Een overzicht van het syndroom van Sheehan

Het syndroom van Sheehan is een zeldzame aandoening die zich bij sommige vrouwen ontwikkelt die buitensporig bloeden tijdens de bevalling. Het extreme verlies van bloed beïnvloedt en vermindert de functie van de hypofyse, waardoor de betrokken vrouwen de symptomen van hypopituïtarisme ervaren. In feite is het syndroom van Sheehan een vorm van hypopituïtarisme.
De hypofyse, een onderdeel van het endocriene systeem, is de klier in het lichaam die verantwoordelijk is voor de productie van bepaalde hormonen die van invloed zijn op organen zoals de schildklier, de nieren en seksuele voortplantingsorganen zoals de baarmoeder. Wanneer de hypofyse beschadigd is en deze hormonen niet in voldoende hoeveelheden worden aangemaakt, neemt ook de functie van deze andere aangetaste organen af.
Het syndroom van Sheehan is ook bekend als postpartum hypopituïtarisme, postpartum panhypopituitary syndroom, postpartum hypofysaire necrose en postpartum panhypopituïnisisme..

symptomen

De symptomen van het syndroom van Sheehan variëren van persoon tot persoon en zijn afhankelijk van de mate waarin de hypofyse niet in staat is zijn hormonen te produceren. Ook manifesteren de symptomen zich gewoonlijk geleidelijk en in de loop van de tijd. In zeldzamere en veel ernstiger gevallen, het acute Sheehan-syndroom genoemd, verschijnen de symptomen direct na de bevalling:

Vermoeidheid
Droge huid
Gewichtstoename
Constipatie
Onvermogen om de menstruatie te hervatten (amenorroe)
Onregelmatige menstruatie (oligomenorroe)
Verlies van schaamhaar en haar in oksels
Lage bloeddruk
Onvermogen om te lacteren (melk komt nooit binnen en de moeder kan geen borstvoeding geven)
Verdunnen van de vaginale voering
Diabetes insipidus (aandoening waarbij de nieren een abnormaal groot volume aan urine produceren)
Verlies van kracht in spieren
Insulinegevoeligheid
Verminderd libido (verminderde belangstelling voor seks)
Opvliegers
Vermindering van borsten
Snelle en / of onregelmatige hartslag (tachycardie)

Oorzaken

Het syndroom van Sheehan wordt veroorzaakt door overmatig bloedverlies tijdens de bevalling dat leidt tot de dood van de hypofyse. Tijdens de zwangerschap wordt de hypofyse groter, heeft hij meer zuurstof nodig en is hij kwetsbaarder dan normaal.
Wanneer een vrouw overmatig bloeden tijdens de bevalling, is er een daaruit voortvloeiende daling van haar bloeddruk en de toevoer van bloed (die zuurstof vervoert) naar organen zoals de hypofyse. Dit beschadigt de hypofyse en het is niet in staat om goed te functioneren en genoeg hormonen te produceren.
Er zijn twee lobben in de hypofyse: de voorkwab en de achterste kwab.
In de medische gemeenschap wordt gesuggereerd dat er ten minste 75 tot 90 procent schade aan de voorkwab van de hypofyse moet worden toegebracht voordat het syndroom van Sheehan zich ontwikkelt..
De hormonen geproduceerd door de voorkwab die worden beïnvloed door het syndroom van Sheehan zijn:

prolactine: Dit is het hormoon dat verantwoordelijk is voor het stimuleren van de productie van moedermelk.
Groeihormoon: Het is verantwoordelijk voor de groei van de meeste cellen in het lichaam. Het is ook verantwoordelijk voor botgroei en het onderhouden van spiermassa.
Schildklier stimulerend hormoon: Dit hormoon stimuleert de schildklier om de schildklierhormonen te produceren: thyroxine en trijodothyronine.
Follikelstimulerend hormoon en luteïniserende hormonen: Deze hormonen worden gonadotropines genoemd. Ze stimuleren en reguleren de functies van de eierstokken.
Adrenocorticotropische hormoon: Dit hormoon reguleert de productie van glucocorticoïden zoals cortisol door de bijnierschors.

Risicofactoren

De risicofactoren voor het ontwikkelen van het syndroom van Sheehan zijn in feite dingen die uw risico op bloedingen (ernstig en overmatig bloeden) tijdens de bevalling kunnen vergroten. Waaronder:

een zwangerschap met meerdere baby's hebben
met een placenta-aandoening zoals placenta accreta of placenta previa

Diagnose

Een diagnose van het syndroom van Sheehan wordt meestal gesteld wanneer een vrouw symptomen van hypopituïtarisme vertoont, evenals een medische geschiedenis van overmatig bloeden tijdens de bevalling. De arts kan ook bloedonderzoeken laten doen om de niveaus van de hypofyse-hormonen te meten om de diagnose te bevestigen.
Bovendien kan een MRI- of CT-scan worden besteld om beelden van de hypofyse te verkrijgen en de mogelijkheid van andere hypofyseproblemen zoals een tumor uit te sluiten, aangezien hypofysetumoren de primaire oorzaak van hypopituïtarisme en de bijbehorende symptomen zijn.
In situaties waarin het syndroom van Sheehan acuut is en de symptomen onmiddellijk zichtbaar worden, zal er een diagnose worden gesteld voordat de vrouw het ziekenhuis verlaat en de behandeling meteen worden gestart..

Behandeling

Het syndroom van Sheehan wordt op dezelfde manier behandeld als het normale hypopituïtarisme wordt behandeld met hormoonvervangingstherapie. De arts zal de hormoonspiegels in de patiënt evalueren en bepalen welke hormoonvervangende therapie nodig heeft, omdat deze van persoon tot persoon varieert.

Oestrogeen en progesteron: Dit wordt meestal gedaan tot het tijdperk van de menopauze, waarop de arts zal evalueren of het nog nodig is. In gevallen waar de vrouw een hysterectomie (verwijdering van de baarmoeder) heeft gehad, wordt het enige oestrogeen voorgeschreven. Het voorschrijven van orale anticonceptiva is een van de meest voorkomende manieren om deze hormonen te vervangen.
Thyroxine: Dit wordt gebruikt om het schildklierhormoon te vervangen.
Cortisonen zoals prednison en hydrocortison: Deze worden gebruikt ter vervanging van de adrenocorticotrope hormonen (ACTH).
Groeihormoon (GH): Uw arts kan dit ook voorschrijven om de spiermassa te verhogen, uw cholesterolgehalte te verlagen en u over het algemeen beter te laten voelen.

Een woord van heel goed

Als u vermoedt dat u het syndroom van Sheehan heeft, moet u onmiddellijk naar uw arts gaan. Als dit niet wordt behandeld, kan deze toestand zeer gevaarlijk zijn. Als u echter bent gediagnosticeerd met het syndroom van Sheehan, moet u weten dat de meeste hormoonvervangende therapieën succesvol zijn, vooral als de diagnose vroeg is gesteld. Als u het syndroom van Sheehan heeft en in de toekomst kinderen wilt hebben, is het belangrijk dat u uitgebreid met uw arts over uw vruchtbaarheidsopties praat. Als u het kunt betalen, moet u een reproductieve endocrinoloog zien - een arts die gespecialiseerd is in vruchtbaarheid..
Oestrogeen verklaard