Overzicht van myeloïde cellijnen

Naarmate bloedcellen zich ontwikkelen, vertakken verschillende "families" zich van bloedvormende stamcellen. De myeloïde cellijn vertegenwoordigt een dergelijke familie. Cellen in de myeloïde cellijn zijn die uit myeloïde voorlopercellen en zullen uiteindelijk de specifieke volwassen bloedcellen worden, die hier worden getoond:

• basofielen
• neutrofielen
• eosinofielen
• Monocyten (aanwezig in het bloed)
• Macrofagen (aanwezig in verschillende weefsels)
• Erytrocyten (rode bloedcellen)
• bloedplaatjes

Aldus vertegenwoordigt elk van de celtypen hierboven het eindproduct of het resultaat van opgroeien in de myeloïde familie.
Het is de myeloïde cellijn die wordt aangetast bij "myeloïde maligniteiten" zoals acute myelogene leukemie (AML), die de hoogste is totaal aantal diagnoses per jaar en chronische myelogene leukemie (CML), wat goed is voor ongeveer 6.660 nieuwe diagnoses in een jaar in de Verenigde Staten.

Context

Rode bloedcellen, witte bloedcellen en bloedplaatjes hebben allemaal een vaste levensverwachting en worden continu vervangen. Bloedvormende stamcellen - meestal aanwezig in het beenmerg bij volwassenen - vermenigvuldigen zich en produceren verschillende populaties of afstammingslijnen van cellen.
Alle volwassen bloedcellen kunnen hun afstamming terug traceren tot een type van een enkele cel, de multipotente hematopoietische stamcel (HSC), iets dat lijkt op de "Adam en Eva" van alle bloedcellen. Deze stamcellen verdelen zich, zowel om zichzelf te vervangen en om "voorlopercellen" te vormen. Onder de afstammelingen van de HSC zijn dan ook verschillende soorten voorlopercellen: er is een gemeenschappelijke lymfoïde voorlopercellen en een gemeenschappelijke myeloïde voorlopercellen. Deze vork in de weg tussen lymfoïde en myeloïde lijnen is een belangrijke. Elke voorloper kan aanleiding geven tot zijn eigen verschillende families van bloedcellen. Witte bloedcellen, bekend als lymfocyten, ontwikkelen zich uit lymfoïde voorlopers, terwijl verschillende witte bloedcellen, rode bloedcellen en bloedplaatjes zich ontwikkelen uit de myeloïde voorlopers. Cellen van de myeloïdenlijn vormen normaal gesproken ongeveer 85 procent van de mergcellen.

Myeloïde maligniteiten

Volgens de American Cancer Society hebben de meeste patiënten met acute myeloïde leukemie (AML) te veel onrijpe witte bloedcellen in hun bloed en niet genoeg rode bloedcellen of bloedplaatjes. Veel van de witte bloedcellen kunnen myeloblasten zijn - vaak zojuist ontploffingen genoemd - die onrijpe bloedvormende cellen zijn die normaal niet worden gevonden in het circulerende bloed. Deze onrijpe cellen werken niet als normale, volwassen witte bloedcellen.
De meeste patiënten met chronische myeloïde leukemie (CML) hebben te veel witte bloedcellen met veel vroege, onrijpe cellen. Sommige van deze onvolgroeide witte cellen kunnen ook ontploffingen zijn, maar zijn meestal in een kleiner aantal aanwezig dan in AML. Soms hebben CML-patiënten ook een laag aantal rode bloedcellen of bloedplaatjes.
In zowel AML als CML kunnen tellingen van bloedcellen suggestief zijn voor leukemie, maar een definitieve diagnose vereist beenmergbiopsie en aspiratie en andere tests.