Startpagina » Bronnen voor studenten » De psychologie van leren

    De psychologie van leren

    Psychologen definiëren leren vaak als een relatief blijvende gedragsverandering als gevolg van ervaring. De leerpsychologie richt zich op een reeks onderwerpen die verband houden met hoe mensen leren en omgaan met hun omgeving.

    Een van de eerste denkers om te bestuderen hoe leren invloed heeft op gedrag, was de psycholoog John B. Watson die suggereerde dat alle gedragingen het gevolg zijn van het leerproces. De school van denken die voortkwam uit het werk van Watson stond bekend als behaviorisme. De gedragsschool van gedachte die werd voorgesteld om interne gedachten, herinneringen en andere mentale processen te bestuderen, was te subjectief. Psychologie, meende de behavioristen, zou de wetenschappelijke studie moeten zijn van waarneembaar gedrag. Gedrag bloeide in de eerste helft van de twintigste eeuw en droeg veel bij tot ons begrip van enkele belangrijke leerprocessen.

    Bereid je je voor op een grote test in je leerpsychologie? Of ben je gewoon geïnteresseerd in een beoordeling van leer- en gedragspsychologische onderwerpen? Deze leerstudiegids biedt een kort overzicht van enkele van de belangrijkste leerproblemen, waaronder behaviorisme, klassieke en operante conditionering.

    Laten we wat meer leren over de psychologie van leren.

     Illustratie door JR Bee, Verywell

    Aan het leren

    Leren kan op veel manieren worden gedefinieerd, maar de meeste psychologen zijn het erover eens dat het een relatief blijvende gedragsverandering is die het gevolg is van ervaring. Tijdens de eerste helft van de twintigste eeuw steeg de denkwijze, bekend als behaviorisme, de psychologie te domineren en probeerde het leerproces uit te leggen. De drie belangrijkste soorten van leren beschreven door gedragspsychologie zijn klassieke conditionering, operante conditionering en observationeel leren.

    Behaviorisme

    Gedragsmanagement was de school van het denken in de psychologie die alleen zichtbaar gedrag trachtte te meten. Opgericht door John B. Watson en beschreven in zijn baanbrekende paper uit 1913 Psychologie als de Gedragstherapeut Bekijk het, het behavioristische standpunt stelde dat psychologie een experimentele en objectieve wetenschap was en dat interne mentale processen niet in overweging moesten worden genomen omdat ze niet direct konden worden waargenomen en gemeten.

    Watsons werk omvatte het beroemde Little Albert-experiment waarin hij een klein kind conditioneerde om een ​​witte rat te vrezen. Gedrag beïnvloedde de psychologie gedurende het grootste deel van het begin van de twintigste eeuw. Hoewel gedragsmatige benaderingen tegenwoordig nog steeds belangrijk zijn, werd het latere deel van de eeuw gekenmerkt door de opkomst van humanistische psychologie, biologische psychologie en cognitieve psychologie.

    Lees meer in dit korte overzicht van behaviorisme en doe mee aan deze quiz om je kennis van behaviorisme te testen.

    Klassieke conditionering

    Klassieke conditionering is een leerproces waarbij een verband wordt gelegd tussen een voorheen neutrale stimulus en een stimulus die van nature een reactie oproept. Bijvoorbeeld, in het klassieke experiment van Pavlov, was de geur van voedsel de natuurlijk voorkomende stimulus die gepaard ging met het eerder neutrale gerinkel van de bel. Zodra er een verband tussen de twee was gemaakt, zou het geluid van de bel alleen kunnen leiden tot een reactie.

    Operante conditionering

    Operante conditionering is een leerproces waarbij de kans op het optreden van een respons wordt verhoogd of verlaagd als gevolg van versterking of bestraffing. Eerst bestudeerd door Edward Thorndike en later door B.F. Skinner, is het onderliggende idee achter operante conditionering dat het gevolgen van onze acties vormen vrijwillig gedrag. Skinner beschreef hoe versterking zou kunnen leiden tot toenamen in gedragingen waar straf zou leiden tot afname. Hij ontdekte ook dat de timing van wanneer versterkingen werden geleverd beïnvloedde hoe snel een gedrag werd geleerd en hoe sterk de respons zou zijn. De timing en de snelheid van de wapening staan ​​bekend als wapenschema's.

    Observerend leren

    Observational learning is een proces waarin leren plaatsvindt door het observeren en imiteren van anderen. De sociale leertheorie van Albert Bandura suggereert dat mensen niet alleen leren door conditionering, maar ook leren door het observeren en imiteren van de acties van anderen. Zoals aangetoond in zijn klassieke "Bobo Doll" -experimenten, imiteren mensen de acties van anderen zonder directe bekrachtiging. Vier belangrijke elementen zijn essentieel voor effectief observationeel leren: aandacht, motoriek, motivatie en geheugen.

    Invloedrijke mensen

    De volgende zijn enkele van de belangrijkste cijfers in verband met leren en de gedragsschool van de psychologie.

    • Edward Thorndike
    • Ivan Pavlov
    • John B. Watson
    • B.F. Skinner
    • Albert Bandura

    Sleutelbegrippen

    • Klassieke conditionering
    • Ongeconditioneerde prikkel
    • Geconditioneerde stimulus
    • Ongeconditioneerde reactie
    • Geconditioneerde reactie
    • Vaste-interval schema
    • Schema met vaste verhoudingen
    • Schema met variabel interval
    • Diagram met variabele ratio
    • Behaviorisme
    • Versterking
    • Positieve versterking
    • Negatieve bekrachtiging
    • Straf
    • Positieve straf
    • Negatieve straf