Artrose versus reumatoïde artritis

Artrose (OA) is het meest voorkomende type artritis. Aan de andere kant wordt reumatoïde artritis (RA) erkend als het meest verlammende of invaliderende type artritis. Maar wat zijn de significante verschillen tussen hen?

Overzicht

Artrose wordt ook wel een degeneratieve gewrichtsaandoening of slijmerige artritis genoemd. Het wordt veroorzaakt door de afbraak van gewrichtskraakbeen, een kussen tussen de botten die een gewricht vormen. Door kraakbeenverlies kan een bot over een ander bot in het gewricht wrijven - een aandoening die zeer pijnlijk is. Meestal begint artrose in een enkel gewricht.
Beïnvloed door meer dan 27 miljoen mensen in de Verenigde Staten, is artrose het meest voorkomend bij mensen ouder dan 65 jaar. Alle rassen in de VS lijken op dezelfde manier te worden beïnvloed door artrose. Volgens het American College of Rheumatology heeft 70 procent van de 70-plussers röntgenonderzoek van artrose.
Reumatoïde artritis, aan de andere kant, is een chronische, inflammatoire type artritis en is ook geclassificeerd als een auto-immuunziekte. Het synovium (bekleding van het gewricht) wordt voornamelijk beïnvloed door reumatoïde artritis, maar organen die het hele lichaam hebben, kunnen eveneens worden aangetast. Meerdere gewrichten zijn meestal betrokken bij reumatoïde artritis.
Ongeveer 1,5 miljoen mensen in de Verenigde Staten hebben reumatoïde artritis, en ongeveer een tot twee procent van de wereldbevolking wordt erdoor getroffen. Ongeveer 75 procent van de patiënten met reumatoïde artritis zijn vrouwen. Mannen, vrouwen en zelfs kinderen kunnen echter reumatoïde artritis ontwikkelen.
Doorgaans treedt het ziektebegin voor reumatoïde artritis op tussen 30 en 60 jaar oud en de meerderheid heeft er geen familiegeschiedenis van. Wanneer het bij mannen voorkomt, slaat het meestal later in het leven toe.

Oorzaken

Artrose is een gewrichtsaandoening die het kraakbeen aantast. Wetenschappelijke conclusies over de oorzaken ervan evolueren niet alleen van slijtage of de gevolgen van veroudering. Bovendien neemt het watergehalte van kraakbeen aanvankelijk toe met osteoartritis, terwijl de eiwitsamenstelling van kraakbeen gestaag degenereert. Andere factoren die het risico op het ontwikkelen van osteoartritis kunnen verhogen, zijn gewrichtsblessures, herhaald gebruik of stress van gewrichten, overgewicht en familiegeschiedenis / genetica..
Met betrekking tot reumatoïde artritis hebben onderzoekers jarenlang gewerkt aan het vinden van de oorzaak van de abnormale auto-immuunrespons geassocieerd met de ziekte. Er is geen enkele oorzaak gevonden. Gangbare theorieën wijzen op een genetische predispositie en een triggergebeurtenis of -gebeurtenissen.

symptomen

Artrose heeft vooral invloed op de gewrichten. De meest voorkomende symptomen zijn:

• Pijn in het aangetaste gewricht na herhaald gebruik of activiteit
• Ochtendstijfheid die een half uur of minder duurt
• Gewrichtspijn die vaak later op de dag erger is
• Zwelling, opwarming en verstijving van het aangetaste gewricht na langdurige inactiviteit
• Botachtige sporen, botachtige vergrotingen (de knooppunten van Heberden en de knopen van Bouchard in de handen) en beperkte bewegingsuitslag

De symptomen van reumatoïde artritis omvatten:

• Gewrichtspijn
• Gezamenlijke zwelling of effusie
• Gewrichts-stijfheid
• Roodheid en / of warmte nabij het gewricht
• Beperkt bewegingsbereik
• Ochtendstijfheid die langer dan een uur aanhoudt
• Betrokkenheid van de kleine gewrichten van de handen en voeten
• Extreme vermoeidheid
• Reumatoïde knobbeltjes
• Symmetrische gewrichtsbetrokkenheid (beide knieën, niet slechts één)
• Longen, nieren of hart

Diagnose

Dit is waar sommige overeenkomsten voorkomen. Röntgenfoto's van aangetaste gewrichten kunnen gewrichtsschade vertonen die is geassocieerd met artrose of reumatoïde artritis. Arthrocentesis, gezamenlijke vloeistofverwijdering en gezamenlijke vloeistofanalyse zijn mogelijke procedures die osteoartritis of reumatoïde artritis kunnen beoordelen. De resultaten onderscheiden welk type artritis erbij betrokken is.
Bloedonderzoek kan geen definitieve diagnose stellen van artrose, maar kan worden gebruikt om andere aandoeningen uit te sluiten, waaronder reumatoïde artritis. Testresultaten, een lichamelijk onderzoek en de medische geschiedenis van de patiënt kunnen samen helpen bij het vaststellen van een diagnose.
Laboratoriumtests die vaak worden besteld om reuma te helpen diagnosticeren, zijn onder andere:

• Reumatoïde factor
• Erytrocyten sedimentatie snelheid
• C-reactief proteïne
• Anti-CCP-test

behandelingen

Behandelopties voor artrose richten zich op pijnverlichting en het herstellen van de functie van het getroffen gewricht. Medicijnen worden vaak gebruikt om osteoartritis te behandelen. Niet-steroïde anti-inflammatoire geneesmiddelen (NSAID's), analgetica en steroïde-injecties worden gebruikt om pijn en ontsteking te behandelen.
Fysiotherapie die zich richt op oefeningen om het gewricht te versterken en te stabiliseren, ondersteuning / versterking, warmte, rust en gewichtsvermindering zijn allemaal belangrijk voor een succesvol artrose-behandelingsregime. Alternatieve behandelingen worden ook gebruikt, zoals massagetherapie en acupunctuur.
De primaire behandeling voor reumatoïde artritis is medicatie. Er zijn vijf categorieën medicijnen die vaak worden gebruikt voor de behandeling van reumatoïde artritis, waaronder:

1. Biologics, zoals Enbrel (etanercept), Remicade (infliximab), Humira (adalimumab), Rituxan (rituximab) en Orencia (abatacept)
2. DMARD's (disease modifying anti-reumatic drugs), zoals methotrexaat
3. Corticosteroïden, zoals prednison en hydrocortison
4. NSAID's, zoals Celebrex (celecoxib) en naproxen
5. Analgetica (pijnstillers)

Samen met medicatie kunnen sommige vormen van alternatieve en aanvullende behandeling of lokale steroïde-injecties de pijn voor reumatoïde artritis helpen verlichten.
Voor zowel reumatoïde artritis als osteoartritis, is de laatste optie van behandeling behandeling chirurgie. Dit omvat artroscopie, arthrodesis (fusie) en artroplastiek (gewrichtsvervanging).