Oorzaken van keloïde littekens

Keloïde littekens worden gedefinieerd als abnormale littekens die buiten de grens van de oorspronkelijke plaats van een huidverwonding groeien. Het litteken is een verhoogde en slecht gedefinieerde groei van de huid op het gebied van de beschadigde huid.

Wie en wat loopt gevaar?

Hoewel iemand een keloïd litteken kan vormen, lopen sommige etnische groepen een groter risico om ze te ontwikkelen. Afro-Amerikanen en Iberiërs zijn bijvoorbeeld 16 procent vatbaarder en keloïde littekens worden 15 keer vaker gezien in sterk gepigmenteerde etnische groepen dan in blanken.
Sommige delen van het lichaam lijken vatbaarder voor keloïde littekens, waaronder het deltoïde gebied van de bovenarm, de bovenrug en het borstbeen. De oorlellen en de achterkant van de nek zijn ook veel voorkomende sites.

Oorzaken

Het is niet volledig duidelijk waarom of hoe keloïde littekens ontstaan. Huidtrauma lijkt de meest voorkomende oorzaak, hoewel littekens ook zonder duidelijke reden kunnen ontstaan. Huid- of spierspanning lijkt bij te dragen aan de vorming van keloïden, zoals blijkt uit de meest voorkomende plaatsen van hun formatie (de bovenarm en de rug). Maar als dat het volledige verhaal was, zou je verwachten dat andere sites, zoals de palm van de hand of de voetzolen, net zo kwetsbaar zijn; dit is echter niet het geval.
Infectie op een wondplaats, herhaald trauma aan hetzelfde gebied, huidspanning of een vreemd lichaam in een wond kan ook factoren zijn. Er lijkt een genetische component te bestaan voor keloïde littekens: het is bekend dat als iemand in uw familie keloïden heeft, u een verhoogd risico loopt.
Andere theorieën voor de oorzaken van keloïde littekens omvatten een tekort of een overmaat aan melanocythormoon (MSH); verlaagde percentages volwassen collageen en verhoogd oplosbaar collageen; of het blokkeren van zeer kleine bloedvaten en het resulterende gebrek aan zuurstof.
Hoewel het ontbreken van een duidelijke theorie het gebrek aan begrip van de aandoening aantoont, wordt er wat werk verzet om de oorzaak te vinden. Het bepalen van de exacte oorzaak zal hopelijk leiden tot betere preventieve geneeskunde en effectievere behandelingen in de toekomst, maar er zijn veel problemen met een adequate follow-up van mensen met de aandoening, gebrek aan een duidelijke grens van de behandeling en te weinig studies in het algemeen - allemaal belemmeren het zoeken naar een remedie.

het voorkomen?

Het is een feit dat je misschien weinig kunt doen als je ongelukkig genoeg bent om het soort huid te hebben dat reageert door keloïde littekens te vormen. U kunt het genezingsproces ondersteunen door wonden schoon te houden en als u weet dat u vatbaar bent vanwege eerdere ervaringen of een familierelatie, dan kunt u voorkomen dat u extra risico's neemt. Zorg dat je geen piercings of tatoeages krijgt en vertel het aan je arts als je geopereerd gaat worden.
Er is een hoge mate van recidief: tot 50 procent. Sommige artsen zeggen dat alle sterk gepigmenteerde mensen tatoeages en piercings moeten vermijden om aan de veilige kant te blijven.

Behandeling

Er zijn drie behandelingsopties voor keloïde littekens:

chirurgisch verwijderen
niet-chirurgische ingrepen
combinatiebehandelingen.

Chirurgische behandeling voor keloïde littekens
Dit is het meest effectieve en het minst complexe van de beschikbare vormen van behandeling, maar het percentage heropnames wordt geacht ongeveer 50 procent te zijn. Lasers zijn geprobeerd als alternatief voor mes-chirurgie, maar tot nu toe zijn de resultaten niet beter.
Niet-chirurgische behandelingen voor keloïde littekens
Interferon-therapie (geneesmiddelen die werken op het immuunsysteem) is gemeld als effectief bij het verminderen van keloïde littekens; het heeft echter significante bijwerkingen. Voorbeelden zijn toxiciteit, griepachtige symptomen, depressie, misselijkheid en braken.
Langdurige compressie van littekenweefsel kan theoretisch keloïde littekens verzachten en afbreken, maar de bruikbaarheid van deze optie hangt af van de locatie van de keloïde. Andere niet-chirurgische ingrepen die momenteel worden geprobeerd met verschillende resultaten omvatten antihistaminica, vitaminen, stikstofmosterd, verapamil en retinezuren.
Gecombineerde behandelingen voor Keloid littekens
Een optie omvat chirurgische verwijdering van littekenweefsel in combinatie met een aantal steroïde injecties - één op het moment van de operatie en de tweede injectie ongeveer een maand later. Echter, van dit type behandeling wordt op verschillende manieren gerapporteerd dat het een herhaling van 50 tot 70 procent heeft.
Een andere optie combineert chirurgie met radiotherapie van buitenaf. Straling heeft het effect dat het de groei van de huid (fibroblasten) en de productie van collageen verstoort. Onderzoek varieert van welk type combinatietherapie effectiever is.
Zowel radiotherapie als steroïdgeneesmiddelen hebben bijwerkingen, dus u moet de meest effectieve behandeling met uw arts bespreken. Het kan de moeite waard zijn om een second opinion te krijgen voordat u met een van beide behandelingen begint.