wordt een deskundige of een gerelateerde term, zoals virtuoos, meester, maven, wonderkind, of genie. Deze voorwaarden zijn bedoeld om iemand te labelen wiens optreden bovenaan staat. Het vakgebied van een expert kan bijna alles zijn, van vakmanschap, sport en muziek tot wetenschap of wiskunde. "

Waarom labelen we zo vaak expertise met verschillende termen? Elk woord heeft de neiging om zijn eigen subtiele nuance te hebben die aangeeft welk type expert een persoon zou kunnen zijn. Als hun expertise wordt gezien als het resultaat van hard werken en oefenen, kunnen we ze beschrijven als een meester of virtuoos. Als mensen hun capaciteiten zien als voortkomend uit puur aangeboren talent, kunnen ze een genie of een wonderkind worden genoemd.

Enkele van de kritische componenten van expertise zijn kennis, vaardigheden en prestaties. Mensen die experts worden, neigen ertoe kennis te verwerven die hen tot een van de meest geïnformeerde personen in hun vakgebied maakt. Ze beschikken ook over de vaardigheden die ze nodig hebben om te bepalen wanneer en hoe ze hun kennis kunnen gebruiken. Dergelijke vaardigheden worden vaak geleerd, maar ze kunnen ook worden beïnvloed door natuurlijk talent en talent. Ten slotte hebben mensen die over expertise beschikken ook de neiging om uit te blinken in hun vakgebied en bereiken ze ver boven wat de gemiddelde persoon doet.

Hoe lang duurt het?

Onlangs is een populair idee naar voren gekomen dat de sleutel om een ​​expert te worden minstens 10.000 uur was om een ​​onderwerp te bestuderen en te oefenen. In een onderzoek uit 1993 ontdekten onderzoekers dat de meest talentvolle violisten aan een muziekacademie gemiddeld 20 000 uur hadden besteed aan het oefenen van hun instrument op de leeftijd van 20. Pop psychologie auteur Malcolm Gladwell bedacht de uitdrukking "de tienduizend uur regel" in zijn best verkochte boek uit 2008 uitschieters.

Gladwell wees op de resultaten van de muziekstudie en op observaties dat The Beatles waarschijnlijk ongeveer 10.000 uur hadden besteed aan het spelen van muziek in de vroege jaren zestig. Gladwell suggereerde ook dat tech-ondernemer Bill Gates 10.000 uur had besteed aan het oefenen van programmeren voordat hij Microsoft creëerde. Volgens Gladwell zou iemand op bijna elk gebied een expert kunnen worden, zolang ze bereid zouden zijn om de nodige 10.000 uur te besteden aan het bestuderen en oefenen van het onderwerp of de vaardigheid..

Het idee is buiten de academische wereld enorm populair geworden, maar hoe waar zijn de claims precies? Kan 10.000 uur besteden aan een onderwerp echt garanderen dat je een expert wordt?

Anders Ericsson van de University of Florida is een wereldberoemde expert op het gebied van topprestaties en auteur van Peak: The New Science of Expertise. Hij heeft experts bestudeerd uit alle geledingen van het leven, waaronder gebieden zoals schaken, sport, muziek en medicijnen. Hij is ook de onderzoeker achter het onderzoek waaruit Gladwell zijn conclusies trok over wat er nodig is om een ​​expert te worden.

Ericcson wijst op een paar belangrijke problemen met de "tienduizend uurregel":

• Ten eerste, terwijl de studenten in de muziekstudie op de leeftijd van 20 erg goede violisten waren, waren ze geen meesters. Met andere woorden, ze waren uitstekende spelers, maar dat betekende niet noodzakelijk dat ze meesters waren in hun vak. Ericsson suggereert dat het soms rond de 20.000- tot 25.000-uursmarkering is dat mensen echt experts of meesters van een vaardigheid of onderwerp worden.
• Ten tweede zijn niet alle vaardigheden hetzelfde. Sommige vaardigheden vergen veel minder dan 10.000 uur om het expertniveau te bereiken, terwijl andere vaardigheden veel meer vereisen.
• Ericsson wijst er ook op dat Gladwells interpretatie van zijn onderzoek gebrekkig is. Terwijl Gladwell veronderstelde dat alle violisten in de muziekstudie 10.000 uur aan oefening hadden besteed, was dat aantal eigenlijk slechts een gemiddelde. De helft van de door Ericsson en zijn collega's bestudeerde violisten besteedden minder dan 10.000 uur aan het oefenen van hun instrumenten op de leeftijd van 20 jaar, terwijl de helft meer geld besteedde.

Wanneer het gaat om Elite Performance, is Talent of Practice Matter More?

Kan iedereen een expert worden??

Ericsson is van mening dat wat de amateur van de expert scheidt, de zogenaamde opzettelijke praktijk wordt genoemd. Gewone praktijk kan mensen helpen om vaardig te worden in een taak, maar het verkrijgen van echte expertise houdt in dat je moet oefenen op een manier die de grenzen van de huidige vaardigheidsniveaus en kennis verlegt. Zo'n oefening is sterk geconcentreerd en houdt in dat je werkt aan dingen die buiten je huidige vaardigheidsniveau liggen, doelen stellen en training en instructie krijgen van een gekwalificeerde leraar.

Het is niet voldoende om 10.000 uur te investeren in het repeteren van dezelfde dingen om een ​​echte expert te worden. Integendeel, geconcentreerde, doelgerichte, doelbewuste oefening die je vaardigheden buiten je comfortzone uitbreidt, is wat je zou moeten nastreven als je expertise op elk gebied wilt opdoen..

Hoewel Ericsson gelooft dat doelbewuste praktijk de sleutel is om een ​​expert te worden, zijn niet alle onderzoekers het eens met zijn conclusies. Sommige recente studies hebben aangetoond dat hoewel doelbewuste praktijk zeker belangrijk is, het niet de enige factor is die de verschillen verklaart tussen bekwaam en ongeschoolden. Hoewel psychologen nog niet precies weten welke factoren mogelijk ook een rol spelen, kunnen persoonlijkheidskenmerken, fysieke kenmerken en algehele intelligentie er ook toe doen..

Kun je echt een expert worden in alles, zolang je bereid bent er tijd en moeite aan te besteden? Het is een vraag die psychologen blijven overdenken, hoewel er weinig twijfel bestaat dat regelmatig oefenen zal leiden tot verbetering van zowel vaardigheden als kennis. Of je uiteindelijk een echte meester in dat specifieke domein zou kunnen worden, is iets dat alleen bekend kan zijn als je het eenmaal probeert. Overweeg voordat je besluit om het na te streven of je de interesse, toewijding en tijd hebt om je in te zetten voor het verkrijgen van expertise op dat gebied.

Hoe kun je expertise verwerven?

Dus wat is er echt nodig om echte expertise op te doen? Welke stappen moet je volgen om een ​​expert te worden??

Het neemt werk

Hoewel de 10.000-uursregel meer poppsychomie is dan de realiteit, is er één aspect van het idee dat klopt: een expert worden kost veel moeite. Mensen die experts worden op welk gebied dan ook, besteden ontzettend veel tijd, energie en hard werk aan het leren en oefenen van hun vaardigheden. Als je iets wilt beheersen, moet je bereid zijn om in de tijd te stoppen. Het kost misschien niet precies 10.000 uur, maar het kost veel.

Het neemt opzettelijke oefening

Uit één onderzoek bleek dat opzettelijk oefenen het effectiefst was uit drie verschillende soorten studievoorbereiding. Onderzoekers keken naar deelnemers aan de National Spelling Bee en vergeleken studiemethoden met prestaties. Opzettelijke oefening, gedefinieerd als het alleen bestuderen en memoriseren van woorden, was effectiever dan lezen voor plezier en door anderen ondervraagd worden als een studiemethode.

Interessant is dat opzettelijke oefening ook werd beoordeeld als de minst aangename en moeilijkste studietechniek. Deelnemers die volhardden met de techniek hadden ook hogere niveaus van de persoonlijkheidskenmerken, grit genaamd, ook bekend als mentale weerbaarheid. De onderzoekers suggereren dat deze mentale weerbaarheid soms een belangrijk onderdeel kan zijn van het kunnen vasthouden aan doelbewuste praktijken. Hoewel het minder intrinsiek lonend was, konden degenen met grit volharden en hun ogen op hun langetermijndoelen houden, waardoor ze meer geneigd bleven vasthouden aan de doelbewuste praktijk en meer kans maakten om beter te presteren tijdens de competitie..

Een recent onderzoek heeft echter aangetoond dat opzettelijke praktijk mogelijk minder belangrijk is dan eerder werd gedacht. Onderzoekers Brooke Macnamara, David Z. Hambrick en Frederick Oswald vonden dat de hoeveelheid geaccumuleerde oefeningen geen belangrijke rol speelde bij het verklaren van individuele verschillen als het ging om prestaties of vaardigheden..

In een meta-analyse van eerdere studies, ontdekten de onderzoekers dat de praktijk goed was voor slechts 12 procent van de individuele verschillen in prestaties.

De oefening deed er echter nog steeds toe. Op bijna alle studies die in de analyse waren opgenomen, was er een positieve relatie tussen oefening en prestaties. Hoe meer mensen oefenden, hoe beter ze presteerden op hun interessegebied.

Wat de onderzoekers ontdekten was dat het domein zelf ook van belang was. Als het op onderwijs aankwam, was de praktijk slechts goed voor vier procent van de verschillen in individuele prestaties. Dit aantal steeg tot 18 procent voor sport, 21 procent voor muziek en 26 procent voor games. Met andere woorden, de praktijk speelde een grotere rol bij het verbeteren van de prestaties voor activiteiten zoals muziek, atletiek en games, en minder een rol voor professionele of educatieve prestaties.

Dus wat kan er nog meer belangrijk zijn in de ontwikkeling van expertise?

Het duurt uitdaging

Praktijk is essentieel voor het ontwikkelen van een vaardigheid, maar om een ​​expert te worden, moet je jezelf constant uitdagen om beter te doen, meer te leren en nieuwe kennis en vaardigheden op te doen. Gewoon dezelfde vaardigheden keer op keer opnieuw oefenen, zal je in die gebieden beter maken, maar het zal niet leiden tot echte expertise.

De baanbrekende onderwijspsycholoog Lev Vygotsky stelde een belangrijk leerconcept voor dat bekend staat als de zone van proximale ontwikkeling. Deze zone omvatte de vaardigheden die net buiten het huidige vaardigheidsniveau van een persoon lagen. Hoewel een persoon deze dingen misschien nog niet alleen kan doen, kunnen ze deze bereiken met de hulp van een meer bekwame mentor. Door voortdurend nieuwe vaardigheden te ontwikkelen, deze te beheersen en vervolgens deze zone van proximale ontwikkeling geleidelijk uit te breiden, kunnen mensen hun vaardigheden leren en ontwikkelen..

Om een ​​expert te worden, moet je constant werken in deze zone van proximale ontwikkeling. Zelfs als je heel goed bent geworden in een vaardigheid binnen een bepaald domein, betekent dit niet dat nog meer expertise buiten bereik is. Meer leren, meer kennis en betere prestaties zijn nog steeds mogelijk met verdere uitdaging en oefening.

Een woord van heel goed

Hoewel we vaak denken dat het intelligentie is die de experts van de rest van ons scheidt, suggereert onderzoek dat echte expertise meer te maken heeft met verworven kennis dan aangeboren mentale vaardigheden. Sommige mensen kunnen worden geboren met de natuurlijke hulpbronnen, waaronder fysieke vermogens en toegang tot de tools die ze nodig hebben, waardoor ze deze expertise gemakkelijker kunnen bereiken. Maar een expert worden kost inspanning en oefening, ongeacht wat je natuurlijke vaardigheidsniveaus aan het begin zijn.

En zelfs de experts zijn niet altijd perfect. Deskundigen maken fouten, maar ze zijn ook klaar om hun eigen fouten te vangen en willen graag van hen leren. Fouten zijn een vorm van feedback. Ze vertellen ons niet alleen wat niet te doen, maar geven ook informatie over wat we in plaats daarvan kunnen proberen. Experts zijn in staat om deze fouten te herkennen, de koers te corrigeren en deze kennis in de toekomst toe te passen.

Onderzoekers blijven debatteren over wat er nodig is om een ​​expert te worden. Het lijdt echter geen twijfel dat het tijd, oefening en toewijding vergt.