Oorzaken en behandeling van radiale zenuwverwondingen
De radiale zenuw zelf is er een die zich uitstrekt van de achterkant van de nek, langs de arm en tot aan de vingertoppen. Onderweg communiceert het met spieren en huid om beweging te activeren en zintuiglijke boodschappen terug te sturen naar de hersenen. Afhankelijk van waar de zenuwbeschadiging optreedt, kunnen de symptomen variëren, zowel door sensatie als door bewegingsbeperking.
Symptomen van Radiaal Zenuwletsel bij de Axilla
Onmiddellijk na het verlaten van de plexus brachialis (het netwerk van zenuwen gelegen aan de wortel van de nek), zal de radiale zenuw onder de arm dichtbij de oksel (oksel) bewegen. Onjuist gebruik van krukken is op dit punt een veelvoorkomende oorzaak van radiale zenuwcompressie.De radiale zenuw is verantwoordelijk voor het regelen van de tricepspieren aan de achterkant van de arm. Hierdoor zal eventuele beschadiging van de zenuw bij de oksel leiden tot zwakte van de arm, vooral als iets wordt weggeduwd. Het kan ook onmogelijk zijn om de pols naar achteren te buigen, wat resulteert in "polsdaling". Vingeruitbreiders kunnen ook worden verzwakt, waardoor het moeilijk wordt om de hand volledig te openen.
Naast zwakte, kunnen mensen met een radiale zenuwbeschadiging bij de oksel tintelingen en gevoelloosheid ervaren van de achterkant van de arm naar de hand, vooral langs de zijkant en achterkant van de duim.
Symptomen van radiaal zenuwletsel voor de spiraalgroef
Na het verlaten van de oksel, gaat de radiale zenuw omlaag langs de arm en wikkelt zich rond het humerus (het grote bot tussen de schouder en de elleboog) in een kanaal dat bekend staat als de spiraalvormige groef.De zenuw kan vaak samengedrukt raken in deze groef en interfereren met het vermogen van een persoon om de pols naar achteren te buigen en de vingers recht te maken. Een radiaal letsel van deze soort kan optreden als gevolg van een opperarmbeenfractuur of een aandoening die bekend staat als "zaterdagnachtverlamming" waarbij een persoon in slaap valt met een arm gedrapeerd over de rug van een stoel.
Terwijl de blessure de verzwakking van de brachioradialis-spier van de onderarm veroorzaakt, blijft de tricepspier onaangetast. Bovendien zal de zwakte meer opvallen wanneer de spier wordt verlengd dan wanneer deze wordt gebogen.
Symptomen van Radiaal Zenuwletsel aan de achterste Interosseous zenuw
Vlak voor het binnengaan van de elleboog, zal een deel van de radiale zenuw zich aftakken naar de achterste interosseuszenuw die verantwoordelijk is voor het rechttrekken van alles onder de elleboog. In tegenstelling tot andere takken van de radiale zenuw, heeft de achterste interosseus zenuw geen sensorische receptoren en is puur verantwoordelijk voor de spierbeweging. Als gevolg hiervan zou een blessure worden gekenmerkt door spierzwakte in plaats van een abnormale sensatie. Het onvermogen om vingers uit te rekken is vaak een verklikkerbord.De enige uitzonderingen zijn de spieren van de pols die voornamelijk worden gecontroleerd door een andere set zenuwen. Als de pols wordt beïnvloed, zou deze alleen in de positie van de hand te zien zijn. In dat geval mag de hand meer naar één kant worden getrokken dan de andere wanneer de pols wordt uitgeschoven. De brachioradialis en de triceps worden beiden gespaard.
Ondanks het ontbreken van abnormale gewaarwordingen, kan een letsel aan de achterste interosseuszenuw zeer pijnlijk zijn, vooral wanneer de vingers zijn uitgestrekt.
Oppervlakkige radiale neuropathie
Omdat de radiale zenuw de elleboog passeert, gaat deze door tot aan de achterkant van de hand waar hij een puur zintuiglijke functie dient. Op dat moment is de zenuw het meest gevoelig voor verwonding aan de pols, zoals wanneer de polsen worden vastgebonden of handboeien te strak worden gedragen.Het patroon van gevoelloosheid is meestal het slechtst van de pols tot de achterkant van de duim. Het kan ook gepaard gaan met een sensatie van "pinnen en naalden" of pijnscheuten op of neer op de rug van de hand.
Prognose en behandeling
Als een radiale zenuwbeschadiging wordt gediagnosticeerd, zou de behandeling doorgaans de beperking van de beweging inhouden, zodat de zenuw de tijd heeft om te genezen. Dit kan het spalken van de pols omvatten, vergezeld van het gebruik van niet-steroïde anti-inflammatoire geneesmiddelen (NSAID's) om pijn te beheersen. In extreme gevallen kan een zenuwblok worden aanbevolen.De hersteltijd kan uiteenlopen van een paar weken tot zes maanden. Voor degenen van wie de pijn en invaliditeit niet verbeteren, kan nader onderzoek nodig zijn in de vorm van zenuwgeleidingstudies of elektromyografie (EMG). Op basis van de bevindingen kan een operatie worden geadviseerd.
