Wat is zelfbepalingstheorie?

In de psychologie is zelfbeschikking een belangrijk concept dat verwijst naar het vermogen van elke persoon om keuzes te maken en controle uit te oefenen over zijn eigen leven. Dit vermogen speelt een belangrijke rol in psychologische gezondheid en welzijn. Zelfbeschikking geeft mensen het gevoel dat ze controle hebben over hun keuzes en levens.

Zelfbepalingstheorie suggereert dat mensen gemotiveerd zijn om te groeien en veranderen door aangeboren psychologische behoeften. De theorie identificeert drie belangrijke psychologische behoeften waarvan wordt aangenomen dat ze zowel aangeboren als universeel zijn:

1. De behoefte aan competentie
2. De behoefte aan verbondenheid
3. De behoefte aan autonomie

Het concept van intrinsieke motivatie, of zich bezighouden met activiteiten voor de inherente beloningen van het gedrag zelf, speelt een belangrijke rol in de zelfbepalingstheorie.

Zelfbepalingstheorie: een nadere kijk

Psychologen Edward Deci en Richard Ryan ontwikkelden een motivatietheorie die suggereert dat mensen de neiging hebben om gedreven te worden door een behoefte om te groeien en vervulling te krijgen. De eerste aanname van de zelfbepalingstheorie is dat mensen actief gericht zijn op groei. Het beheersen van uitdagingen en het opnemen van nieuwe ervaringen zijn essentieel voor het ontwikkelen van een samenhangend zelfgevoel.

Hoewel mensen vaak gemotiveerd zijn om te handelen door externe beloningen zoals geld, prijzen en toejuiching (bekend als extrinsieke motivatie), richt de zelfbepalingstheorie zich primair op interne bronnen van motivatie, zoals een behoefte om kennis of onafhankelijkheid te verwerven (bekend als intrinsieke motivatie). ).

Volgens de zelfbepalingstheorie moeten mensen het volgende voelen om psychologische groei te bereiken:

• Bevoegdheid: Mensen moeten beheersing van taken krijgen en verschillende vaardigheden leren.
• Verbinding of verbondenheid: Mensen moeten een gevoel van verbondenheid en gehechtheid aan andere mensen ervaren.
• Autonomie: Mensen moeten de controle hebben over hun eigen gedrag en doelen.

Deci en Ryan suggereren dat wanneer mensen deze drie dingen ervaren, ze zelfbepaald worden. Deze drie elementen stellen mensen ook in staat om intrinsiek gemotiveerd te zijn om de dingen na te streven die hen interesseren.

Hoe de zelfbeschikkingstheorie werkt

Hoe precies gaan mensen om aan deze drie behoeften te voldoen?

Het is belangrijk om te beseffen dat de psychologische groei beschreven door de zelfbepalingstheorie niet vanzelfsprekend gebeurt. Terwijl mensen misschien gericht zijn op een dergelijke groei, vereist het voortdurende voeding. Volgens Deci en Ryan is sociale steun de sleutel. Door onze relaties en interacties met anderen kunnen we welbevinden en persoonlijke groei bevorderen of tegenwerken.

Welke andere dingen kunnen de drie elementen die nodig zijn voor groei helpen of belemmeren??

Volgens Deci kan het geven van extrinsieke beloningen voor al intrinsiek gemotiveerd gedrag de autonomie ondermijnen. Naarmate het gedrag steeds meer wordt beheerst door externe beloningen, beginnen mensen minder controle te hebben over hun eigen gedrag en is intrinsieke motivatie minder geworden.

Deci suggereert ook dat het aanbieden van onverwachte positieve aanmoediging en feedback over de prestaties van een persoon voor een taak de intrinsieke motivatie kan verhogen. Waarom? Omdat dergelijke feedback mensen helpt om zich competenter te voelen, een van de belangrijkste behoeften aan persoonlijke groei.

Zelfbepaald versus niet-zelfbepaald gedrag

Terwijl extrinsieke en intrinsieke motivatie vaak als afzonderlijk en apart worden geportretteerd, is gedrag complex en worden mensen zelden gedreven om door één enkele motivatie te handelen. Mensen kunnen vaak gebruikmaken van meerdere bronnen van motivatie bij het nastreven van een doel. Als je bijvoorbeeld traint om deel te nemen aan een marathon, kun je extrinsiek worden gemotiveerd door een verlangen om goedkeuring van anderen te krijgen, en intrinsiek gemotiveerd door de voldoening die je krijgt van de activiteit zelf.

In plaats van te denken aan motivatie als gedreven door extrinsieke of intrinsieke beloningen, is het vaak nuttig om het te zien als een continuüm tussen zelfbepaald en niet-zelfgedetermineerd gedrag. Zuiver zelfgedetermineerd gedrag heeft de neiging intrinsiek te worden gestuurd en wordt gedaan voor plezier, interesse en inherente voldoening voor de actie zelf.

Aan de andere kant van het continuüm zijn niet-zelfbepaalde gedragingen, die alleen worden uitgevoerd omdat ze moet klaar zijn. Aan dit extreme einde van de schaal is er een compleet gebrek aan controle.

In de meeste gevallen neigen gedragingen ergens in het midden van het continuüm te liggen. Er is vaak een wisselende hoeveelheid externe motivatie, die ook een zekere mate van interne motivatie kan voeden. Mensen kunnen acties ondernemen omdat ze vinden dat ze een bepaald niveau van persoonlijke controle hebben en dat het gedrag uiteindelijk overeenkomt met iets dat belangrijk is voor zelfconcept.

Met andere woorden, de meeste acties zijn niet puur zelfbepaald of niet zelfbepaald. In plaats daarvan vertrouwen acties vaak op een zekere mate van zelfbeschikking die ook kan worden beïnvloed door extrinsieke motivaties.

Zelfbepaling in de echte wereld

Zelfbeschikking kan een belangrijke rol spelen in hoe mensen op veel verschillende gebieden van hun leven functioneren. Gevoel in controle en intrinsiek gemotiveerd kan mensen helpen zich meer betrokken, gepassioneerd, geïnteresseerd en tevreden te voelen met de dingen die ze doen.

Zelfbepaling op de werkplek:

Mensen die vinden dat ze een positief effect op het werk kunnen hebben, voelen zich meer betrokken en gemotiveerd. Hoe anders kunnen werkgevers zelfbeschikking opbouwen in hun werknemers?

• Managers en leiders kunnen dit gevoel van zelfbeschikking bevorderen door teamleden een actieve rol te laten spelen.
• Bied medewerkersverantwoordelijkheden, geef zinvolle feedback en steun en aanmoediging. 
• Werkgevers moeten oppassen dat extrinsieke beloningen niet te veel worden gebruikt. Te veel beloningen kunnen de intrinsieke motivatie ondermijnen (een fenomeen dat bekend staat als het 'te rechtvaardigen' effect), maar te weinig kan ervoor zorgen dat werknemers zich niet gewaardeerd voelen.

Zelfbepaling in competitie:

In competitieve omgevingen zoals sport en atletiek kan het bevorderen van een gevoel van zelfbeschikking mensen inspireren om te excelleren.

• Sporters die vinden dat ze in staat zijn om hun doelen te bereiken en uitdagingen het hoofd te bieden, worden vaak gedreven om beter te presteren.
• Excelleren stelt mensen in staat een belangrijk gevoel van bekwaamheid te verwerven en meesterschap te verwerven in vaardigheden die plezierig en belangrijk voor hen zijn.

Zelfbepaling in sociale instellingen:

Zelfbeschikking kan ook een belangrijke rol spelen in sociale relaties. Een gevoel van erbij horen is cruciaal in de ontwikkeling van zelfbeschikking. Het naderen van nauwe, aanhankelijke relaties met andere mensen kan de zelfbeschikking verbeteren.

• Zoek naar positieve relaties met mensen die u ondersteunen bij het nastreven van uw doelen.
• Bied ondersteuning en feedback aan de mensen die deel uitmaken van uw sociale omgeving.

Hoe de zelfbepaling te verbeteren

Om je eigen zelfbeschikking te versterken, is het handig om na te denken over hoe een zeer zelfbepaalde persoon eruit zou kunnen zien.

Mensen met een hoge zelfbeschikking hebben de neiging om:

• Geloof dat ze controle hebben over hun eigen leven. Ze hebben een interne locus of control en hebben het gevoel dat hun gedrag van invloed is op de uitkomsten. Wanneer ze worden geconfronteerd met uitdagingen, voelen ze dat ze deze kunnen overwinnen door toewijding, goede keuzes en hard werken.
• Hoge zelfmotivatie. Ze zijn niet afhankelijk van externe beloningen of straffen om hen te motiveren om actie te ondernemen. Ze nemen gedrag aan omdat ze goed zijn in het stellen van doelen en werken aan die doelen.
• Baseer hun acties op hun eigen doelen en gedrag. Met andere woorden, ze doen opzettelijk acties waarvan ze weten dat ze ze dichter bij hun doelen brengen.
• In staat om verantwoordelijkheid te nemen voor hun gedrag. Sterk zelfbeschikkingen respecteren hun succes, maar accepteren ook de schuld voor hun mislukkingen.

Dus welke dingen kun je doen om sommige kenmerken van zelfbepaalde mensen te helpen cultiveren? Verbetering van het zelfbewustzijn, besluitvaardigheid, zelfregulering en het stellen van doelen, kan de groei van sterkere zelfbeschikking bevorderen.

Zoek sociale ondersteuning:

Sociale connectiviteit is een hoofdcomponent in de zelfbepalingstheorie. Sterke sociale relaties kunnen motivatie en welzijn bevorderen, terwijl arme relaties kunnen bijdragen aan een slecht zelfgevoel en een zwakke motivatie.

"Sociale omgevingen kunnen, in overeenstemming met dit perspectief, de groei- en integratietegenheden faciliteren en mogelijk maken waarmee de menselijke psyche begiftigd is, of ze kunnen deze processen verstoren, voorkomen en fragmenteren resulterend in gedragingen en innerlijke ervaringen die de donkere kant van menselijkheid, "suggereren Deci en Ryan.

Krijg Meesterschap:

Vaardig worden in gebieden die belangrijk voor je zijn, is een handige manier om je gevoel van zelfbeschikking op te bouwen. Of je nu een sterke interesse hebt in een hobby, sport, academisch onderwerp of ander gebied, zoveel mogelijk leren en je vaardigheden verbeteren kan je helpen om je competenter te voelen. Hoe meer je leert en oefent, hoe bekwamer en zelfgerealiseerd je waarschijnlijk zult voelen.

Een woord van heel goed

Zelfbeschikkingstheorie kan behulpzaam zijn bij het begrijpen van de dingen die je gedrag zouden kunnen motiveren. Zelfbepaald zijn, het gevoel hebben dat je de autonomie hebt en de vrijheid om keuzes te maken die je lot bepalen, is belangrijk voor ieders welzijn. Wanneer je dingen nastreeft die intrinsiek gemotiveerd zijn en die zijn afgestemd op je doelen, zul je je gelukkiger voelen en beter in staat om goede keuzes te maken.