Wat is familie-gebaseerde behandeling (FBT) voor eetstoornissen?

Familiebehandeling (FBT, soms ook de Maudsley-methode genoemd) is een toonaangevende behandeling voor eetstoornissen bij adolescenten, waaronder anorexia nervosa, boulimia nervosa en andere specifieke eet- of eetstoornissen (OSFED).

Het is een met de hand uitgevoerde behandeling die wordt afgeleverd door getrainde professionals. Het wordt voornamelijk in poliklinieken gegeven, hoewel er enkele residentiële en gedeeltelijke ziekenhuisopname (PHP) programma's zijn met FBT.

Hoewel FBT misschien niet voor elke familie is, laat onderzoek zien dat het zeer effectief en sneller is om te handelen dan vele andere behandelingen. Het moet daarom meestal worden beschouwd als een eerstelijnsbehandeling voor kinderen, adolescenten en sommige jonge volwassenen met een eetstoornis.

Een pauze van traditionele behandelmethoden

FBT vertegenwoordigt een radicale afwijking van meer traditionele behandelingen. Oudere theorieën over anorexia en eetstoornissen, aangevoerd door Hilde Bruch en anderen, hebben hun begin toegeschreven aan gezinsverrekking of andere stoornissen binnen het gezin. Van moeders werd aangenomen dat ze de primaire oorzaak waren van de eetstoornissen van hun kinderen, zoals ze waren in het geval van schizofrenie en autisme. De typische behandeling instrueerde ouders om opzij te gaan en hun kinderen met anorexia te laten overgaan naar individuele behandeling of woonbehandelcentra - een benadering waarvan we nu weten dat ze in veel gevallen nadelig is geweest voor zowel de families als de patiënten.

Recent onderzoek heeft de theorie van ouderlijk veroorzaker van eetstoornissen ontkracht, net zoals het heeft voor schizofrenie en autisme. Genetische studies geven aan dat ongeveer 50 tot 80 procent van het risico van een eetstoornis door een persoon te wijten is aan genetische factoren. De literatuur heeft oudere hongersnoodstudies herontdekt, wat aantoont dat een aantal kenmerkende gedragingen van anorexia het gevolg zijn van ondervoeding die gepaard gaat met anorexia. Er wordt ook geloofd dat veel clinici een basisassistentie-biasfout maakten: door de dynamiek van families te observeren terwijl ze behandeling zochten, zagen clinici natuurlijk families opgesloten in een leven-en-doodstrijd over voedsel. Deze strijd is echter een symptoom van de aandoening, en geen oorzaak - in de jaren voorafgaand aan de eetstoornis leek hun dynamiek waarschijnlijk niet anders dan andere gezinnen.

Erkennend dat de bewijskracht was verschoven, publiceerde de Academie voor eetstoornissen in 2010 een position paper waarin het idee dat familiefactoren een primair mechanisme zijn bij de ontwikkeling van een eetstoornis, wordt weerlegd. Dit is een positieve verschuiving omdat het heeft geleid tot een grotere opname van ouders in de behandeling in het algemeen en een grotere acceptatie van en vraag naar FBT.

FBT is niet hetzelfde als familietherapie

FBT moet niet worden verward met de gelijkaardige, maar potentieel fundamenteel verschillende benaderingen onder de paraplu van gezinstherapie. Traditionele gezinstherapie is vaak van mening dat het kind met een eetstoornis een familieprobleem tot uitdrukking brengt. Het richt zich op het identificeren en oplossen van dat probleem om de eetstoornis te genezen. Deze aanpak werd niet ondersteund door onderzoek en wordt aangevochten door de position paper van AED.

In de jaren zeventig en het begin van de tachtiger jaren bedachten de clinici in het Maudsley-ziekenhuis in Londen een heel andere vorm van gezinstherapie, waarbij ouders werden behandeld als een hulpmiddel en niet als een bron van schade. Het Maudsley-team is de aanpak blijven ontwikkelen en leren, waar ze niet naar verwijzen als de Maudsley-aanpak, maar als anorexia-gerichte gezinstherapie. Ondertussen Drs. Daniel Le Grange en James Lock hebben het model verder ontwikkeld in een handleiding (gepubliceerd in 2002 en geüpdatet in 2013), met de naam van hun manuele versie Family-Based Treatment (FBT).

De FBT-benadering is geworteld in aspecten van gedragstherapie, narratieve therapie en structurele gezinstherapie. Lock en Le Grange hebben het Training Institute for Child and Adolescent Eating Disorders opgericht, een organisatie die therapeuten traint in deze behandeling en een lijst bijhoudt van gecertificeerde therapeuten en therapeuten in opleiding.

Principes van FBT

FBT neemt een agnostische kijk op de eetstoornis, wat betekent dat therapeuten niet proberen te analyseren waarom de eetstoornis is ontstaan. FBT geeft gezinnen geen schuld aan de aandoening. Integendeel, het veronderstelt de krachtige band tussen ouders en kind en stelt de ouders in staat om hun liefde te gebruiken om hun kind te helpen. Ouders worden beschouwd als experts op hun kind, een essentieel onderdeel van de oplossing, en leden van het behandelteam.

In FBT wordt de eetstoornis gezien als een externe kracht die het kind bezit. Ouders wordt gevraagd zich bij het gezonde deel van het kind aan te sluiten tegen de eetstoornis die hun kind dreigt weg te halen. Volledige voeding wordt gezien als een cruciale eerste stap in herstel; de rol van ouders is om deze voeding te bieden door hun kind actief te voeden.

Bij FBT-sessies wordt meestal het hele gezin betrokken en er wordt ten minste één gezinsmaaltijd op het kantoor van de therapeut gegeven. Dit geeft de therapeut de gelegenheid om het gedrag van verschillende familieleden tijdens een maaltijd te observeren en de ouders te coachen om hun kind te helpen eten. Omdat patiënten met eetstoornissen medische complicaties kunnen vertonen, moeten ze tijdens de behandeling door een arts worden gecontroleerd.

Drie fasen van FBT

FBT heeft drie fasen:

Fase 1: volledig ouderlijk toezicht. Ouders zijn meestal volledig verantwoordelijk voor de maaltijden omdat ze hun kind helpen om regelmatig eetpatronen te herstellen en het gedrag van eetstoornissen, zoals eetbuien, spoelen en overmatige inspanning, te onderbreken. Als gewichtstoename wordt aangegeven, is het doel 1 tot 2 pond per week. De therapeut werkt om de ouders in staat te stellen deze taken op zich te nemen en helpt de ouders om het kind tijdens de maaltijden te leren beheersen.
Fase 2: een geleidelijke terugkeer van de controle naar de adolescent. Deze fase begint meestal zodra het gewicht grotendeels is hersteld, wanneer de maaltijden soepeler verlopen en wanneer het gedrag meer onder controle is. De controle wordt geleidelijk teruggegeven aan de adolescent op een leeftijdgeschikte manier: het kind kan bijvoorbeeld wat maaltijden of tussendoortjes bij de ouder beginnen te krijgen. Er kan sprake zijn van een terugval en de ouders moeten misschien van tijd tot tijd de controle heroveren tot de adolescent volledig klaar is; dit maakt deel uit van het proces.
Fase 3: gezonde zelfstandigheid creëren. Wanneer de adolescent in staat is om te eten met een leeftijdgeschikt niveau van onafhankelijkheid en geen eetstoornis vertoont, verschuift de focus van de behandeling naar het helpen ontwikkelen van een gezonde identiteit en het inhalen van andere ontwikkelingsproblemen. Andere comorbide problemen kunnen worden aangepakt. Het gezin wordt geholpen om te reorganiseren nu het kind gezonder is.

Voordelen van FBT

Hersenen van de hersenen kan anosognosie veroorzaken, een gebrek aan bewustzijn dat iemand ziek is. Als gevolg hiervan kan het lang duren voordat de geest van adolescenten in herstel in staat is tot de motivatie of het inzicht om hun eigen herstel te behouden. FBT wijst het werk van gedragsverandering en volledige voeding toe aan de ouders en geeft hen vaardigheden en coaching om deze doelen te bereiken. Als gevolg hiervan helpt het het kind om te herstellen, nog voordat ze het op eigen kracht hebben gedaan.

Omdat het sneller werkt dan andere behandelingen, vermindert FBT de medische gevolgen en vergroot het de kans op een volledig herstel. Het stelt het kind in staat om thuis te blijven bij zijn ouders en is vaak kosteneffectiever dan residentiële behandeling.

Onderzoek naar FBT

Onderzoek heeft aangetoond dat adolescenten die FBT krijgen, sneller herstellen dan adolescenten die individuele therapie krijgen:

Een studie aan de Universiteit van Chicago en Stanford laat zien dat aan het einde van een FBT-cursus tweederde van de adolescenten met anorexia nervosa zijn hersteld; 75 procent tot 90 procent wordt teruggewonnen na een follow-up van vijf jaar.
Een recent onderzoek vergeleek FBT voor boulimia nervosa met CGT voor boulimia nervosa. De bevindingen wezen uit dat FBT leidde tot snellere en aanhoudende onthoudingspercentages voor de tieners.
Voorlopig onderzoek en casestudy's geven ook aan dat FBT een acceptabele benadering is voor jonge volwassenen.

FBT blijkt het meest effectief te zijn voor families met een ziekteduur van minder dan drie jaar. Een vroege positieve respons op de behandeling (gewoonlijk in week vier) is prognostisch voor een succesvol resultaat op lange termijn.

FBT is niet voor elke familie

Ouders geloven vaak dat FBT niet voor hen zal werken. "Mijn kind is te oud." "Mijn kind is te onafhankelijk." "Ik ben niet sterk genoeg." "We hebben het te druk." Toch is gebleken dat geen van deze problemen noodzakelijkerwijs een barrière vormt voor een succesvolle uitvoering van de FBT-behandeling . Onderzoek en klinische ervaring tonen aan dat veel verschillende families FBT met succes kunnen implementeren.

Het is echter niet voor elk gezin. Het is rigoureus en vereist een sterke toewijding van de familieleden. Het wordt niet aanbevolen voor gezinnen waarbij de ouders fysiek of seksueel geweld gebruiken of stoffen misbruiken. Het kan ook niet worden aanbevolen voor gezinnen waar de ouders overdreven kritisch zijn. Voor gezinnen waar ouders de neiging hebben kritisch te zijn, kan een variatie op FBT, gescheiden FBT genoemd, een goede optie zijn. In deze benadering komt de therapeut alleen met de ouders samen terwijl het gewicht van het kind door medisch personeel wordt gecontroleerd.

Een woord van Verywell

De bovenstaande uitzonderingen vertegenwoordigen slechts een minderheid van de gevallen. Gezinnen die deze aanpak hebben gebruikt, zijn over het algemeen erg enthousiast en dankbaar dat ze een deel van de oplossing zijn geweest. Helpen om een actieve rol te spelen in het herstel van uw kind kan een zeer lonende ervaring zijn.