Oorzaken en risicofactoren voor de ziekte van Hashimoto

De ziekte van Hashimoto, ook wel thyroiditis van Hashimoto genoemd, is een auto-immuunziekte. Auto-immuunziekten zijn een gevolg van het immuunsysteem van het lichaam dat gezonde zaken aanvalt omdat het denkt dat het ziek is. Bij Hashimoto vallen immuuncellen de schildklier aan. Deze aanval veroorzaakt ontstekingen en vermindert het vermogen van de schildklier om voldoende schildklierhormoon aan te maken.
Onderzoekers weten niet waarom dit gebeurt, maar ze denken dat genetica de schuld is en dat het risico groter is voor mensen met een familiegeschiedenis van auto-immuun- en schildklieraandoeningen.

Genetica

Er zijn verschillende erfelijke genen geassocieerd met de ziekte van Hashimoto, maar de twee meest voorkomende zijn HLA-DR3 en HLA-DR5. Deze genen komen vaker voor bij blanken. Het hebben van een van deze genen betekent niet dat een persoon Hashimoto's zal ontwikkelen, het betekent alleen maar dat het risico groter is.
Familieleden van mensen met Hashimoto's hebben ook een hoger risico op het ontwikkelen van de ziekte. En omdat het vaker voorkomt bij vrouwen, hebben vrouwelijke familieleden het grootste risico. Eerstegraads familieleden, vooral kinderen, hebben een hogere incidentie - tot negen keer - voor het hebben van de aandoening. Er is ook een grotere incidentie van Hashimoto's bij tweelingen dan bij de algemene bevolking.
Hoe erfelijke aandoeningen worden overgeërfd

Auto-immuunziekten

Het hebben van een andere auto-immuunziekte is een risicofactor voor het ontwikkelen van de ziekte van Hashimoto. Het tegenovergestelde is ook waar en bepaalde auto-immuunziekten worden in verband gebracht met Hashimoto's, waaronder coeliakie, type 1 diabetes en alopecia.

Schildklierantilichamen

Schildklierantistoffen komen vaak voor bij mensen met de ziekte van Hashimoto. Vaak kunnen antilichamen die geassocieerd zijn met deze aandoening jarenlang worden verhoogd voordat een diagnose van Hashimoto's wordt gemaakt. Verhoogde niveaus kunnen normaal lijken tijdens het testen. Het is echter een kwestie van tijd voordat de schildklier niet genoeg hormoon kan produceren.
Hoewel de meerderheid van de mensen met de ziekte van Hashimoto specifieke antilichamen hebben, heeft ongeveer 5 procent geen meetbare schildklierantistoffen. Mensen zonder antilichamen hebben meestal een mildere vorm van de aandoening.
Wat is de link tussen schildklieraandoeningen en menopauze?

Lifestyle risicofactoren

Er zijn veel leefstijlfactoren die bijdragen aan de ontwikkeling van de ziekte van Hashimoto, met name roken en stress.
Bijkomende stressfactoren voor levensstijl geassocieerd met de meeste auto-immuunziekten omvatten gebrek aan slaap, het eten van een caloriearm dieet, voedingstekorten en gebrek aan activiteit.
Wanneer het lichaam niet de voedingsstoffen en andere essentiële ingrediënten krijgt die het nodig heeft voor een optimale functie, compenseert het overcompenseert van andere lichaamssystemen, met name het immuunsysteem, dat reageert als reactie.

Geslacht

De ziekte van Hashimoto treft voornamelijk meer vrouwen dan mannen. Onderzoekers denken dat geslachtshormonen een rol spelen. Sommige vrouwen ontwikkelen ook schildklierproblemen tijdens het eerste jaar na het krijgen van een baby. Deze soorten problemen met de schildklier hebben de neiging om op te lossen, maar het is mogelijk dat sommige van deze vrouwen later Hashimoto ontwikkelen.

Leeftijd

De kans op het ontwikkelen van de ziekte van Hashimoto neemt toe met de leeftijd. Het risico is nog groter voor vrouwen, mensen met een familiegeschiedenis van de aandoening en iedereen met een auto-immuunziekte.

Menopauze

Verminderde oestrogeenspiegels tijdens de menopauze kunnen de schildklierfunctie beïnvloeden. 
Onderzoekers van een peer review-onderzoek suggereerden een verband tussen oestrogeenspiegels, schildklierfunctie en de ontwikkeling van schildklieraandoeningen.
Ze wisten echter niet precies wat de connectie was en merkten op dat verder onderzoek nodig was.

Omgevingsrisicofactoren

Bacteriële infecties

Net als andere auto-immuunziekten kan Hashimoto worden veroorzaakt door een aantal parasitaire, gist- en schimmelbacterie-infecties die in het maag-darmkanaal beginnen. Een persoon hoeft niet noodzakelijk de symptomen te ervaren die door dit soort maagbacteriën worden beïnvloed. 
Helaas is veel van het onderzoek naar de infectie van een Hashimito-infectie niet specifiek genoeg om te bepalen hoe bacteriële infecties precies kunnen leiden tot auto-immuunziekten van de schildklier en / of hoe risicofactoren kunnen worden verminderd.

Overmatige jodium

Overmatig jodium is gespeculeerd om de ziekte van Hashimoto en andere vormen van schildklierziekte te veroorzaken. In een studie van de New England Journal of Medicine, onderzoekers uit China keken naar schildkliereffecten van jodiumsupplementen. De onderzoekers vonden dat het geven van jodium aan de deelnemers aan de studie die over adequate en overmatige jodiumspiegels beschikten, het risico op auto-immuunziekten van de schildklier verhoogde.
De effecten van jodium op uw schildklier

Blootstelling aan straling

Onderzoek heeft een verband aangetoond tussen blootstelling aan straling en de ziekte van Hashimoto. De ziekte komt vaak voor bij diegenen die zijn blootgesteld aan bestraling voor de behandeling van kanker. Bovendien komt het vaak voor bij mensen die worden blootgesteld aan straling van nucleaire evenementen.

Een woord van heel goed

Het is moeilijk om te bepalen welke risicofactoren een persoon het grootste risico voor de ziekte van Hashimoto stellen. Genetica is de hoogste risicofactor, maar vaak wordt de ziekte veroorzaakt door factoren die een persoon niet kan voorkomen. Iedereen met een familiegeschiedenis van Hashimoto's of andere auto-immuunziekten kan het risico verminderen door gezonde levensstijlkeuzes te maken, waaronder het vermijden van roken, voldoende slaap krijgen, omgaan met stress, een gezond en uitgebalanceerd dieet volgen en actief zijn.
Diagnose van de ziekte van Hashimoto