Een overzicht van auto-immuunziekten
Auto-immuunziekten treffen meer dan 23,5 miljoen Amerikanen, en steeds meer ziekten worden nu toegeschreven aan auto-immuniteit.
Achtergrond
Het immuunsysteem beschermt ons tegen virussen, bacteriën, vreemde stoffen en zelfs kankercellen, maar doet dit met een delicaat evenwicht. Zonder een goede immuunrespons (een onderactief immuunsysteem) kunnen zelfs kleine infecties dodelijk zijn. Dat gezegd hebbende, een overactieve immuunrespons (zoals bij auto-immuunziekten) kan leiden tot ziekte en mogelijk tot de dood.De immuunrespons
Wanneer, zeg, een virus het lichaam binnenkomt, krijgt het een immuunrespons. Lymfocyten en andere immuuncellen dringen te hulp, veroorzaken ontstekingen. T-lymfocyten maken deel uit van de aangeboren respons en functioneren om elk type indringer te elimineren. B-lymfocyten maken deel uit van de geleerde respons en produceren antilichamen die specifiek gericht zijn op de dreiging.Gewoonlijk tast het immuunsysteem de lichaamseigen cellen niet aan en zijn er verschillende regulerende stappen (zoals T-helpercellen) die werken om auto-immuniteit te voorkomen. Maar het gebeurt.
Auto-immuunreacties
Er zijn verschillende manieren waarop een auto-immuunreactie kan worden aangemaakt. Waaronder:- Wanneer een vreemde substantie of microbe op het lichaam lijkt: Een voorbeeld hiervan is reumatische koorts, waarbij eiwitten die worden aangetroffen in groep A streptokokken bacteriën lijken op eiwitten in de hartspier; als gevolg hiervan tasten antilichamen het hart aan.
- Wanneer normale lichaamscellen worden gewijzigd:Een voorbeeld van dit mechanisme is een virus dat een lichaamscel verandert, zodat het door het immuunsysteem als "niet-zelf" wordt herkend.
- Als de immuuncellen die antilichamen maken (B-cellen) defect raken en abnormale antilichamen maken die normale cellen in het lichaam aanvallen.
- Als een substantie in het lichaam die normaal verborgen is voor het immuunsysteem (zoals de vloeistof in het oog) in de bloedbaan terechtkomt (zoals bij een trauma).
Auto-immuniteit versus auto-immuunziekte
Auto-immuniteit betekent niet noodzakelijk auto-immuunziekte. Het lichaam kan bijvoorbeeld antilichamen tegen zichzelf produceren (auto-antilichamen) die betrokken zijn bij het opruimen van afval na een infectie. Met een auto-immuunziekte veroorzaakt de reactie ontsteking en weefselbeschadiging.Er is een breed scala aan auto-immuunziekten die samen weefsels in bijna elke regio van het lichaam kunnen beïnvloeden. Deze omstandigheden vallen langs een spectrum, maar kunnen worden opgesplitst orgaanspecifieke ziekten (die die hoofdzakelijk één orgaan beïnvloeden) en gegeneraliseerde of systemische ziekten, die van invloed zijn op veel soorten weefsels of organen. Sommige van deze algemene aandoeningen kunnen van invloed zijn op de bloedvaten, endocriene klieren, de huid, gewrichten of spieren.
Orgaan-specifieke ziekten
Enkele van de meer algemene orgaanspecifieke auto-immuunziekten omvatten:Auto-immuunziekte van de schildklier
Auto-antilichamen kunnen resulteren in de vernietiging van schildklierweefsel en hypothyreoïdie, zoals bij thyroïditis van Hashimoto, of in het stimuleren van schildklierweefsel en hyperthyreoïdie, zoals bij de ziekte van Graves. Bij beide aandoeningen kunnen de symptomen zich snel ontwikkelen of traag optreden in de loop van de tijd. Auto-immuunziekte van de schildklier komt veel voor en wordt vermoedelijk sterk gediagnosticeerd.Hypothyreoïdie kan symptomen van vermoeidheid, gewichtstoename, constipatie en haarverlies veroorzaken, en de aandoening wordt behandeld met levenslange vervanging van het schildklierhormoon door medicatie..
Een overzicht van Hashimoto's thyroïditis Hyperthyreoïdie, daarentegen, veroorzaakt vaak nervositeit, angst, zweten en warmte-intolerantie en het kan worden behandeld met antithyroid-geneesmiddelen, chirurgie of radioactieve jodiumtherapie om de klier te vernietigen.
Een overzicht van de ziekte van Graves
Type I Diabetes Mellitus
Type I diabetes, die vaak optreedt tijdens de kindertijd of jongvolwassenheid, treedt op wanneer auto-antilichamen de bètacellen in de pancreas vernietigen die verantwoordelijk zijn voor het maken van insuline. Symptomen kunnen zijn: dorst, verhoogd urineren en bij ernstig diabetisch coma. Het wordt behandeld met levenslange insuline-vervanging en zorgvuldige monitoring is nodig om complicaties zoals nierfalen, retinopathie en hartaandoeningen te voorkomen..Type 1 diabetes begrijpen
psoriasis
Psoriasis treedt op wanneer het immuunsysteem ten onrechte signalen stuurt naar huidcellen om te snel te groeien. Er zijn verschillende vormen van psoriasis, waarvan plaque psoriasis de meest voorkomende is. Plaque psoriasis wordt gekenmerkt door verhoogde (vaak jeukende) rode plekken die plaques worden genoemd die het vaakst voorkomen op de knieën, onderrug, hoofdhuid en ellebogen. De behandelingsopties voor psoriasis hangen af van het type en de ernst. Voor degenen die psoriasis hebben, is het belangrijk om te screenen op een gerelateerde auto-immuunziekte, psoriatische artritis genaamd.Een overzicht van psoriasis
Multiple sclerose
Multiple sclerose (MS) is een aandoening waarbij auto-antilichamen de vettige omhulling (myeline) aanvallen die de zenuwen bekleedt. De ziekte kan vele verschillende symptomen hebben, afhankelijk van het specifieke gebied van het zenuwstelsel dat is aangetast, maar kan zichtproblemen, sensorische stoornissen zoals gevoelloosheid en tintelingen, blaasproblemen, zwakte, verlies van coördinatie, tremoren en meer omvatten. De aandoening is niet te genezen, maar nieuwere MS-ziektemodificerende therapieën veranderen het gezicht van MS door de progressie van een persoon te vertragen..Een overzicht van MS
Syndroom van Guillain-Barré
Het Guillain-Barré-syndroom is een aandoening waarbij auto-antilichamen de steuncellen aanvallen die zenuwen in de nieren vormen. Het komt vaak voor na een virale infectie (en zelden na een griepprik) en er wordt gedacht dat delen van het infectieuze organisme op delen van het zenuwstelsel lijken. Het syndroom begint vaak met zwakte en veranderingen in gevoel in de voeten en handen. Naarmate de toestand omhoog gaat, kan het levensbedreigend worden zonder onmiddellijke medische zorg. (Verlamming van het diafragma vereist ademhalingsondersteuning met een ventilator.)Een overzicht van het syndroom van Guillain-Barré
Systemische ziekten
Systemische auto-immuunziekten kunnen verschillende problemen veroorzaken, omdat de effecten ervan door het hele lichaam worden gevoeld. Voorbeelden zijn:Systemische Lupus Erythematosis (SLE of Lupus)
Systemische lupus erythematosus (lupus) is een prototype van een auto-immuunziekte die meerdere organen treft. De symptomen van lupus kunnen zijn: gewrichtspijn, huiduitslag, nierproblemen, ontsteking van de longen en / of het hart, bloedarmoede, verhoogde stolling (trombose), geheugenproblemen en meer. De behandeling omvat maatregelen voor de levensstijl (zoals bescherming tegen de zon en stoppen met roken) en medicijnen zoals corticosteroïden, anti-malaria middelen en immunosuppressiva.Een overzicht van Lupus
Reumatoïde artritis
Reumatoïde artritis (RA) wordt gekenmerkt door pijn, zwelling en zonder behandeling, eventuele vernietiging van gewrichten. In tegenstelling tot artrose ("slijtage en slijtage" artritis), zijn de symptomen van RA ernstiger. Zonder vroege en agressieve behandeling treedt meestal misvorming van gewrichten op. Gewrichten worden meestal symmetrisch aangetast, met een voorliefde voor de kleine gewrichten van de handen en voeten. Naast gewrichtsontsteking (synovitis), kunnen mensen met RA subcutane knobbeltjes ontwikkelen, pleurale effusies, ontsteking van het slijmvlies van het hart (pericarditis) en meer.Een overzicht van reumatoïde artritis
Inflammatoire darmaandoening
Inflammatoire darmaandoening (IBD), waaronder de ziekte van Crohn en colitis ulcerosa, verwijst naar chronische ontsteking van het spijsverteringskanaal. Hoewel de ziekte van Crohn een ontsteking van de mond aan de anus kan veroorzaken, treft een ontsteking van colitis ulcerosa alleen de dikke darm (de dikke darm genoemd) en de endeldarm. Symptomen kunnen zijn diarree, buikpijn, bloederige ontlasting, gewichtsverlies en vermoeidheid. De behandeling omvat vaak een combinatie van medicijnen en operaties, evenals een zorgvuldige monitoring omdat beide aandoeningen geassocieerd zijn met een verhoogd risico op het ontwikkelen van darmkanker.Een overzicht van IBS
Syndroom van Sjogren
Bij het syndroom van Sjögren vallen auto-antilichamen klieren aan die tranen en speeksel produceren. Dit leidt tot droge ogen, een droge mond en gerelateerde gevolgen zoals tandbederf, verlies van smaakzin en meer. Gewrichtspijn en andere symptomen kunnen ook voorkomen. Voor ruwweg de helft van de mensen komt het syndroom alleen voor, terwijl het in verband staat met een andere auto-immuunziekte zoals lupus, reumatoïde artritis of sclerodermie bij anderen.Een overzicht van het syndroom van Sjögren
Antiphospholipid Syndrome
Antifosfolipidensyndroom is een veel voorkomende auto-immuunziekte waarbij auto-antilichamen worden gebruikt tegen bepaalde eiwitten in het bloed, wat resulteert in abnormale stolling. Het wordt vaak voor het eerst opgemerkt als een oorzaak bij vrouwen die frequente miskramen of vroeggeboorten hebben, of wanneer bloedstolsels en / of blauwe plekken optreden zonder een duidelijke oorzaak. Vorming van stolsels kan ook leiden tot hartaanvallen (wanneer ze in de bloedvaten in het hart voorkomen) of beroertes (wanneer stolsels in de hersenen voorkomen).Een overzicht van het antifosfolipide-syndroom
Tekenen en symptomen
Hoewel de symptomen van veel voorkomende auto-immuunziekten sterk kunnen variëren, afhankelijk van het specifieke orgaan of de getroffen organen, zijn er enkele symptomen die vaak voorkomen bij veel van deze ziekten. Omdat deze symptomen niet-specifiek zijn, kunnen ze ook een teken zijn van niet-auto-immuunziekten.Algemene symptomen
Algemene symptomen kunnen zijn:- Vermoeidheid
- Laagwaardige koorts (vaak een koorts die komt en gaat)
- Gewichtsveranderingen
- Duizeligheid
- Spier- en / of gewrichtspijn en zwelling
- Moeite met concentreren
- Huiduitslag
- Spijsverteringsproblemen
- Een algemeen gevoel van onwel zijn
Specifieke symptomen
Specifieke symptomen zullen variëren afhankelijk van de onderliggende aandoening en kunnen zijn:- Gewrichtssymptomen, zoals roodheid, pijn en gewrichtszwelling die ernstiger is dan zou worden verwacht bij artrose
- Huiduitslag, zoals een "vlinderuitslag" op het gezicht met lupus
- Vasculitis, ontsteking van bloedvaten die kunnen leiden tot schade waar bloedvaten worden aangetast (bijvoorbeeld aneurysma)
Sclerodermie (systemische sclerose) wordt bijvoorbeeld gekenmerkt door het CREST-syndroom, dat staat voor de combinatie van calcinose (calciumophoping), het syndroom van Raynaud (een aandoening waarbij de handen koud worden en vaak blauw of wit bij blootstelling aan koude temperaturen), oesofageale disfunctie, sclerodactylie (een toestand waarin de vingers op worsten lijken), en telangiëctasieën (abnormaal verwijde haarvaten die de verschijning van "spataderen" veroorzaken).
Symptomen van auto-immuunziekten
Co-Occurence
Het is niet ongebruikelijk dat mensen met één auto-immuunziekte een andere ontwikkelen. Dit kan te maken hebben met een genetische aanleg of een gemeenschappelijke trigger.Over het algemeen heeft ongeveer 25 procent van de mensen met één auto-immuunziekte de neiging om een andere auto-immuunziekte te ontwikkelen.
Een voorbeeld is een combinatie van reumatoïde artritis met auto-immune thyroiditis, of de combinatie van coeliakie met type I diabetes, auto-immuunziekte of reumatoïde artritis..
De voorwaarde multiple autoimmune syndrome wordt gebruikt om mensen te beschrijven die drie of meer auto-immuunziekten hebben. Er zijn verschillende soorten van dit syndroom, maar vaak is een van de drie aandoeningen huidgerelateerd (zoals alopecia areata of vitiligo).
Oorzaken en risicofactoren
Er zijn een aantal factoren waarvan wordt gedacht dat ze ten grondslag liggen aan de ontwikkeling van auto-immuunziekten en factoren die verband houden met een verhoogd risico.Mogelijke oorzaken van auto-immuunziekten en / of opflakkeringen zijn:
- Infectieziekten: Er wordt gedacht dat auto-immuniteit kan optreden wanneer een component van een virus of bacterie lijkt op eiwitten in het lichaam, of in plaats daarvan door de infectie die het immuunsysteem reguleert. Sommige specifieke micro-organismen in verband met auto-immuunziekten omvatten: het Epstein-Barr-virus, cytomegalovirus (CMV) en groep A Streptococcus.
- Omgevingsfactoren: Gebrek aan zonlicht, vitamine D-tekort, chemische blootstelling en andere omgevingsfactoren zijn in verband gebracht met verschillende soorten auto-immuunziekten. Een aantal studies hebben ook een meer steriele omgeving (minder huisdieren, schonere huizen, enz.) Gekoppeld aan de ontwikkeling van enkele auto-immuunziekten. De theorie achter de "hygiënische hypothese" is dat, aangezien mensen worden blootgesteld aan minder antigenen (zoals huisstofmijt, dierenharen, enz.), Een overactief immuunsysteem zichzelf aanvalt.
- Lifestyle: Roken lijkt het risico op het ontwikkelen van reumatoïde artritis te verdrievoudigen en is ook in verband gebracht met andere auto-immuunziekten zoals de ziekte van Grave en MS. Obesitas wordt beschouwd als een "pro-inflammatoire" toestand die mogelijk verantwoordelijk is voor zijn rol als risicofactor. Van het westerse dieet (veel vet, veel suiker, veel eiwitten, veel zout) wordt aangenomen dat het mogelijk de ontwikkeling van auto-immuunziekten bevordert..
- Darmbacteriën: Meer en meer wijst onderzoek op een verband tussen de bacteriën die in het spijsverteringskanaal van een persoon leven (darmflora) en een aantal gezondheidsaandoeningen, waaronder auto-immuunziekten.
- Genetica: Verschillende auto-immuunziekten lijken in verschillende mate in families te werken, terwijl het onderzoek in uitvoering naar specifieke genen kijkt.
- Seks: Veel auto-immuunziekten komen vaker voor bij vrouwen. Bovendien kunnen hormonale factoren een rol spelen bij flare-ups van veel van deze aandoeningen.
- Leeftijd: Veel auto-immuunziekten verschijnen voor het eerst tijdens de vruchtbare jaren.
- Gewicht: Sommige auto-immuunziekten komen vaker voor bij mensen met overgewicht, terwijl anderen vaker voorkomen bij mensen met een voorgeschiedenis van eetstoornissen.
- Afkomst: Er zijn verschillende omstandigheden, waarbij diabetes van het type I vaker voorkomt bij blanken en ernstige auto-immuunziekten vaker voorkomen bij Afro-Amerikaanse, Hispanic en Indiaans-Amerikaanse vrouwen.
- Aardrijkskunde: Sommige auto-immuunziekten zoals multiple sclerose, inflammatoire darmaandoeningen en type I diabetes komen vaker voor op de noordelijke breedtegraden, met name in het noordwesten van de Stille Oceaan (geografische verschillen kunnen op hun beurt worden gekoppeld aan vitamine D-blootstelling (er is een omgekeerde relatie tussen blootstelling aan UV-straling) en MS) of etniciteit (zoals Scandinavisch erfgoed).
- Roken: Het gebruik van tabak gaat gepaard met een verhoogd risico op veel van deze aandoeningen.
- medicijnen: Sommige medicijnen kunnen het risico op bepaalde aandoeningen verhogen, zoals het geval is met procaïnamide en lupus.
Diagnose
De diagnose van een auto-immuunziekte kan enige tijd en soms meerdere meningen vergen. In feite, en helaas, brengt de gemiddelde persoon vier en een half jaar door (het zien van ten minste vier artsen) voordat een diagnose wordt gesteld.Waar te beginnen
Het wordt aanbevolen dat mensen beginnen met een specialist die zich bezighoudt met hun meest prominente symptoom, zoals het zien van een reumatoloog als gezamenlijke symptomen de overhand hebben. Mogelijk moeten extra specialisten daarna worden geraadpleegd.Het diagnostische proces begint met een zorgvuldige geschiedenis, maar dit kan frustrerend zijn, omdat veel mensen ogenschijnlijk niet-gerelateerde symptomen hebben. Een lichamelijk onderzoek kan soms wijzen op een auto-immuuntoestand op basis van gewrichtszwelling, karakteristieke uitslag en meer, maar verder testen is meestal nodig. Er is niet één enkele test die afdoende diagnostische auto-immuunziekten kan diagnosticeren (met zeldzame uitzonderingen zoals met type I diabetes), en de evaluatie omvat meestal een aantal tests, waaronder:
- Erythrocyte sedimentatie snelheid (ESR of sed rate) test
- C-reactive protein (CSR) -test
- Een compleet bloedbeeld (CBC)
- Een uitgebreid metabolisch panel
- Antinuclear antibody (ANA) -test: antinucleaire antilichamen zijn auto-antilichamen die structuren in de kern van cellen aanvallen. Verschillende patronen op de ANA zijn gecorreleerd met verschillende ziekten.
- Reumafactor (RF) -test
- Antilichamen schildklierperoxidase
Beeldvormingstests kunnen worden gebruikt bij het evalueren van specifieke symptomen gerelateerd aan auto-immuunziekten, zoals X-stralen van gewrichten die gezwollen zijn of een echocardiogram (echografie van het hart) als een pericardiale effusie wordt vermoed.
behandelingen
De behandelingen voor auto-immuunziekte variëren met de specifieke ziekte.In sommige gevallen is de aandoening misschien te genezen, maar voor de meesten is remissie of beheersing van de ziekte het primaire doel.
Voor veel van deze aandoeningen is de cursus onvoorspelbaar en kunnen behandelingen na verloop van tijd veranderen.
In het algemeen kan behandeling worden beschouwd als bestaande uit:
- Symptomen beheren: Bijvoorbeeld niet-steroïde anti-inflammatoire medicijnen om gewrichtspijn te beheersen.
- Vervanging: Voor aandoeningen zoals diabetes type I of auto-immuun hypothyreoïdie worden insuline of schildklierhormoon gegeven.
- Beheersing van ontstekingen: Medicijnen zoals corticosteroïden en tumornecrosefactor-remmers (biologische geneesmiddelen) zijn nodig om ontstekingen te beheersen die verband houden met vele auto-immuunziekten
- Complicaties voorkomen: Zorgvuldige controle van de bloedsuikerspiegel is nodig bij mensen met type I diabetes om complicaties te verminderen, terwijl vroege en agressieve behandeling nodig is met reumatoïde artritis om gewrichtsmisvorming te voorkomen.
omgaan
De meeste auto-immuunziekten zijn relapsing-remitting-stoornissen. Het kan moeilijk zijn om te voorspellen wanneer je je goed voelt en wanneer niet. Bovendien lijken veel mensen met deze stoornissen uiterlijk gezond, wat soms leidt tot minder begrip en steun van vrienden en geliefden. Dat gezegd hebbende, er zijn veel dingen die mensen met een auto-immuunziekte zelf kunnen doen om beter bestand te zijn tegen de dagelijkse frustraties en symptomen:- Eet een gezond dieet: Voor degenen die coeliakie of diabetes hebben, is het volgen van het dieet van cruciaal belang. Maar voor anderen met een auto-immuunziekte is het belangrijk om te leren hoe je gezonde darmbacteriën kunt hebben.
- Oefen goede slaaphygiëne: Krijg elke nacht voldoende rust en probeer elke dag op hetzelfde tijdstip wakker te worden en te slapen.
- Oefening: Milde tot matige lichaamsbeweging is belangrijk voor de meeste mensen, maar niet duwen en weten wanneer te stoppen is net zo belangrijk.
- Oefen stressmanagement: Stressmanagement is nuttig bij het omgaan met een medische aandoening, en vooral belangrijk bij een stressvolle aandoening zoals auto-immuunziekte.
- Ken je triggers: Onder sommige omstandigheden zijn er triggers die gepaard gaan met uitbarstingen van de ziekte. Het is handig om ze te identificeren en vervolgens te kijken naar manieren om uw blootstelling te verminderen.
