Het verschil tussen GAD en sociale angststoornis
Hoewel er verschillende wijzigingen werden aangebracht in de classificatie van angststoornissen met de publicatie van de vijfde editie van de Diagnostic and Statistical Manual of Mental Disorders (kortweg DSM-5), sociale angststoornis (ook wel sociale fobie genoemd) en gegeneraliseerde angststoornis (GAD ) blijven naast elkaar bestaan binnen dezelfde diagnostische categorie.
Maar hoewel ze enkele functies delen, zijn GAD en sociale angststoornis (SAD) verschillende problemen.
Gedeelde functies
Zowel GAD als SAD worden gekenmerkt door aanhoudende angst die overdreven of onevenredig is aan een werkelijke dreiging. Wat wordt bedoeld met 'bedreiging', verschilt echter tussen beide (zie hieronder).
Mensen met een sociale fobie ervaren soms fysieke symptomen die samenhangen met hun angst, evenals mensen met GAD. Vooringenomen denken - in veel gevallen catastrofale (denkend aan worst-case scenario's) - staat ook centraal in beide soorten angststoornissen.
GAD en SAD kunnen ook samen voorkomen en een van deze aandoeningen verhoogt de kans dat iemand depressies of andere angststoornissen ervaart, zoals posttraumatische stressstoornis of obsessief-compulsieve stoornis.
Verschillen in denken
Hoewel de soorten gedachtevallen vergelijkbaar kunnen zijn, is het degedachte inhoud dat onderscheidt GAD van sociale fobie. Mensen met GAD maken zich vaak zorgen over een reeks onderwerpen. Zorgen kunnen gaan over belangrijke levenskwesties, zoals gezondheid of financiën, maar het gaat ook over veel kleine, dagelijkse stress die anderen geneigd zijn om niet zo intens te overzien.
Sociale zorgen zijn niet ongebruikelijk bij mensen met GAD; echter, hun focus is meestal gericht op lopende relaties in plaats van op angst voor evaluatie. Een jongeman met GAD kan zich bijvoorbeeld ongerust maken over de gevolgen van een gevecht met zijn vriendin. Een moeder met GAD kan zich te veel zorgen maken over het feit of ze de 'juiste' beslissing heeft genomen om haar kind van school te laten veranderen en of haar dochter een soepele overgang zal hebben.
Mensen met een sociale fobie hebben de neiging zich zorgen te maken over nieuwe mensen ontmoeten, worden geobserveerd en optreden voor anderen (bijvoorbeeld in de klas spreken of een instrument bespelen in een band). over negatieve evaluatie en mogelijk afwijzing. Een man met een sociale fobie kan bijvoorbeeld moeite hebben om een gesprek op een werk-happy hour te beginnen, uit angst dat hij angstig zal lijken, 'iets doms' zal zeggen en door zijn collega's belachelijk gemaakt zal worden. Een alleenstaande vrouw met een sociale fobie kan voorkomen dat ze helemaal gaat daten vanwege angst om zichzelf te vernederen of zichzelf in verlegenheid te brengen op een date.
Een rode draad hierbij is opnieuw een pathologische mate van zorg die van invloed is op het vermogen van het individu om relaties te ontwikkelen of te onderhouden, fundamentele verplichtingen na te komen en zijn of haar persoonlijke en professionele potentieel te ontmoeten..
Verschillen in gedrag
Gegeven dat de andere componenten van de angstcyclus-emoties en gedachten-elkaar overlappen, volgt hieruit dat de gedragsverschillen tussen GAD en sociale angststoornis subtiel zijn. Beide omstandigheden worden gekenmerkt door een hoge graad van vermijding, maar de reden die aan de vermijding ten grondslag ligt is waarschijnlijk anders.
Laten we zeggen dat een man zich ziek meldt op de dag van een presentatie op het werk. Als deze man GAD heeft, vermijdt hij misschien de ontmoeting uit angst dat hij niet genoeg moeite heeft gedaan om zijn toespraak voor te bereiden en hij dat hij het nooit op tijd zal afronden. Als deze man een sociale fobie heeft, kan hij de ontmoeting vermijden uit bezorgdheid dat niemand zijn ideeën leuk zal vinden of dat anderen het merken als hij zweet terwijl hij praat.
Ontwikkelingsproblemen
De gemiddelde beginleeftijd is later voor GAD dan sociale fobie, 31 voor de eerste en 13 voor de laatste. Dat gezegd hebbende, degenen met GAD hebben vaak symptomen lang voordat ze behandeling zoeken.
De stressoren van adolescentie en vroege volwassenheid, wanneer mensen typisch veel sociale overgangen ervaren (bijvoorbeeld scholen, vriendschappen of romantische relaties), kunnen sociale angstsymptomen verergeren. De verantwoordelijkheden van de volwassenheid (bijvoorbeeld financiën, ouderschap of beslissingen over carrière) kunnen GAD-symptomen versterken.
Bij oudere personen kan de bezorgdheid en het bijbehorende gedrag enigszins veranderen. Oudere mensen met een sociale fobie kunnen bijvoorbeeld last hebben van angsten en schaamte over uiterlijk of een beperking (bijvoorbeeld slecht gehoor of trillende bewegingen) waardoor ze sociale interacties vermijden of ernstig minimaliseren..
De presentatie van GAS bij oudere volwassenen (de meest voorkomende van de angststoornissen in deze leeftijdsgroep) wordt gekenmerkt door de uitdrukking van fysieke symptomen gemakkelijker dan psychische symptomen. Later in het leven zijn mensen met GAD meer geneigd onbeheersbare zorgen te ervaren over de gezondheid van familieleden of hun eigen welzijn.
Doe deze problemen zich voordoen?
Het is niet ongebruikelijk dat personen met GAD in de loop van hun leven, of zelfs gelijktijdig, voldoen aan criteria voor een andere psychiatrische diagnose. Het meest voorkomende co-voorkomende probleem is depressie. Een substantieel deel van de individuen worstelt echter met de naast elkaar voorkomende GAD en sociale fobie. GAD en posttraumatische stressstoornis (PTSS) komen ook vaak samen voor.
Gelukkig overlappen de behandelingen voor GAD en sociale fobie. Veel medicijnen zijn nuttig voor beide problemen. Cognitieve gedragstherapie is de eerstelijns psychotherapie voor deze aandoeningen; dit type behandeling helpt het individu om vooroordelen bij het denken aan te pakken en om zoveel mogelijk vermijdend gedrag te elimineren.
Een woord van heel goed
Terwijl GAD en SAD het symptoom van angst delen, verschillen ze in de gedachte-inhoud die met die angst gepaard gaat, evenals de redenen die ten grondslag liggen aan gedrag dat door de stoornis wordt veroorzaakt. Beide aandoeningen kunnen de kwaliteit van leven aanzienlijk verminderen en het is belangrijk voor mensen met deze aandoeningen om op zoek te gaan naar een behandeling.
Zowel psychotherapie als medicijnen kunnen ongemakkelijke symptomen verminderen en mensen in staat stellen hun leven zo volledig mogelijk te leven.
