Temperatuurgevoeligheid bij fibromyalgie en ME / CVS

Als je wordt blootgesteld aan hitte, voelt het dan alsof je aan het verbranden bent? Lijkt het u onmogelijk om af te koelen? Of misschien is het koud dat je stoort, je tot op het bot koestert, waardoor je niet in staat bent om op te warmen.
Of bent u een van die mensen met fibromyalgie (FMS) en chronisch vermoeidheidssyndroom (ME / CVS) die altijd koud of warm zijn, of afwisselend warm of koud terwijl ze niet in harmonie zijn met de omgeving.?
Als een van deze scenario's u bekend voorkomt, hebt u mogelijk een symptoom met de naam temperatuurgevoeligheid.
We weten nog niet precies wat dit symptoom veroorzaakt, maar we hebben wel degelijk overtuigend onderzoek. Veel daarvan suggereert afwijkingen in het autonome zenuwstelsel, die zich bezighoudt met homeostase (het vermogen van je lichaam om de temperatuur en andere factoren binnen normale grenzen te houden) en de reacties van ons lichaam op verschillende situaties, inclusief de "vecht of vlucht" reactie..
Met die gevestigde onderzoekers kunnen nu dieper in dat systeem duiken om erachter te komen wat er precies mis gaat, en ze vinden een aantal interessante dingen.

Temperatuurgevoeligheid bij fibromyalgie

In FMS vertoont sommige onderzoeken abnormale lichaamstemperatuur, een onvermogen om zich aan te passen aan temperatuurveranderingen en een lagere pijngrens voor zowel warmte als koude stimuli, wat betekent dat het minder extreme temperaturen vereist om je pijn te laten voelen. Zonlicht dat door een autoraam op uw arm schijnt, kan bij u brandende pijn veroorzaken, maar slechts een licht ongemak bij iemand anders.
Een baanbrekende studie gepubliceerd in Pijnmedicatie suggereert een reden voor onze temperatuurgevoeligheid en is gebaseerd op een reeks ontdekkingen.
De eerste stap bestond uit mensen die misschien precies het tegenovergestelde zijn van fibromieten - degenen die helemaal geen pijn kunnen voelen. Het is een zeldzame aandoening waarmee ze worden geboren. Artsen merkten op dat deze mensen temperatuur kunnen voelen, wat verwarrend was. Waarom zouden dezelfde zenuwen die een bepaald soort stimuli (temperatuur) zouden kunnen voelen, geen andere (pijn) kunnen voelen??
Die vraag leidde hen naar een ontdekking: ze zijn helemaal niet dezelfde zenuwen. In feite hebben we een heel ander systeem van zenuwen dat de temperatuur waarneemt. Deze zenuwen zitten op onze bloedvaten en wetenschappers dachten dat ze alleen met de bloedstroom omgingen.
Dus het blijkt dat deze speciale zenuwen niet alleen de bloedstroom regelen, ze detecteren temperatuur. Ze werden toen een logisch doelwit voor FMS-onderzoek, omdat we bekend zijn dat we zowel bloedstroomafwijkingen als temperatuurgevoeligheid hebben.
En ja hoor, onderzoekers ontdekten dat FMS-deelnemers in hun onderzoek extra temperatuurgevoelige zenuwen hadden langs speciale huidbloedvaten, AV-shunts genoemd. Ze bevinden zich in uw handen, voeten en gezicht. Het is hun taak om de bloedstroom aan te passen als reactie op temperatuurveranderingen. Weet je hoe als je het heel koud hebt, je wangenroze worden en je vingers helemaal opgezwollen en rood worden? Dat komt omdat de AV-shunts meer bloed binnenlaten, in een poging om je ledematen warm te houden.
Dit is het eerste onderzoek naar hoe dit systeem bij onze ziekte is betrokken, dus we kunnen niet met zekerheid zeggen of het juist is. Het is echter een interessante richting voor meer onderzoek en een verklaring die veel zin lijkt te hebben.

Temperatuurgevoeligheid bij chronisch vermoeidheidssyndroom

Tot nu toe hebben we tot nu toe niet veel onderzoek gedaan naar dit symptoom bij ME / CVS, maar we hebben er iets van geleerd.
Een interessante studie betrof identieke tweelingen. In elke tweeling had één broer of zus ME / CVS en de andere niet. Onderzoekers ontdekten dat degenen met ME / CVS wel verschillende reacties hadden op verkoudheid dan hun gezonde broers en zussen als het ging om zowel pijntolerantie (hoeveel pijn ze aankonden) en pijngrens (het punt waarop de kou pijnlijk werd).
Een studie gepubliceerd in Pijn onthulde iets over een proces dat pijnremming wordt genoemd. Bij een gezond persoon onderneemt het brein stappen om de pijn die wordt verwacht te verminderen (zoals wanneer een verpleegster je een injectie geeft) of pijn die wordt herhaald (zoals lopen op een kiezelsteen in je schoen).
Bij ME / cvs vonden onderzoekers echter dat het remmingsproces langzamer reageerde op koude stimulatie. Ze denken dat dit een rol kan spelen in de chronische, wijdverspreide pijn bij deze ziekte, maar wijzen erop dat meer onderzoek nodig is om dit te bevestigen.
Een onderzoek naar adolescenten met ME / cvs heeft mogelijk belangrijke informatie over homeostase blootgelegd. Onderzoekers ontdekten dat wanneer een hand werd blootgesteld aan kou, de kinderen met ME / cvs significant meer rillingen en plotselinge veranderingen in huidskleur hadden dan hun gezonde tegenhangers. Bloedstroom naar de hand reageerde ook anders in de controlegroep en de ziektegroep. De lichaamstemperatuur daalde ook meer onder de ME / CVS-deelnemers.
Dit symptoom is dus vastgesteld in de medische literatuur en we hebben enkele vroege bevindingen waarop meer onderzoek kan worden gebaseerd.

Een woord van heel goed

Tot nu toe hebben we geen behandelingen die speciaal op dit symptoom zijn gericht. Er is echter veel dat we in ons dagelijks leven kunnen doen om het te verlichten. Er zijn manieren om om te gaan met koude- en hittegevoeligheid.
Praat ook met uw arts over dit symptoom. Het kan hem / haar helpen conclusies te trekken over wat er in uw lichaam aan de hand is en wat u kan helpen om u beter te voelen.