Waarom leven in pijn je uiteindelijk zal doden
Het pad in de hersenen dat pijn registreert, heeft een cascade-effect, waardoor meerdere neurotransmitters en hormonen worden geactiveerd. Deze route is complex, wat een van de redenen is waarom experts de sleutel tot de behandeling van chronische pijn niet hebben gevonden. Een van de belangrijkste hormonen in dit proces is cortisol, je kent het misschien als het stresshormoon of het "vecht of vlucht" hormoon. Zodra cortisol is vrijgegeven, treden er veel veranderingen op in ons lichaam; ons hart klopt sneller, onze bloeddruk stijgt, veel interne organen vertragen terwijl bloed naar de skeletspieren wordt gerangeerd, onze pupillen verwijden, zelfs ons immuunsysteem wordt onderdrukt. Wanneer het wordt afgegeven in zeldzame frequenties, fungeert cortisol als het ware als zelfconserveermiddel (het geeft ons wat we nodig hebben om weg te lopen of terug te vechten), wanneer het constant wordt vrijgegeven gedurende lange perioden, kan het schadelijke gevolgen hebben voor onze gezondheid, waaronder hartproblemen en hoge bloeddruk, zelfs een verminderd vermogen om te genezen. Onderzoekers hebben zelfs kunnen voorspellen welke hartpatiënten het langst zullen leven door hun cortisolspiegels te meten.
Patiënten met minder cortisol leven langer.
Dus waarom zijn artsen bang om pijn te behandelen? Mishandeling is de eerste factor die meestal in je opkomt, maar de waarheid is dat maar heel weinig patiënten die narcotica gebruiken om een pijnlijke aandoening rechtmatig te behandelen, eigenlijk verslaafd raken. De andere reden is dat er zoveel ongewenste bijwerkingen zijn met narcotica, en tenzij je de oorzaak van iemands pijn vindt, is het alsof je een bandhulpmiddel op een geamputeerde arm gebruikt - het werkt gewoon niet op de lange termijn; alle goede redenen om de juiste behandeling te zoeken. Je weet maar nooit, al die migraine kan het gevolg zijn van een zeer behandelbaar sinusprobleem. Als je de oorzaak van je pijn niet kunt vinden, is cortisol slechts één factor die bewijst dat het volkomen redelijk is om erop aan te dringen dat je arts het toch behandelt.