Voors en tegens van UVB Sunscreen-ingrediënten

Zonnebrandmiddelen zijn belangrijke huidverzorgingsproducten die worden gebruikt om zonnebrand, fotogenering en huidkanker te voorkomen. Tot voor kort werd aangenomen dat het blokkeren van UVB-straling en zonnebrand de enige maatregelen waren die nodig waren om schade door de zon te voorkomen. De SPF-classificatie is ontwikkeld om het vermogen van een zonnescherm om UVB-straling te blokkeren te meten. Nu weten we dat UVA-straling ook aanzienlijk bijdraagt ​​aan huidbeschadiging.
Omdat SPF een maat is voor UVB-bescherming, variëren de ingrediënten tussen een zonnescherm dat UVB-straling absorbeert en een die breedspectrum- of UVA- en UVB-bescherming biedt. Deze veel voorkomende chemische ingrediënten worden gebruikt in zonnefilters om UVB-straling te absorberen enkel en alleen.

PABA

PABA, of para-aminobenzoic zuur, kwam in de vroege jaren 70 op de markt in de Verenigde Staten en was de eerste echte zonnebrandcrème die overal verkrijgbaar was. Het is echter een bekend allergeen en is sindsdien uit veel formuleringen verdwenen. Het wordt niet vaak gebruikt in de zonneschermen van vandaag.

• voordelen: PABA hecht stevig aan de cellen in de opperhuid, waardoor het niet in water wordt afgewassen of zelfs afgeveegd met een handdoek.
• nadelen: Het veroorzaakt allergische reacties bij 4 procent van de bevolking en het kleurt ook kleding.

PABA Esters

De enige PABA-ester goedgekeurd door de FDA voor gebruik in de Verenigde Staten is Padimate O, ook gekend als octyldimethyl PABA. Deze verbinding is chemisch vergelijkbaar met PABA, maar het is niet zo irriterend. Zodra PABA-vrije sunscreens werden ontwikkeld, daalde de populariteit van Padimate O snel. Padimate O is nog steeds aanwezig in sommige zonneschermen omdat het wordt gebruikt met andere chemicaliën om de SPF van een product te verhogen.

• voordelen: Het is waterbestendig en geeft geen vlekken op kleding.
• nadelen: Het is bekend dat het allergische reacties veroorzaakt.

cinnamaten

De cinnamaten, Octylmethoxycinnamaat en cinoxaat, zijn de meest gebruikte UVB-absorptiemiddelen in de Verenigde Staten. Ze worden vaak aangetroffen in cosmetica met een SPF-factor.

• voordelen: Het zijn krachtige UVB-absorptiemiddelen. In combinatie met meer "delicate" chemicaliën helpen ze die chemicaliën waterbestendig en stabiel te maken.
• nadelen: Ze kunnen irriterend zijn. Mensen met gevoeligheden voor balsem van Peru, tolu balsem, cocabladeren, kaneelaldehyde en kaneelolie kunnen ook gevoelig zijn voor cinnamates.

salicylaten

De salicylaten zijn homomenthyl salicylaat, octylsalicylaat, en triethanolamine salicylaat. Salicylaten worden al lange tijd gebruikt, zelfs vóór PABA. Trolamine salicylaat is wateroplosbaar, dus wordt het vaak gebruikt in haarproducten die beschermen tegen UV-straling. homosalaat is de chemische stof die de FDA gebruikt als de standaard voor het meten van SPF.

• voordelen: Ze zijn waterbestendig en stabiel in de aanwezigheid van zonlicht.
• nadelen: Ze beschermen tegen een klein deel van het UVB-spectrum, dus moeten ze in hoge concentraties worden gebruikt.

octocrylene

octocrylene wordt vaak gebruikt om avobenzone, een UVA-absorbens, te stabiliseren en is vooral aanwezig in producten die niet comedogeen zijn. Het is een van de weinige UV-absorptiemiddelen die kan worden gebruikt in gelzonwering.

• voordelen: Het irriteert zelden de huid.
• nadelen: Het moet worden gecombineerd met andere UV-filters om het stabieler te maken en het is ook duur om te produceren.

Ensulizole

Ensulizole of PBSA is oplosbaar in water, dus het wordt in veel moisturizers gebruikt. Het werkt goed tegen UVB-stralen, maar het blokkeert geen UVA-stralen. De hierboven vermelde UVB-filters blokkeren een kleine hoeveelheid UVA-straling.

• voordelen: Het veroorzaakt zelden huidirritatie.
• nadelen: Het blokkeert een smalle band van UV-straling.