De link tussen bedriegersyndroom en sociale angststoornis

Imposter syndroom (IS) is een term die voor het eerst werd gebruikt door psychologen Suzanna Imes en Pauline Rose Clance in de jaren 1970. Toen het concept van IS werd geïntroduceerd, was het oorspronkelijk echter vooral van toepassing op hoog presterende vrouwen. Sindsdien is het erkend als meer ervaren, met 40 procent van het hoge bereiken van mensen die dit fenomeen ervaren.

Definitie van Imposter-syndroom

Impostorsyndroom verwijst naar een interne ervaring van het geloof dat je niet zo competent bent als anderen denken dat je bent. Hoewel deze definitie meestal nauw wordt toegepast op intelligentie en prestaties, heeft het banden met perfectionisme en de sociale context.

Simpel gezegd, het is de ervaring van je als een nep voelen - je hebt het gevoel dat je op elk moment als een oplichter zult worden ontdekt, zoals je niet hoort waar je bent, en je bent er alleen maar door stom geworden geluk.

Hoewel impostor-syndroom geen erkende stoornis is in de diagnostische en statistische handleiding voor psychische stoornissen (DSM-V), is het niet ongewoon.

De overlapping tussen bedriegeresyndroom en sociale angst

Het is gemakkelijk om te zien hoe impostorsyndroom en sociale angst elkaar kunnen overlappen. Iemand met een sociale angststoornis (SAD) kan het gevoel hebben dat hij niet thuishoort in sociale of prestatiegerelateerde situaties.

Misschien ben je in gesprek met iemand en heb je het gevoel dat ze je sociale incompetentie zullen ontdekken. Misschien geeft u een presentatie af en voelt u zich alsof u er gewoon doorheen moet voordat iemand zich realiseert dat u daar echt niet thuishoort.

Factoren die bijdragen aan het impostorsyndroom

We weten dat bepaalde factoren kunnen bijdragen aan de meer algemene ervaring van het impostor-syndroom. U kunt bijvoorbeeld afkomstig zijn uit een gezin dat zeer gewaardeerde prestaties heeft geleverd of ouders had die heen en weer gingen tussen het aanbieden van lof en kritisch zijn.

We weten ook dat het invoeren van een nieuwe rol impostor-syndroom kan veroorzaken. Als je bijvoorbeeld begint aan een hogeschool of universiteit, heb je misschien het gevoel dat je er niet bij hoort en niet in staat bent.

Negatieve effecten van Imposter-syndroom

Hoewel het impostor-syndroom voor sommige mensen gevoelens van motivatie kan opwekken, kost dit meestal een constante vorm van angst. Je kunt je te veel voorbereiden of werken dan nodig is om "ervoor te zorgen" dat niemand erachter komt dat je een bedrieger bent.

Dit zet een vicieuze cirkel op, waarin je denkt dat de enige reden dat je die lespresentatie hebt overleefd, was omdat je de hele nacht bleef repeteren. Of, je denkt dat de enige reden dat je door dat feest of die familiefeest bent gekomen, was dat je details over alle gasten in het hoofd memoriseerde, zodat je altijd ideeën had voor een gesprekje.

Het probleem met het impostor-syndroom is dat de ervaring dat je ergens goed in bent, niets bijdraagt aan het veranderen van je overtuigingen. Ook al loop je tijdens een optreden of lunch je samen met collega's, de gedachte blijft knagen in je hoofd: "Wat geeft mij het recht om hier te zijn?" Hoe meer je bereikt, hoe meer je voelt als een fraudeur. Het is alsof je het niet kunt eigen maken jouw ervaringen van succes.

Dit is logisch in termen van sociale angst als je vroege feedback kreeg dat je niet goed was in sociale of performance-situaties. Je kernovertuigingen over jezelf zijn zo sterk dat ze niet veranderen, zelfs als er bewijs is voor het tegendeel.

Als je het goed doet, moet dit het resultaat zijn van geluk, want een sociaal incompetente persoon hoort er gewoon niet bij.

Uiteindelijk, deze gevoelens verergeren angst en kunnen leiden tot depressie. Mensen die het impostorsyndroom ervaren, hebben ook de neiging niet te praten over hoe ze zich bij iemand voelen en in stilte te lijden, net zoals mensen met een sociale fobie.

Tips voor het verplaatsen van het Impostorsyndroom

Om voorbij impostor-syndroom te komen, moet je jezelf een paar moeilijke vragen stellen. Ze kunnen dingen bevatten zoals het volgende:

"Welke kernovertuigingen heb ik over mezelf?"
"Geloof ik dat ik de liefde waardig ben zoals ik ben?"
"Moet ik perfect zijn voor anderen om mij goed te keuren?"

Perfectionisme speelt een belangrijke rol bij het impostor-syndroom. Je zou kunnen denken dat er een perfect "script" is voor gesprekken en dat je niet het verkeerde kunt zeggen. U hebt waarschijnlijk moeite om om hulp van anderen te vragen en kan uitstel eisen vanwege uw eigen hoge normen. Hoe vaak heb je het uitstellen van het voeren van een telefoongesprek tot de "juiste tijd?"

Om voorbij deze gevoelens te komen, moet je je comfortabel voelen tegenover sommige van die diepgewortelde overtuigingen die je over jezelf hebt. Dit kan moeilijk zijn omdat je je misschien niet eens realiseert dat je ze vasthoudt, maar hier zijn enkele technieken die je kunt gebruiken:

Deel je gevoelens. Praat met andere mensen over hoe je je voelt. Deze irrationele overtuigingen hebben de neiging om uit te hongeren als ze verborgen zijn en er niet over wordt gesproken.
Focus op anderen. Hoewel dit misschien contra-intuïtief aanvoelt, probeer anderen in dezelfde situatie als jij te helpen. Als je iemand ziet die ongemakkelijk of alleen lijkt, vraag die persoon dan een vraag om hem of haar in de groep te brengen. Terwijl je je vaardigheden oefent, zul je vertrouwen opbouwen in je eigen kunnen.
Beoordeel uw mogelijkheden. Als je al lang overtuigd bent van je incompetentie in sociale en prestatievoorwaarden, maak dan een realistische beoordeling van je mogelijkheden. Noteer je prestaties en waar je goed in bent en vergelijk dat met je zelfbeoordeling.
Neem babystappen. Richt je niet op het perfect doen van dingen, maar doe dingen eerder redelijk goed en beloon jezelf voor het ondernemen van actie. Geef bijvoorbeeld in een groepsgesprek een mening of deel een verhaal over jezelf.
Vraag je gedachten. Als je je vaardigheden gaat beoordelen en babystappen gaat maken, vraag je je af of je gedachten rationeel zijn. Is het logisch dat je een bedrieger bent, gezien alles wat je weet?

Stop met vergelijken. Telkens als je jezelf vergelijkt met anderen in een sociale situatie, zul je een fout vinden in jezelf die het gevoel voedt dat je niet goed genoeg bent of niet hoort. In plaats daarvan concentreer je je tijdens het luisteren op wat de ander zegt. Wees oprecht geïnteresseerd in meer informatie.
Gebruik sociale media matig. We weten dat overmatig gebruik van sociale media verband kan houden met gevoelens van minderwaardigheid. Als je probeert een afbeelding op sociale media weer te geven die niet overeenkomt met wie je werkelijk bent of die onmogelijk te bereiken is, zal het je gevoel van fraude alleen maar erger maken.
Stop met vechten tegen je gevoelens. Bestrijd de gevoelens van niet-verbondenheid niet. Probeer in plaats daarvan in hen te leunen en ze te accepteren. Pas als je ze erkent, kun je beginnen met het ontrafelen van die kernovertuigingen die je tegenhouden.
Weiger het je te laten tegenhouden. Het doet er niet toe hoezeer je het gevoel hebt dat je niet thuishoort, laat dat je er niet van weerhouden om je doelen na te streven. Blijf doorgaan en weiger om te worden gestopt.

Een woord van heel goed

Onthoud dat als je je als een bedrieger voelt, dit betekent dat je een zekere mate van succes in je leven hebt dat je toewijst aan geluk. Probeer in plaats daarvan dat gevoel om te zetten in dankbaarheid. Kijk naar wat je hebt bereikt in je leven, en wees dankbaar.

Wees niet kreupel door je angst om ontdekt te worden. In plaats daarvan, leun je in dat gevoel en kom je aan de basis. Laat je waken en laat anderen de echte jij zien.

Als je al deze dingen hebt gedaan en nog steeds het gevoel hebt dat je een bedrieger bent die je tegenhoudt, is het belangrijk om met een professional in de geestelijke gezondheidszorg te praten.