Hoe de tekenen herkennen dat iemand liegt

Liegen en bedrog zijn gewoon menselijk gedrag. Tot relatief recent is er weinig onderzoek gedaan naar hoe vaak mensen liegen. Sommige onderzoeken hebben gesuggereerd dat maar liefst 96 procent van de mensen toegeeft dat ze op zijn minst soms liegt. Een nationale studie van 1.000 Amerikaanse volwassenen vond dat 60 procent van de respondenten beweerde dat ze helemaal niet loog. In plaats daarvan ontdekten de onderzoekers dat ongeveer de helft van alle leugens werd verteld door slechts 5 procent van alle proefpersonen. De studie suggereert dat hoewel de prevalentiecijfers kunnen variëren, er waarschijnlijk een kleine groep van zeer productieve leugenaars bestaat.

De realiteit is dat de meeste mensen van tijd tot tijd liegen. Sommige van deze leugens zijn kleine witte leugens die bedoeld zijn om de gevoelens van iemand anders te beschermen ("Nee, dat shirt maakt je niet dik!"). In andere gevallen kunnen deze leugens veel ernstiger zijn (zoals liggend op een cv) of zelfs sinister (een misdaad bedekken).

Mensen zijn verrassend slecht in het herkennen van de tekenen van liegen

Mensen willen ook graag geloven dat ze redelijk goed zijn in het detecteren van leugens, en volkswijsheid suggereert een breed scala aan manieren om oneerlijkheid uit te roeien. Enkele van de meest voorkomende non-verbale aanwijzingen zijn als volgt. Leugenaars hebben de neiging om te friemelen en kronkelen. Ze zullen je niet in de ogen kijken. Ze hebben schokkende ogen als ze liegen. Onderzoek suggereert dat de meeste van deze begrippen gewoon verhalen van oude vrouwen zijn.

Hoewel er veel tips zijn om te zien of iemand liegt, blijkt uit toegepast onderzoek dat mensen verrassend slecht zijn in het detecteren van leugens. Een onderzoek uit 2006 door Bond en DePaulo wees uit dat mensen slechts 54 procent van de tijd in een laboratoriumomgeving accuraat konden detecteren - nauwelijks indrukwekkend gezien een slagingspercentage van 50 procent puur toevallig. Andere studies hebben aangetoond dat zelfs getrainde onderzoekers opmerkelijk slecht zijn in het vertellen of iemand liegt of de waarheid vertelt.

Het is duidelijk dat gedragsverschillen tussen eerlijke en liegende individuen moeilijk te onderscheiden en te meten zijn. Onderzoekers hebben geprobeerd verschillende manieren te vinden om leugens te ontdekken. Hoewel er misschien geen eenvoudig teken is dat iemand oneerlijk is (zoals de neus van Pinocchio), hebben onderzoekers een paar nuttige indicatoren gevonden.

Zoals veel dingen komt het detecteren van een leugen vaak neer op één ding - vertrouwen op je instincten.

1

Lichaamstaal

Carlos Fierro / E + / Getty Images

Als het gaat om het detecteren van leugens, richten mensen zich vaak op lichaamstaal "vertelt" of subtiele fysieke en gedragsmatige signalen die misleiding onthullen. Enkele van de standaardsuggesties zijn dat schuwe ogen, constant friemelen en oogcontact vermijden, een vuurteken is dat de spreker de waarheid niet vertelt.

Hoewel signalen van lichaamstaal aanwijzingen kunnen bieden voor misleiding, suggereert onderzoek dat veel van de meest verwachte gedragingen niet sterk geassocieerd zijn met liegen. Onderzoeker Howard Ehrlichman, een psycholoog die sinds de jaren zeventig oogbewegingen bestudeert, heeft geconstateerd dat oogbewegingen helemaal niets betekenen. In feite suggereert hij dat verschuivende ogen betekenen dat iemand denkt, of beter gezegd, dat hij of zij toegang heeft tot hun langetermijngeheugen.

Andere studies hebben aangetoond dat, hoewel individuele signalen en gedragingen bruikbare indicatoren van misleiding zijn, sommige van de meest voorkomende liggingen (zoals oogbewegingen) tot de ergste voorspellers behoren. Dus, terwijl lichaamstaal een nuttig hulpmiddel kan zijn bij het detecteren van leugens, is het van belang om te weten aan welke signalen aandacht moet worden geschonken.

Welke signalen zijn gekoppeld aan liegen?

Psychologen hebben ook onderzoek naar lichaamstaal en bedrog gebruikt om leden van de rechtshandhaving te helpen onderscheid te maken tussen de waarheid en leugens. Onderzoekers aan de UCLA hebben studies over het onderwerp uitgevoerd, naast het analyseren van 60 studies over misleiding om aanbevelingen en training voor wetshandhaving te ontwikkelen. De resultaten van hun onderzoek zijn gepubliceerd in het aprilnummer van de American Journal of Forensic Psychiatry.

Rode vlaggen waarvan misschien iemand liegt

Enkele van de mogelijke rode vlaggen die de onderzoekers hebben geïdentificeerd die erop kunnen wijzen dat mensen bedrieglijk zijn, zijn:

• Vaag zijn; het aanbieden van enkele details
• Herhaal vragen voordat je ze beantwoordt
• Spreken in zinsfragmenten
• Nalaten specifieke details te geven wanneer een verhaal wordt uitgedaagd
• Verzorgingsgedrag, zoals met haar spelen of vingers tegen de vingers drukken

Hoofdonderzoeker R. Edward Geiselman suggereert dat hoewel het ontdekken van misleiding nooit gemakkelijk is, kwaliteitstraining iemands vermogen om leugens te ontdekken kan verbeteren:

"Zonder training denken veel mensen dat ze misleiding kunnen detecteren, maar hun waarnemingen houden geen verband met hun daadwerkelijke vaardigheden. Snelle, inadequate trainingssessies leiden ertoe dat mensen te veel analyseren en slechter doen dan wanneer ze met hun buikreacties omgaan."

Lichaamstaal-aanwijzingen zijn vaak zwak

Onderzoek heeft ook aangetoond dat mensen de neiging hebben aandacht te schenken aan veel van de juiste gedragskenmerken die samenhangen met misleiding. Een meta-analyse uit 2001 door de onderzoekers Hartwig en Bond vond dat, hoewel mensen op geldige aanwijzingen voor het detecteren van leugens vertrouwen, het probleem misschien ligt in de zwakte van deze signalen als misleidingsindicatoren in de eerste plaats.

Enkele van de meest accurate misleidende aanwijzingen waar mensen op letten, zijn onder meer:

• Vaag zijn: Als de spreker opzettelijk belangrijke details weglaat, kan het zijn dat ze liegen.
• Vocale onzekerheid: Als de persoon onzeker of onzeker lijkt, is de kans groter dat ze als liegen worden ervaren.
• Onverschilligheid: Schouderophalend vermogen, gebrek aan expressie en een verveelde houding kunnen tekenen zijn van liegen omdat de persoon probeert emoties te vermijden en mogelijke vertelsels te geven.
• Over analyseren: Als het individu te moeilijk lijkt te denken om de details van het verhaal in te vullen, kan het zijn dat ze je bedriegen.

De les hier is dat lichaamstaal misschien nuttig kan zijn, maar het is belangrijk om aandacht te besteden aan de juiste signalen. Experts suggereren dat te veel vertrouwen op dergelijke signalen het vermogen om leugens te detecteren kan aantasten. Lees vervolgens meer over een meer actieve benadering van het uitzoeken of iemand de waarheid spreekt.

2

Vraag hen om hun verhaal in omgekeerde richting te vertellen

Cristian Baitg / E + / Getty Images

Leugendetectie wordt vaak gezien als een passief proces. Mensen gaan er vaak van uit dat ze de lichaamstaal en gelaatsuitdrukkingen van de potentiële leugenaar kunnen observeren om duidelijke "vertellingen" te vinden. Hoewel onderzoek heeft aangetoond dat dit een vrij slechte manier is om leugens te ontdekken, kan een meer actieve benadering van het achterhalen van leugens betere resultaten opleveren.

Het vergroten van de mentale belasting maakt het liggen moeilijker

Onderzoek suggereert dat het vragen van mensen om hun verhalen in omgekeerde volgorde te rapporteren in plaats van chronologische volgorde, de nauwkeurigheid van leugendetectie kan verhogen. De onderzoekers suggereren dat de verbale en non-verbale signalen die onderscheid maken tussen liegen en waarheidsvertelling duidelijker worden naarmate de cognitieve belasting toeneemt.

Liegen is meer geestelijk belastend dan de waarheid vertellen. Als je nog meer cognitieve complexiteit toevoegt, kunnen gedragskenmerken duidelijker worden.

Niet alleen is het vertellen van een leugen meer cognitief veeleisend, maar leugenaars oefenen meestal veel meer mentale energie uit om hun gedrag te volgen en de reacties van anderen te evalueren. Ze maken zich zorgen over hun geloofwaardigheid en zorgen ervoor dat andere mensen hun verhalen geloven. Dit alles vergt een aanzienlijke inspanning, dus als je een moeilijke taak opgeeft (zoals hun verhaal in omgekeerde volgorde relateren), kunnen scheuren in het verhaal en het gedrag vertellen gemakkelijker te herkennen zijn.

Het relateren van een verhaal in omgekeerde richting leidt tot een betere leugendetectie

In één onderzoek vertelden 80 schijnverdenkers de waarheid of loog ze over een gefaseerde gebeurtenis. Sommige van de personen werd gevraagd om hun verhalen in omgekeerde volgorde te melden, terwijl anderen eenvoudigweg hun verhalen in chronologische volgorde vertelden. De onderzoekers ontdekten dat de omgekeerde volgorde-interviews meer gedragsmatige aanwijzingen voor misleiding onthulden.

In een tweede experiment, 55 politieagenten gekeken interviews bekeken van het eerste experiment en werd gevraagd om te bepalen wie loog en wie niet was. Uit het onderzoek bleek dat wetshandhavingsfunctionarissen beter leugens konden detecteren in de omgekeerde volgorde van interviews dan in de chronologische interviews.

Dit soort actieve benadering van leugendetectie kan bijzonder nuttig zijn in wetshandhavingssituaties, maar hoe zit het met de dagelijkse praktijk? Leer vervolgens meer over waarom het vertrouwen op uw directe associaties uw beste kans is.

3

Vertrouw je instinct

Heldenafbeeldingen / Getty Images

Volgens de resultaten van een onderzoek uit 2014 zijn uw directe buikreacties misschien nauwkeuriger dan elke bewuste leugendetectie die u zou kunnen proberen. In de studie lieten onderzoekers 72 deelnemers video's van interviews met mock crime-verdachten bekijken. Sommige van deze verdachten hadden een rekening van $ 100 van een boekenplank gestolen terwijl anderen dat niet hadden gedaan, maar toch werden alle verdachten verteld om de interviewer te vertellen dat ze het geld niet hadden genomen.

Net als bij eerdere studies waren de deelnemers behoorlijk slecht in het detecteren van leugens, waarbij ze de leugenaars slechts 43 procent van de tijd en de waarheidsvertellers nauwkeurig identificeerden 48 procent van de tijd.

Maar de onderzoekers gebruikten ook impliciete gedragsreactietijdstests om de deelnemers meer automatische en onbewuste reacties op de verdachten te beoordelen. Wat zij ontdekten was dat de onderwerpen eerder onbewust woorden als "oneerlijk" en "bedrieglijk" associëren met de verdachten die feitelijk loog. Ze waren ook eerder geneigd impliciet woorden als 'geldig' en 'eerlijk' te associëren met de waarheidsvertellers.

De resultaten suggereren dat mensen een onbewust, intuïtief idee hebben over het feit of iemand liegt.

Dus als onze buikreacties nauwkeuriger zijn, waarom zijn mensen dan niet beter in het identificeren van oneerlijkheid?

Onderzoeker Leanne ten Brinke suggereert dat onze bewuste reacties kunnen interfereren met onze automatische associaties. In plaats van te vertrouwen op onze instincten, richten we ons op het stereotiepe gedrag dat we vaak associëren met liegen, zoals friemelen en gebrek aan oogcontact. Door gedrag te overdrijven dat onbetrouwbaar misleidingen voorspelt, doen we onze kansen pijn om onderscheid te maken tussen waarheid en leugens.

Laatste gedachten over hoe te vertellen of iemand liegt

Er zijn veel artikelen over hoe je leugens kunt ontdekken. Velen van hen rammelen een waslijst met de verhalen van de oude vrouwen over lieggedrag, hoewel het bestaande onderzoek heeft aangetoond dat de meeste van deze stereotiepe gedragingen niet echt oneerlijkheid onthullen.

Wat is de beste manier om een ​​leugenaar te vinden? De realiteit is dat er geen universeel, zeker teken is dat iemand liegt. Alle tekens, gedragingen en indicatoren die onderzoekers hebben gekoppeld aan liegen, zijn daar gewoon aanwijzingen voor macht onthullen of een persoon openhartig is.

Dus de volgende keer dat u probeert de waarheidsgetrouwheid van het verhaal van een persoon te peilen, stop dan met het bekijken van de clichématige "leugentekens" en leer hoe u subtielere gedragingen kunt herkennen die mogelijk verband houden met misleiding. Ga waar nodig actiever te werk door druk toe te voegen en de leugen geesteszachter te maken door de spreker te vragen het verhaal in omgekeerde volgorde te vertellen.

Eindelijk, en misschien het allerbelangrijkste, vertrouw op je instincten. Je hebt misschien een geweldig intuïtief gevoel van eerlijkheid versus oneerlijkheid. Leer acht slaan op die onderbuikgevoelens.