Een overzicht van autisme bij kinderen

Autisme kan per definitie alleen worden gediagnosticeerd als symptomen verschijnen voor de leeftijd van drie. Als gevolg hiervan wordt autisme meestal bij kinderen gediagnosticeerd, vaak bij kinderen die jong zijn als drie jaar of zelfs jonger. Ja, er zijn omstandigheden waarbij autisme wordt gediagnosticeerd bij tieners of volwassenen, maar de gemiddelde leeftijd voor de diagnose ligt tussen de drie en zes jaar..
Omdat autisme meestal bij jongeren wordt vastgesteld, denken veel mensen dat het een kinderziekte is. In feite zijn de meeste programma's, therapieën en ondersteuningen alleen beschikbaar voor kinderen met autisme en hun ouders. Maar het is ongelooflijk zeldzaam dat een kind met een nauwkeurige diagnose van autisme die diagnose als volwassene verliest. De overgrote meerderheid van de kinderen met autisme worden volwassenen met autisme.

Hoe ziet autisme bij kinderen eruit??

Ze zeggen dat als je een kind met autisme hebt ontmoet ... je een kind met autisme hebt ontmoet. Dat gezegde, voor beter of slechter, is absoluut correct.
Je kunt een autistisch kind niet herkennen aan zijn uiterlijk. Autistische kinderen zien er niet anders uit dan anderen. Kinderen met autisme kunnen stil zijn of spraakzaam, intelligent of intellectueel worden uitgedaagd. Hun gedrag kan variëren van eigenzinnig tot agressief. Ze kunnen academisch goed presteren of worden geconfronteerd met ernstige leerstoornissen.
Maar dat gezegd hebbende, kinderen met autisme hebben bepaalde eigenschappen gemeen. Het is echter belangrijk om te onthouden dat autisme een pervasieve ontwikkelingsstoornis is, wat betekent dat er geen enkel symptoom of gedrag op zich is dat waarschijnlijk duidt op autisme.
Het is ook belangrijk om op te merken dat deze verschillen significant moeten zijn om in aanmerking te komen voor een autismediagnose. Ze moeten interfereren met het vermogen van het kind om gewone dingen te doen, vrienden te maken of te slagen op school. Een typisch kind is bijvoorbeeld misschien stil en verlegen - en dat kan zijn / haar ouders zorgen baren. Maar als het kind in staat is adequaat te reageren wanneer het wordt aangesproken, vragen te beantwoorden als het wordt gesteld en het leven zonder moeite te beheren, is zijn / haar rustige verlegenheid eerder een karaktertrek dan een teken van autisme.
Dus hoe ziet autisme eruit?

Kinderen met autisme hebben bijna altijd een soort van spraakverschil. Ze praten misschien helemaal niet, hebben spraakvertragingen, spreken met een ongewone prosodie (bijvoorbeeld vlak klinkend), of ze kunnen letterlijk speeches uit de televisie memoriseren en herhalen. Ze kunnen ook heel snel spreken, zeggen steeds hetzelfde, of gebruiken onjuiste grammatica wanneer ze oud genoeg moeten zijn om correct te spreken.
Kinderen met autisme hebben altijd problemen met sociale communicatie. Nogmaals, deze kunnen op veel verschillende manieren verschijnen. Ze willen misschien nooit met iemand in contact komen, de voorkeur geven aan draaien, objecten opstellen of het toilet continu doorspoelen. Of ze willen de hele tijd interactie hebben en hebben geen idee wanneer genoeg genoeg is. Ze kunnen erop staan om hun eigen weg te gaan en hun eigen interesses voortdurend na te streven of ze kunnen erg passief zijn. Autistische kinderen duren meestal langer dan hun typische leeftijdsgenoten om te leren spelen met-in plaats van bijna-andere kinderen.
De meeste kinderen met autisme hebben een soort van sensorische disfunctie. Ze kunnen snakken naar of voorkomen van hard geluid, knuffels, sterke smaken of sterke geuren. Ze kunnen zeer gevoelig zijn voor licht of gemakkelijk worden afgeleid door kleine geluiden en bewegingen. Sommige kinderen met autisme zijn erg overstuur door sensorische input die anderen misschien niet eens opmerken - of door bepaalde geluiden (piepen, dierengeluiden, baby's huilen).

Kinderen met autisme bewegen vaak (hoewel niet altijd) anders dan andere kinderen. "Stims" (afkorting voor zelfstimulatie) komen vaak voor en kunnen er idiosyncratisch uitzien. Bijvoorbeeld, terwijl typische kinderen hun duimen kunnen zuigen, in hun nagels bijten, of hun haar kunnen draaien, hebben autistische kinderen meer kans om hun handen te klappen, op hun tenen te lopen of heen en weer te schommelen. Autistische kinderen lopen ook meer kans om stijf te lopen met hun handen stil op hun zij gehouden of rennen met een ongemakkelijke gang. Ze zijn misschien onhandig en hebben het moeilijk om te gooien, te vangen, te schrijven of te tekenen.
Autistische kinderen gedragen zich anders dan hun typische leeftijdsgenoten. Terwijl typische kinderen mogelijk driftbuien hebben om hun eigen weg te gaan (of omdat ze moe of hongerig zijn), hebben autistische kinderen meer kans op driftbuien omdat ze overweldigd, gefrustreerd of niet in staat zijn om hun behoeften te communiceren. Ze zijn ook waarschijnlijk 'jong voor hun leeftijd' en houden zich tot veel later dan hun leeftijdsgenoten vast aan 'kinderlijke' interesses.
Gedrag is ook anders. Autistische kinderen vaak "volhouden", wat betekent dat ze op dezelfde manier steeds weer dezelfde dingen zeggen of doen of "vastzitten" aan een gedachte, idee, interactie of verlangen. Ze kunnen regelgebonden worden en erg overstuur raken als regels verbogen of verbroken zijn. Ze zijn meer geneigd om emotioneel te worden dan schijnbaar kleine dingen. Zelfs een goed werkende tween met autisme kan plotseling uitbarsten en huilen om een verandering in plannen of een vergeten waterfles. In sommige gevallen kunnen autistische kinderen agressief of zelfmisbruikend zijn of kunnen ze zonder duidelijke reden wegrennen ("eloping" genoemd).

Kinderen met autisme spelen anders dan andere kinderen. Ze kunnen helemaal alleen spelen en vinden het moeilijk of zelfs onmogelijk om met andere kinderen om te gaan. Ze kunnen "spelen" door voorwerpen te ordenen, te vullen, in containers te stoppen of door de tuin of speelplaats te dwalen om vuil in de lucht te gooien. Het is onwaarschijnlijk dat ze sociale "alsof" spellen zoals "huis" spelen en vinden het misschien moeilijk om de regels van sport zoals voetbal of honkbal te volgen.

Waarom is het belangrijk om autisme bij kinderen te herkennen??

Er zijn verschillende redenen waarom het belangrijk is om autisme bij kinderen te herkennen, diagnosticeren en behandelen. Hier zijn er slechts een paar:

Vroege en intensieve behandeling bleek effectief te zijn bij het significant verminderen van de symptomen. Hoe minder en milder de symptomen van uw kind zijn, des te beter zij in staat zullen zijn deel te nemen aan inclusieve schoolprogramma's en gemeenschapservaringen.
Als u de redenen achter het gedrag en de uitdagingen van uw kind begrijpt, kunt u beter begrijpen wat uw kind nodig heeft om te slagen.
Scholen en zorgverzekeraars bieden een breed scala aan gratis diensten aan kinderen met autisme die niet beschikbaar zijn voor een kind met "vertragingen".
Sociale zekerheid en andere instanties kunnen u mogelijk helpen om aan de specifieke behoeften van uw kind te voldoen.
Autisme is nu zo algemeen bekend dat veel non-profitorganisaties en bedrijven zich specifiek richten op de behoeften van gezinnen met autistische kinderen. Zodra u de diagnose van uw kind begrijpt, ontdekt u snel autisme-vriendelijke programma's, variërend van sportteams tot filmavonden tot speciale dagen in de dierentuin.
Als u de diagnose van uw kind kent, kunt u ondersteuningsprogramma's en -groepen vinden en ouders ontmoeten met vergelijkbare uitdagingen. Je zult niet alleen middelen ontdekken waarvan je nooit op de hoogte was, maar je kunt ook nieuwe vrienden vinden, zowel voor jezelf als voor je kind.

Als u denkt dat uw kind autistisch is

Op basis van de bovenstaande beschrijving, hebt u misschien het gevoel dat uw kind moet worden beoordeeld op autisme. Als dat het geval is:

Lees iets meer over de symptomen van autisme om er zeker van te zijn dat u nauwkeurig begrijpt hoe autisme verschilt van andere ontwikkelingsuitdagingen.
Praat met uw kinderarts om erachter te komen of hij of zij het eens is met uw beoordeling - en vraag om aanbevelingen voor behandelaars of klinieken die een evaluatie kunnen uitvoeren. Als uw kinderarts het niet met u eens is, zorg dan dat u begrijpt waarom en ga ermee akkoord. Als u niet akkoord gaat, gaat u verder met de volgende stap.
Praat met uw schooldistrict om te bepalen of zij faciliteiten hebben om uw kind kosteloos te evalueren. Zo niet, dan kunnen ze een kliniek of behandelaar aanbevelen met wie ze werken.
Kies een arts of kliniek en maak een afspraak.

Wees niet verlegen om een evaluatie te vragen. Als je kind autistisch is, heb je zeker het juiste gedaan. Als uw kind vertragingen of uitdagingen heeft die hem / haar niet kwalificeren voor een autismediagnose, hebt u deze problemen ontdekt en kunt u deze laten behandelen. Als je kind zich gewoon anders ontwikkelt, kun je je geruststellen.
Kortom, een evaluatie kan alleen maar helpen. En omdat het meestal mogelijk is om uw kind gratis te laten evalueren, wat moet u dan verliezen??