Hoe een acuut nierfalen wordt vastgesteld
Hoewel acuut nierfalen vaak zonder symptomen kan optreden en alleen tijdens labotests kan worden onthuld voor een niet-gerelateerde aandoening, worden de meeste gevallen gediagnosticeerd bij mensen die ernstig ziek zijn of bij het ziekenhuis aankomen met een ernstige ziekte.
Als een acuut nierfalen wordt vermoed, kunnen bloedonderzoeken, urinetests, echografie en biopsieën worden bevolen om te bevestigen en het niveau van bijzondere waardevermindering vast te stellen. Op basis van de resultaten, zal de arts in staat zijn om de ziekte te organiseren en de juiste actie te ondernemen. In het ergste geval kan een nierziekte in het eindstadium worden verklaard.
Labs en tests
Acuut nierfalen (ARF), ook bekend als acuut nierletsel (AKI), wordt voornamelijk gediagnosticeerd door bloed- en urinetests. Onder de vele laboratoriumtests die worden gebruikt om de nierfunctie te evalueren, zijn er twee belangrijke maatregelen die centraal staan bij de diagnose en het beheer van ARF.Serum creatinine
Serumcreatinine (SCr) meet de hoeveelheid van een stof genaamd creatinine in het bloed. Creatinine is een bijproduct van het spiermetabolisme dat wordt uitgescheiden in de urine. Omdat het met een redelijk constante snelheid wordt geproduceerd en uitgescheiden, is het een betrouwbare maat voor de nierfunctie en is het een belangrijke indicator voor nierfalen..
Normale SCr-waarden bij volwassenen zijn:
- Ongeveer 0,5 tot 1,1. milligram (mg) per deciliter (dL) bij vrouwen
- Ongeveer 0,6 tot 1,2 mg / dL bij mannen
Het urinevolume meet eenvoudig de hoeveelheid vloeistof die u in een bepaalde periode plast. Omdat ARF wordt gedefinieerd als het verlies van de nierfunctie, is de gemeten waarde in milliliters (ml) per kilogram lichaamsgewicht (kg) per uur (h) essentieel voor de bevestiging van nierstoornissen en het meten van uw respons op de behandeling.
Oliguria, de productie van abnormaal kleine volumes urine, wordt gedefinieerd als iets minder dan 0,5 ml / kg / uur.
Andere laboratoriumtests
Andere laboratoriumtests die worden gebruikt om ARF te diagnosticeren, zijn onder meer:
- Bloed ureumstikstof (BUN) meet de hoeveelheid afvalproduct in het bloed, ureumstikstof genoemd. Ureum stikstof wordt aangemaakt wanneer de lever eiwit afbreekt en, zoals serum creatinine, wordt geproduceerd en uitgescheiden in de urine als er redelijk consistente volumes zijn. Hoge BUN-niveaus zijn indicatief voor ARF en kunnen ook de onderliggende oorzaak van nierfalen suggereren (zoals hartfalen, uitdroging of urinewegobstructie).
- Creatinineklaring meet het creatininegehalte in zowel een monster van bloed- als urinemonster dat gedurende 24 uur werd verzameld. De gecombineerde resultaten kunnen ons vertellen hoeveel creatinine uit het bloed wordt verwijderd door urineren, gemeten als ml per minuut (ml / min). Een normale creatinineklaring is 88 tot 128 ml / min bij vrouwen en 97 tot 137 ml / min bij mannen.
- Geschatte glomerulaire filtratiesnelheid (eGFR) is een bloedtest die schat hoeveel bloed door de natuurlijke filters van de nieren gaat, de zogenaamde glomeruli. De snelheid waarmee dit gebeurt, kan ons vertellen hoeveel de nieren zijn beschadigd vanaf stadium 1 (minimaal tot geen verlies van nierfunctie) tot stadium 5 (nierfalen).
- Serum kalium wordt gebruikt om te bepalen of er sprake is van overmaat kalium in het bloed (een aandoening die bekend staat als hyperkaliëmie). Hyperkaliëmie is kenmerkend voor ARF en kan, indien onbehandeld, leiden tot ernstige en mogelijk levensbedreigende dysritmie (abnormale hartslag).
- urineonderzoek is gewoon een laboratoriumanalyse van de make-up van uw urine. Het kan worden gebruikt om te detecteren of er overtollig eiwit in de urine zit (proteïnurie), wat wordt beschouwd als een belangrijk kenmerk van ARF. Het kan ook bloed in de urine (hematurie) detecteren dat kan optreden als het ARF wordt veroorzaakt door een soort nierschade of urinewegobstructie.
Diagnostische criteria
Acuut nierfalen wordt gediagnosticeerd op basis van het resultaat van de serumcreatinine- en urinevolumetests.De criteria voor de diagnose werden vastgesteld door Kidney Disease: Improving Global Outcomes (KDIGO), een non-profitorganisatie die toezicht houdt op en implementeert klinische praktijkrichtlijnen voor nierziekten.
Volgens KDIGO kan acuut nierfalen worden vastgesteld als een van de volgende symptomen aanwezig is:
- Een toename van de SCr met 0,3 mg / dL of meer binnen 48 uur
- Een toename van SCr van ten minste 150 procent binnen een periode van zeven dagen
- Een urinevolume van minder dan 0,5 ml / kg / uur over een periode van zes uur
Imaging-tests
Naast bloed- en urinetests kunnen beeldvormende tests worden gebruikt om vast te stellen of er nierschade is of dat de bloedstroom naar de nieren of de uitscheiding van urine uit het lichaam wordt aangetast..Onder sommige van de gebruikte tests:
- ultrageluid is de geprefereerde methode voor imaging-testen en kan worden gebruikt om de grootte en het uiterlijk van de nieren te meten, tumoren of nierschade te detecteren en blokkades in de urine of de bloedstroom te lokaliseren. Een nieuwere techniek, een Color Doppler genaamd, kan worden gebruikt om stolsels, vernauwingen of breuken in de slagaders en aders van de nieren te beoordelen..
- Computertomografie (CT) is een soort röntgentechniek die dwarsdoorsnede-afbeeldingen van een orgaan produceert. CT-scans kunnen nuttig zijn bij het opsporen van kanker, laesies, abcessen, obstructies (zoals nierstenen) en de accumulatie van vocht rond de nieren. Ze worden standaard gebruikt bij mensen met obesitas, bij wie een echografie mogelijk niet voldoende duidelijk beeld geeft.
- Magnetic resonance imaging (MRI) maakt gebruik van magnetische golven om beelden met een hoog contrast van de nieren te produceren zonder straling.
Nierbiopsie
Een biopsie omvat de verwijdering van orgaanweefsel voor onderzoek door het laboratorium. Het type dat gewoonlijk wordt gebruikt om nierziekte te beoordelen, wordt een percutane biopsie genoemd waarbij een naald in de huid wordt ingebracht en in een nier wordt geleid om een monster van cellen te verwijderen.Biopsieën worden meestal gebruikt voor de diagnose van intrinsiek ARF (acuut nierfalen veroorzaakt door schade aan de nieren). De biopsie kan een aantal van de meest voorkomende oorzaken van nierbeschadiging snel diagnosticeren, waaronder:
- Acute interstitiële nefritis (AIN), de ontsteking van weefsel tussen niertubuli
- Acute tubulaire necrose (ATN), een aandoening waarbij nierweefsels afsterven als gevolg van zuurstofgebrek
- Glomerulonefritis, de ontsteking van glomeruli in de bloedvaten van de nieren
Differentiële diagnose
Als een complicatie van een onderliggende ziekte of aandoening, kan acuut nierfalen worden veroorzaakt door veel verschillende dingen, waaronder hartfalen, levercirrose, kankers, auto-immuunziekten en zelfs ernstige uitdroging..Tegelijkertijd kunnen er situaties zijn waarin laboratoriumtests wijzen op ARF, maar andere aandoeningen kunnen de oorzaak zijn van de verhoogde bloedspiegels. Onder hen:
- Chronische nierziekte (CKD), vaak niet gediagnosticeerd, kan alle serologische tekenen van ARF hebben, maar uiteindelijk langer dan drie maanden aanhouden. Met CKD zal de enige verklaring voor de verhoogde SCr een verminderde glomerulaire filtratiesnelheid zijn. Een 24-uurs creatinineklaringstest kan meestal verschillen tussen de twee aandoeningen.
- Bepaalde medicijnen, zoals de H2-blokker Tagamet (cimetidine) en het antibioticum Primsol (trimethoprim), kan een verhoging van creatinine veroorzaken. Stopzetting van het verdachte medicijn zal meestal genoeg zijn om de differentiatie te maken.
