Definitie van onthouding bij verslavingszorg
Onthouding is een term die wordt gebruikt in het veld verslavingen om het proces van onthouding te beschrijven, wat betekent dat men bepaalde potentieel verslavende stoffen of gedragingen moet vermijden of niet mag gebruiken. Als een persoon helemaal niet meedoet met het verslavende gedrag, hetzij voor onbepaalde tijd, hetzij voor een korte periode, wordt van die persoon gezegd dat hij zich onthoudt of zich onthoudt, bijvoorbeeld: "Hij was gedurende 6 maanden afwezig van alcohol."
Onthouding kan ook een doel zijn, bijvoorbeeld: "Ze is van plan om zich te onthouden van seksuele activiteit totdat ze getrouwd is," of een filosofie, bijvoorbeeld: "AA is een op onthouding gebaseerde benadering van herstel van alcoholisme."
Controverse over onthouding
Anonieme Alcoholisten (AA) was het eerste programma dat specifiek gericht was op het behandelen van verslaving en volledige onthouding van alcohol was de hoeksteen van de aanpak. Daarom heeft onthouding een lange geschiedenis als een vastgeroest concept dat vereist is voor herstel. Degenen die het AA 12-stappenprogramma ontwikkelden, geloofden oprecht dat alcoholisme een ziekte was waarmee mensen werden geboren, niet dat het zich ontwikkelde als reactie op blootstelling aan alcohol, en daarom dat drinken volledig een mislukking was van de kant van de 'alcoholist'.
Onthouding is een rigide, alles-of-niets benadering, zo erg zelfs, dat het door sommige facties van het verslavingsveld als onwerkbaar wordt beschouwd voor veel mensen die verslavend gedrag willen overwinnen. Sommigen geloven ook dat het onnodig is, en sommige mensen kunnen gaan van overmatig drinken tot drinken met mate. Dit heeft een dichotomie ingesteld tussen benaderingen van de behandeling die onthouding vereisen, en die welke dat niet doen. Mensen die in het veld werken, en mensen die hulp zoeken bij verslavend gedrag, worden vaak onder druk gezet om partij te kiezen en te verklaren of ze geloven in onthouding of schadebeperking alsof de benaderingen elkaar uitsluiten.
12-staps programma's vereisen bijvoorbeeld onthouding, terwijl motiverende interviews dit niet doen. Bij onthouding van alcohol wordt alcoholinname en contrasten met gecontroleerd drinken volledig voorkomen, wat een alcoholverslaafde kan helpen om een gematigd en niet-problematisch drinker te worden. Dit betekent ook dat iemand een probleem met te veel drinken moet overwinnen door alcoholontwenning, die kan variëren van onaangenaam tot levensbedreigend. Een aanpak waarbij schade wordt verminderd, stelt mensen daarentegen in staat om het aantal drankjes dat ze elke dag consumeren geleidelijk te verminderen, zonder het ontwenningssyndroom te vereisen.
Evenzo kan methadon-onderhoudsbehandeling al dan niet een onthouding van heroïne of andere opiaatmedicijnen vereisen, maar als een opiaatmedicijn zelf worden mensen met methadon vaak gezien als niet-abstinent en kunnen ze daarom worden uitgesloten van op onthouding gebaseerde programma's. Dit kan erg frustrerend zijn voor mensen die al meerdere keren geprobeerd hebben zich terug te trekken uit heroïne, maar opnieuw een recidief hebben gekregen. Dit zijn de mensen die het meest waarschijnlijk gestabiliseerd zullen worden op methadon voordat ze een psychologische behandeling ondergaan.
Sommige professionals hebben een meer gebalanceerde en evidence-informed benadering van de behandeling. Harm reduction-benaderingen zijn misschien het meest effectief voor veel mensen, maar voor mensen van wie de gezondheid ernstig is aangetast door alcohol- en drugsgebruik, kan onthouding wenselijk zijn, omdat verdere blootstelling aan alcohol of drugs levensbedreigend kan zijn, of onthouding kan halve vooruitgang van een aandoening die levensbedreigend kan worden als de persoon alcohol of drugs gebruikt. In deze omstandigheden is de beslissing om abstinent te worden individueel en op bewijs gebaseerd, niet een dogmatische one-size-fits-all filosofie.
Problemen met onthouding van 'normaal' gedrag
Met de groeiende erkenning van gedragsverslavingen, worden op onthouding gebaseerde benaderingen in toenemende mate als onwerkbaar beschouwd. Iedereen moet bijvoorbeeld eten, dus onthouding van voedsel is niet mogelijk - hoewel sommigen die bijzonder gehecht zijn aan op onthouding gebaseerde benaderingen, stellen dat bepaalde voedingsmiddelen volledig moeten worden vermeden. Oefening verslaving, seksverslaving en winkelen verslaving zijn zeer moeilijk te behandelen met op onthouding gebaseerde benaderingen.
Maar zelfs onder voorstanders van matiging en gecontroleerde benaderingen, wordt erkend dat onthouding zijn plaats heeft voor bepaalde mensen die vatbaar zijn voor terugval, voor wie verslavend gedrag schadelijk zou zijn, of voor bepaalde stadia in het herstelproces. En sommige verslavende gedragingen, zoals seksueel misbruik of het gebruik van inhalatoren, zijn zo schadelijk dat gecontroleerd gedrag onder geen enkele omstandigheid mogelijk of raadzaam is en volledige onthouding noodzakelijk is.
