De incentivetheorie van motivatie

Welke krachten zijn achter onze acties? Sta je op en ga je elke dag naar de sportschool omdat je weet dat het goed voor je is, of komt het door een of andere externe beloning? Er zijn veel verschillende redenen waarom we dingen doen. Soms zijn we gemotiveerd om te handelen vanwege interne verlangens en wensen, maar op andere momenten worden onze gedragingen gedreven door een verlangen naar externe beloningen.

Volgens één theorie over menselijke motivatie, worden onze acties vaak geïnspireerd door de wens om externe versterking te verkrijgen. De incentivetheorie is een van de belangrijkste theorieën over motivatie en suggereert dat gedrag wordt gemotiveerd door een verlangen naar versterking of prikkels.

Illustratie door JR Bee, Verywell

Ontwikkeling van Incentive Theory om menselijk gedrag te verklaren

Incentive theorie begon te ontstaan ​​in de jaren 1940 en 1950, voortbouwend op de eerdere drive theorieën opgesteld door psychologen zoals Clark Hull.

Hoe verklaart deze theorie precies hoe menselijk gedrag werkt? In plaats van te focussen op meer intrinsieke krachten achter motivatie, stelt de incentivetheorie voor dat mensen worden getrokken in de richting van gedrag dat leidt tot beloningen en wordt weggedrukt van acties die kunnen leiden tot negatieve gevolgen.

Twee personen kunnen in dezelfde situatie op verschillende manieren handelen, geheel gebaseerd op de soorten incentives die hen op dat moment ter beschikking staan.

U kunt waarschijnlijk denken aan veel verschillende situaties waarin uw gedrag direct werd beïnvloed door de belofte van een beloning of straf. Misschien heb je voor een examen gestudeerd om een ​​goed cijfer te behalen, heb je een marathon gelopen om erkenning te krijgen, of heb je een nieuwe baan gekregen om een ​​salarisverhoging te krijgen. Al deze acties werden beïnvloed door een prikkel om iets terug te krijgen voor je inspanningen.

Hoe werkt de theorie van incentives??

In tegenstelling tot andere theorieën die suggereren dat we door interne drijfveren (zoals de driftverminderingstheorie van motivatie, opwindingstheorie en instinctentheorie) in actie worden gebracht, suggereert de stimulantietheorie in plaats daarvan dat we door externe prikkels in actie worden gebracht.

Je kunt de incentive-theorie vergelijken met operante conditionering. Net als bij operante conditionering, waar gedrag wordt uitgevoerd om versterking te verkrijgen of straf te vermijden, stelt incentive theorie dat uw acties gericht zijn op het verkrijgen van beloningen.

Welke soorten beloningen? Denk na over wat voor soort dingen je motiveren om hard te studeren en het goed te doen op school. Goede cijfers zijn een type van incentive. Het verkrijgen van waardering en lofbetuigingen van uw leraren en ouders kan een andere zijn. Geld is ook een uitstekend voorbeeld van een externe beloning die gedrag motiveert. In veel gevallen kunnen deze externe beloningen u motiveren om dingen te doen die u anders misschien zou vermijden, zoals klusjes, werk en andere taken die u misschien onprettig vindt.

Waarnemingen over Incentive Theory:

• Incentives kunnen worden gebruikt om mensen aan bepaalde gedragingen te laten deelnemen, maar ze kunnen ook worden gebruikt om mensen ertoe aan te zetten hou op bepaalde acties uitvoeren.
• Incentives worden alleen maar krachtig als het individu belang hecht aan de beloning.
• Beloningen moeten verkrijgbaar zijn om motiverend te zijn. Een student zal bijvoorbeeld niet gemotiveerd zijn om een ​​topcijfer op een examen te behalen als de opdracht zo moeilijk is dat het niet realistisch haalbaar is.

Waarom sommige incentives motiverender zijn dan andere

Uiteraard worden niet alle incentives gelijk gemaakt en zijn de beloningen die je motiveert misschien niet genoeg om iemand anders te inspireren om actie te ondernemen. Fysiologische, sociale en cognitieve factoren kunnen allemaal een rol spelen in welke prikkels u motiverend vindt.

Je bent bijvoorbeeld meer geneigd om gemotiveerd te worden door eten als je echt honger hebt, of wanneer je vol zit. Een tiener kan worden gemotiveerd om zijn kamer schoon te maken door de belofte van een felbegeerde videogame, terwijl een andere persoon een dergelijke game volledig onaantrekkelijk vindt.

"De waarde van een stimulans kan in de loop van de tijd en in verschillende situaties veranderen", zegt auteur Stephen L. Franzoi in zijn tekst Psychologie: een ontdekkingservaring. "Bijvoorbeeld, het ontvangen van lof van je ouders kan in bepaalde situaties een positieve stimuleringswaarde voor je hebben, maar niet in anderen. Wanneer je thuis bent, kan de waardering van je ouders een positieve prikkel zijn, maar als je vrienden op bezoek komen, kun je gaan uit de weg om te voorkomen dat je ouderlijke lof krijgt, omdat je vrienden je misschien kunnen plagen. '