Wat zijn de resultaten van nierfunctietesten?

Om de nierfunctietests, ook wel bekend als een nierpanel, te begrijpen, is het belangrijk om te begrijpen wat de nieren doen. De nieren filteren het bloed en verwijderen ongewenst afval uit de bloedbaan. Ze verwijderen ook overtollig water uit het lichaam en helpen de bloeddruk en de vochtbalans van het lichaam te reguleren.
Wanneer de nieren goed werken, is er erg weinig ongewenst afval in het lichaam. Wanneer deze afvalniveaus in het bloed beginnen te stijgen, kunnen ze aangeven dat de nieren niet meer zo goed functioneren als zou moeten.

Waarom nierfunctietests worden uitgevoerd

Nierfunctietests worden om verschillende redenen uitgevoerd, waaronder iets eenvoudigs als een jaarlijkse controle, of een urineweginfectie wordt vermoed. Ze kunnen ook worden uitgevoerd als een persoon ziek is en er geen diagnose is gesteld, als screeningtest voor een patiënt die plant of herstelt van een operatie, of als een manier om nierziekte op te sporen. Urineweginfecties komen vaak voor na een operatie en sommige patiënten ervaren nierdisfunctie na een procedure, dus deze tests worden vaak uitgevoerd op patiënten die herstellen van een operatie..
Nierfunctie testen zijn een betrouwbare manier om de nieren te testen, maar het is belangrijk om te onthouden dat ze ook drastisch kunnen veranderen met ziekte of uitdroging. Veel mensen kunnen een acuut (tijdelijk) probleem met de nieren hebben dat verdwijnt na het ontvangen van vocht of een andere behandeling.

Gemeenschappelijke nierfunctietests

urineonderzoek
De urineanalyse is de meest gebruikelijke en basistest die wordt uitgevoerd op urine en wordt niet strikt beschouwd als een nierfunctietest, maar is een onderzoek van urine. Het wordt gebruikt om urineweginfecties, de aanwezigheid van bloed en eiwit in de urine te detecteren. Deze test kan vaak de noodzaak van verder testen uitsluiten of kan een teken zijn dat er meer tests moeten worden uitgevoerd.
Bloed is niet normaal in de urine, maar kan het gevolg zijn van de menstruatiecyclus van een vrouw. Eiwit is ook niet typerend voor urine. Beide kunnen aanwezig zijn tijdens een urineweginfectie.
Voor deze test wordt een klein urinemonster verzameld, meestal met behulp van de "clean catch" -methode, waarbij de persoon begint te urineren en vervolgens een urine-monster uit het midden van de urinestraal verzamelt.
Serum creatinine
Normale laboratoriumwaarden: mannen: .7-1.3, vrouwen: .6-1,1 mg / dl
Deze test is een bloedtest die kijkt hoeveel creatinine in de bloedbaan zit. Een van de belangrijkste functies van de nieren is het verwijderen van creatinine, het afvalproduct van spierafbraak, uit de bloedbaan. Te veel creatinine in het bloed kan betekenen dat de nieren hun werk niet uitvoeren. Zeer hoge creatinineconcentraties kunnen betekenen dat de patiënt nierfalen heeft, wat een tijdelijke aandoening of een permanent probleem kan zijn.
Geschatte glomerulaire filtratiesnelheid
Normale labwaarde 90-120 ml / minuut, 60 ml / minuut of minder geeft aan dat er nierbeschadiging kan optreden
Nieren kunnen tot 150 liter bloed per dag filteren in het lichaam van de gemiddelde volwassene. De geschatte glomerulaire filtratiesnelheid (EGFR) is een manier om het vermogen van de nieren om bloed te filteren te schatten. Met behulp van een formule die het creatininegehalte omvat, kan een lab het aantal liters bloed schatten dat de nieren filteren.
BUN
Normale laboratoriumwaarde 8-25 mg / 100 ml
De BUN- of Blood Urea Nitrogen-test is een andere manier om te bepalen of de nieren het bloed met succes filteren. Ureumstikstof is op kleine niveaus normaal in het bloed, maar hogere niveaus kunnen erop wijzen dat het individu nierproblemen heeft.
Urine- of getimede urine-monster van 24 uur
Deze test vereist dat urine gedurende een volledige periode van 24 uur wordt verzameld. Er zijn andere variaties op deze test waarbij urine 4 uur, 12 uur of een andere tijdsduur moet worden verzameld. De nierfunctie kan gedurende een dag fluctueren, dus deze test geeft een blik op de gemiddelde functie van de nieren.
Het laboratorium voorziet de patiënt gewoonlijk van een kan die in de koelkast wordt bewaard terwijl het monster wordt verzameld. De test begint met het weggooien van de eerste urine in de periode van 24 uur en het verzamelen van elk monster dat volgt. Aan het einde van de periode van 24 uur moet de patiënt proberen de blaas nog een laatste keer te legen en het monster verzamelen.
Voor veel patiënten is onthouden om de urine elke keer op te vangen een uitdaging en kan het resulteren in het opnieuw starten van de test nadat een monster is doorgespoeld. Sommige mensen zullen een herinnering achterlaten op het deksel van het toilet zodat ze niet vergeten om elke keer de urine op te vangen.