Totale heupvervanging - wat u moet weten

De eerste totale heupprothese werd bedacht in 1962 door Sir John Charnley uit Engeland. De eerste door de FDA goedgekeurde totale heupprothese werd geïmplanteerd in 1969. Gezamenlijke vervanging was een van de belangrijkste orthopedische chirurgische ontwikkelingen van de 20ste eeuw. Elk jaar worden alleen al in de Verenigde Staten meer dan 285.000 heupprotheses uitgevoerd, en het aantal zal naar verwachting verdubbelen tot ongeveer 573.000 tegen het jaar 2030, volgens het nummer van 6 maart 2008 van Time.
De traditionele totale heupvervangende prothese, die uw beschadigde heupgewricht vervangt, bestaat uit drie delen:

• een plastic beker die je heupkom vervangt
• een metalen bal die de heupkop vervangt
• een metalen steel die is bevestigd aan de schacht van het dijbeen

Er zijn ook keramische heupvervangingen en andere alternatieven voor de totale heupvervanging, bijvoorbeeld het Birmingham Hip Resurfacing System.

Wie heeft een heupprothese nodig?

Normale heupfunctie is nodig voor mobiliteit en om bijna al uw gebruikelijke dagelijkse activiteiten uit te voeren. Als uw heup gewond is geraakt of als het pijnlijk is als gevolg van artritis, kunt u het moeilijk vinden om de dagelijkse activiteiten zonder mobiliteitshulpmiddelen uit te voeren. Artrose, reumatoïde artritis en traumatische artritis zijn de drie meest voorkomende vormen van artritis die heuppijn veroorzaken..
De beslissing om een ​​heupprothese te ondergaan, moet bij uw familie, huisarts en orthopedisch chirurg worden genomen. Stel je de volgende situatie voor. Heb je:

• heuppijn die de gebruikelijke activiteiten met lopen en buigen verstoort?
• heuppijn die blijft bestaan ​​tijdens de dag of nacht?
• gewrichtsstijfheid in de heup die van invloed is op het bewegen of optillen van uw been?
• onvoldoende verlichting van NSAID's (niet-steroïde anti-inflammatoire geneesmiddelen)?
• onvoldoende verlichting van pijnstillers?
• ontoereikende verbetering na het hebben van fysiotherapie, het gebruik van hulpmiddelen en mobiliteitshulpmiddelen?

Als u 'ja' hebt geantwoord op de meeste of alle vragen, bent u mogelijk een kandidaat voor een totale heupprothese.

Hoe wordt een individuele patiënt geëvalueerd voor heupvervanging?

Hoewel veel patiënten die een totale heupprothese ondergaan tussen de 60 en 80 jaar oud zijn, zijn er patiënten jonger en ouder die succesvolle resultaten hebben. Leeftijd is niet het enige criterium wanneer patiënten worden geëvalueerd voor heupvervangende chirurgie - niveau van pijn en invaliditeit, en algemene gezondheid zijn ook overwegingen.
Een evaluatie voor heupprothese chirurgie omvat:

• uw medische geschiedenis
• een lichamelijk onderzoek om het heupbereik van beweging, heupuitlijning en heupstabiliteit en -kracht te beoordelen
• röntgenstralen om gewrichtsschade te bepalen

Andere beeldvormende onderzoeken of botscannen worden soms gebruikt om de conditie van het bot en de zachte weefsels van de heup te beoordelen.

Zijn uw verwachtingen over realistische heupvervanging?

Patiënten die van plan zijn om een ​​heupvervangende operatie uit te voeren, moeten volledig begrijpen wat ze vóór, tijdens en na de operatie kunnen verwachten. Aanvankelijk en tijdens herstel moet de patiënt gericht zijn op de primaire doelen van een operatie - pijnverlichting en verbeterde functie van de heup (herwinnende kracht en betere bewegingsvrijheid).
Gedurende de 3 maanden van recuperatie zullen er enkele beperkingen zijn om dislocatie van de nieuwe prothese te voorkomen. Je leert hoe je moet bewegen en hoe je niet moet bewegen. Mogelijk hebt u hulpinrichtingen nodig, zoals een verhoogde wc-bril, een telescoop met lange steel, een verbandstok, een sokhulpmiddel en stevige kussens. Bepaalde beperkingen zijn tijdelijk en andere zijn permanent.
Bepaalde activiteiten, zoals joggen, rennen, springsporten, contactsporten en high-impact aerobics, zijn verboden na de operatie en voor de rest van je leven. Maar zelfs bij normaal gebruik ontwikkelt de heupprothese na verloop van tijd slijtage en kan deze losser worden. Als dat gebeurt, heeft u een nieuwe operatie nodig, revisie-vervanging genaamd.

Bent u voorbereid op een operatie?

Uw orthopedisch chirurg en zijn personeel zullen u door hun normale routine begeleiden voor een heupvervangende operatie. Zij zullen u een operatiedatum toewijzen en u een schema geven voor wat moet worden gedaan voorafgaand aan een operatie - van het controleren van de medische verzekering tot pre-operatietesten, tot autologe bloeddonatie indien nodig.
Als alles in orde is voor pre-operatieve zaken, krijgt u informatie over wat u tijdens een operatie kunt verwachten. U leert over uw opties voor anesthesie, hoe lang de operatie zal duren, hoe lang u kunt verwachten in het ziekenhuis te zijn en de planning voor ontslag. Na een operatie of na de operatie krijgt u rehabilitatie-instructies of instructies voor thuisgebruik.

Wat zijn mogelijke complicaties van heupprothese?

Volgens de American Academy of Orthopaedic Surgeons is de complicatiegraad voor totale heupvervangende chirurgie laag. Minder dan 2% van de patiënten krijgt serieuze complicaties, zoals een gewrichtsinfectie. Na een heupprothese zijn bloedstolsels in de beenaders of het bekken de meest voorkomende complicatie. Er zijn behandelingen die uw arts kan voorschrijven om bloedstolsels te voorkomen of om met hen om te gaan als ze zich vormen.
Sommige patiënten ervaren beenlengte ongelijkheid na een heupoperatie. Er kunnen schoeninzetstukken nodig zijn om de beenlengte gelijk te maken. Andere complicaties kunnen zijn:

• ontwrichting
• zenuw- of bloedvatletsel
• bloeden
• breuk
• enige stijfheid of resterende pijn

Punten om te onthouden over heupprothese

Na een totale heupprothese te hebben gehad, moet u rekening houden met een aantal belangrijke aspecten van uw herstel:

• Doe je postoperatieve oefeningen volgens de instructies van je fysiotherapeut.
• Evenwicht rust en activiteit, vooral totdat een aantal beperkingen worden opgeheven door uw arts.
• Volg de instructies om bloedstolsels te voorkomen. Draag de steunslang als u wordt gevraagd draagslang te dragen.
• Ken en herkent de tekenen van infectie.
• Ontdoe u van kleedjes of verlengsnoeren die een val kunnen veroorzaken.
• Geen vals spelen - volg de doktersbevel. Als u wordt opgedragen iets te doen, is daar een goede reden voor.