Interpersoonlijke neurobiologie voor het bestuderen van gezonde geest
Interpersoonlijke neurobiologie is in essentie een interdisciplinair veld dat vele wetenschapsgebieden samenbrengt, inclusief maar niet beperkt tot antropologie, biologie, linguïstiek, wiskunde, natuurkunde en psychologie om gemeenschappelijke bevindingen van de menselijke ervaring vanuit verschillende perspectieven te bepalen. Interpersoonlijke neurobiologie heeft uiteindelijk dergelijke velden bij elkaar gebracht om een definitie van de menselijke geest te creëren en wat de geest nodig heeft voor maximale gezondheid.
Geschiedenis
Dr. Dan Siegal, een pionier op het gebied van geestelijke gezondheid, staat bekend om zijn werk op interpersoonlijke neurobiologie en is een expert op het gebied van mindfulness. Hij voltooide zijn medische graad aan de universiteit van Harvard en postdoctorale studies aan de UCLA om psychiater te worden, met een opleiding in de kinder-, jeugd- en volwassenpsychiatrie. Hij is een wereldberoemde auteur en opvoeder, die heeft gedoceerd voor Zijne Heiligheid de Dalia Lama, Paus Johannes Paulus II en de Koning van Thailand.
De geest definiëren met behulp van interpersoonlijke neurobiologie
Aan het begin van de jaren negentig ontdekte Dan Siegal dat, ondanks psychiaters en andere professionals in de geestelijke gezondheidszorg, niemand echt een duidelijke definitie van geestelijke gezondheid of zelfs de geest had. Hij kwam om de geest te definiëren door zijn relationele onderbouwing te benadrukken. Met andere woorden, we zijn wie we zijn, zoals we zijn, in relatie tot elkaar. Hij stelt dat de geest een relationeel proces is dat in wezen de stroom van energie reguleert, vandaar de "interpersoonlijke" van interpersoonlijke neurobiologie. In zijn uitgeroepen audioboek, The Neurobiology of We, bespreekt Siegal hoe identiteit niet zozeer vervat zit in een individu, maar tussen individuen.
Theory Behind Interpersonal Neurobiology
In de kern beweert interpersoonlijke neurobiologie dat we uiteindelijk zijn wie we zijn vanwege onze relaties. Verder, omdat de geest wordt gedefinieerd als een relationeel proces dat de energiestroom reguleert, zijn onze hersenen voortdurend zichzelf aan het herbedraden. Alle relaties veranderen de hersenen, vooral de meest intieme, zoals die met onze primaire verzorgers of romantische partners. Terwijl er ooit werd gedacht dat onze vroege ervaringen bepaalden wie we zijn, beweert interpersoonlijke neurobiologie dat onze hersenen voortdurend worden hervormd door nieuwe relaties..
Het bewijzen van deze theorie is een experiment dat aantoont hoe een kortetermijndosis effectieve koppeltherapie, namelijk emotioneel gefocuste therapie, de manier waarop de hersenen reageren op angst en dreiging kan veranderen. Dit is maar een van de vele neuroimaging-onderzoeken die aantonen hoe de hersenen in de loop van de tijd kunnen veranderen op basis van relaties en nieuwe ervaringen.
We zijn socialer dan we ons realiseren. Sociale pijn is op dezelfde manier gecodeerd in de hersenen als fysieke pijn: beide vormen van pijn signaleren gevaar voor onze overleving. Interpersoonlijke neurobiologie draagt bij aan de groeiende hoeveelheid onderzoek die laat zien hoe sociaal we zijn. Omdat interpersoonlijke neurobiologie het belang van gezonde relaties voor een gezonde geest benadrukt, benadrukt het ook het belang van goede zorg voor uw relaties met anderen.
Implicaties
Interpersoonlijke neurobiologie biedt grote hoop aan alle overlevenden van trauma's, psychotherapeuten, psychiaters en hun patiënten. Interpersoonlijke neurobiologie onderzoekt hoe het brein groeit en verandert op basis van relaties. Positieve relaties brengen positieve veranderingen voort, die genezing opleveren voor mensen die aan een trauma hebben geleden.
