Een overzicht van wratten Plantaris

Plantaire wratten zijn die wrat zich ontwikkelen op de bodem van de voet (bekend als het plantaire oppervlak). Veroorzaakt door het humaan papillomavirus (HPV), beïnvloeden deze abnormale maar goedaardige huidgroei de bovenste huidlaag, de epidermis. Een plantaire wrat kan zich verspreiden als je hem aanraakt, krabt of eraan pakt. Sommige kunnen zich op een of beide voeten ontwikkelen tot wijd verspreide clusters, om na maanden of jaren spontaan te verdwijnen. Afhankelijk van de locatie kan een wrat soms tegen gevoelige weefsels en zenuwuiteinden drukken, waardoor pijn en ongemak ontstaat.
Hoewel iedereen een plantwrat kan krijgen, treffen deze meestal kinderen, tieners en jonge volwassenen. Sommige kleinere gezwellen kunnen vanzelf verdwijnen zonder behandeling, en andere kunnen vaak thuis worden behandeld met een vrij verkrijgbare wrattenverwijderaar. Degenen die groter of bijzonder pijnlijk zijn, hebben mogelijk een medische behandeling nodig, inclusief cryotherapie of chirurgische excisie.

Oorzaken

Alle wratten worden veroorzaakt door HPV, hetzelfde virus geassocieerd met genitale wratten, waarvan er meer dan 100 stammen zijn. Het type dat primair geassocieerd wordt met plantaire wratten is HPV-1. Minder vaak voorkomende boosdoeners zijn HPV-typen 2, 4, 60 en 63.
Wanneer ze worden geïnfecteerd met HPV, zullen de epidermale cellen snel beginnen te vermenigvuldigen, wat leidt tot de vorming van een wrat (wrat). Die gevonden zijn de voetzolen worden gewoonlijk verruca genoemd.
Het virus gedijt op vochtige oppervlakken en kan gemakkelijk worden overgedragen via kleine breuken in de buitenste schil van de epidermis, ook wel het stratum corneum genoemd. Na infectie kan een wrat zich enkele weken of maanden niet ontwikkelen. Zodra de wrat is vastgesteld, kan het virus echter van de oorspronkelijke begroeiing naar aangrenzende breuken in de huid gaan.
Niet iedereen die wordt blootgesteld aan HPV zal een wrat ontwikkelen. Mensen met een gecompromitteerd immuunsysteem, zoals die met HIV, zijn bijzonder kwetsbaar. Voeten die zwaar zweten of regelmatig worden blootgesteld aan vochtige oppervlakken, zoals een kleedkamer, krijgen ook sneller wratten.
Hoewel een plantart wrat in de loop der tijd zal verdwijnen, heeft ongeveer 10 procent van de gevallen terugkerende episodes. In tegenstelling tot genitale wratten zijn plantaire wratten niet geassocieerd met kanker.

symptomen

Plantaardige wratten lijken qua uiterlijk op likdoorns maar worden gedifferentieerd door hun locatie en structuur. Terwijl likdoorns vaak worden aangetroffen op de bovenoppervlakken van de kleinere tenen (met name over een gewricht), hebben plantaire wratten de neiging zich te ontwikkelen op de hiel of gewichtdragende delen van zolen. Bij het terugsnoeien krijgt een plantaire wrat karakteristieke zwarte stippen waar vergrote capillairen zijn uitgehard. Na verloop van tijd, of soms zelfs initieel, kunnen verschillende plantaire wratten in een groep verschijnen.
Plantaardige wratten kunnen vaak naar binnen groeien vanwege de druk die erop wordt uitgeoefend wanneer je loopt of staat. Deze wratten hebben korrelige, vingervormige vezels omgeven door een verhard callus. Naar binnen groeiende wratten en de wratten in de huidplooien van de tenen zijn meestal het pijnlijkst.
Grotere plantaire wratten worden soms gespleten, waardoor gevoelig weefsel wordt blootgesteld en pijn en bloedingen worden veroorzaakt.

Diagnose

Plantaardige wratten worden typisch gediagnosticeerd door het verschijnen van de huidgroei. Als u twijfelt, kan uw arts de groei inkorten om te zien of er zwarte stippen in de vezelachtige weefsels aanwezig zijn.
Als de groei uitgebreid of atypisch is, kan een huidschraping (scheerbiopsie) worden uitgevoerd en naar het laboratorium worden gestuurd om te controleren op andere vergelijkbare aandoeningen, zoals molluscum contagiosum, plaveiselcelcarcinoom of een aan tuberculose gerelateerde complicatie die bekend staat als verrucosa cutis..

Behandeling

De meeste plantaire wratten kunnen thuis worden behandeld als ze klein zijn en niet opdringerig. U moet echter altijd naar een arts gaan als een wrat bloedt, waardoor de manier waarop u loopt, verandert van structuur of uiterlijk verandert of verslechtert ondanks de behandeling. Dit geldt met name als u diabetes hebt, omdat zelfs een kleine wrat extreme neuropathische pijn kan veroorzaken of kan leiden tot een diabetische voetinfectie..
Huismiddeltjes
Er zijn tal van over-the-counter (OTC) wrattenbehandelingen, waarvan de meeste salicylzuur bevatten. Sommige worden topisch aangebracht met een druppelaar of staafje, terwijl andere met een pleister op de wrat worden aangebracht. Er zijn zelfs spuitbussen die geleidelijk aan kunnen bevriezen en het aangetaste weefsel kunnen doden.
Andere mensen vertrouwen op de ducttape-methode, een onschuldige maar twijfelachtige praktijk waarbij ducttape herhaaldelijk op een wrat wordt aangebracht om het abnormale weefsel geleidelijk weg te 'strippen'..
Het succes van OTC-behandelingen hangt grotendeels af van de grootte van de wrat en hoe consequent de behandeling wordt toegepast. Grotere wratten hebben de neiging minder alert te zijn op OTC-behandelingen.
Als u een op salicylzuur gebaseerd product gebruikt, helpt dit altijd om de dode huidcellen te debridiseren tussen behandelingen met een callusvijl of puimsteen. Probeer niet te agressief te zijn, omdat dit kan leiden tot bloeden, pijn en de vorming van een kook of abces. Zorg ervoor dat u de huid grondig schoonmaakt na debridement, evenals uw handen en debridementhulpmiddelen.
voorschriften
Recalcitrante (behandelingsresistente) plantaire wratten kunnen baat hebben bij een topische 5% 5-fluorouracil (5-FU) crème. Verkrijgbaar op recept, bleek 5-FU-crème effectief in een kleine klinische proef bij gebruik met de ducttape-methode. Van de 20 mensen die in de studie waren opgenomen, ervoer 19 volledige uitroeiing na 12 weken. Een onderzoek uit 2009 naar het gebruik van 5-FU bij de behandeling van pediatrische wratten vertoonde een werkzaamheid van 41 procent.
De 5% 5-FU-crème is momenteel goedgekeurd voor de behandeling van zonnekeratose en een type huidkanker dat bekend staat als basaalcelcarcinoom. Op dit moment wordt het geneesmiddel off-label gebruikt voor de behandeling van wratten en mag het alleen worden gebruikt onder leiding van de dermatoloog.
De crème wordt meestal twee keer per dag aangebracht gedurende een periode die wordt bepaald door uw arts en kan milde roodheid, peeling en een branderig gevoel veroorzaken.
Medische procedures
Op basis van het uiterlijk van uw wrat, kan uw arts een recept-sterkte salicyl-formulering aanbevelen om thuis toe te passen. Als dit niet helpt, zijn er verschillende procedures op kantoor die snellere en veiligere resultaten kunnen opleveren.
Onder hen:

• cryotherapie omvat het gebruik van vloeibare stikstof om het aangetaste weefsel te bevriezen en te doden. Hoewel het in het algemeen veilig is wanneer het wordt uitgevoerd door een arts, kan het verschillende behandelingen vereisen.
• Trichloorazijnzuur is een sterker zuur dat door uw arts moet worden aangebracht. Net als bij cryotherapie kan het enkele bezoeken duren voordat de wrat volledig is verwijderd.
• Pulserende-kleurstof lasertherapie wordt soms gebruikt om de wrat te cauteriseren (verbranden). Er is meestal veel pijn na de procedure. Het kan ook om verschillende behandelingen vragen die om de drie tot vier weken worden uitgevoerd.
• Elektrochirurgie en curettage het gebruik van een elektrocauterisatie-apparaat en een hulpmiddel genaamd een curette om de dode cellen weg te schrapen. De procedure vereist een lokaal anestheticum en heeft de neiging aanzienlijke post-operatieve pijn te veroorzaken.
• bleomycine is een chemotherapie-medicijn dat soms off-label wordt gebruikt bij elektrochirurgie om recalcitrante plantaire wratten te behandelen. Een kleine studie uitgevoerd in 2017 meldde dat een lokale injectie van bleomycine in combinatie met elektrochirurgie resulteerde in een uitroeiingspercentage van 78 procent in vergelijking met een 16 procent met bleomycine alleen.

• Chirurgie is het meest directe middel van behandeling, waarbij een lokaal verdovingsmiddel en een scalpel nodig zijn om de wrat uit te spuiten. Hechtingen zijn meestal nodig. Om infectie en het heropenen van de wond te voorkomen, moet u mogelijk enkele dagen op de been blijven.
• Kantaridin is een blaarvormend middel dat niet is goedgekeurd voor gebruik in de Verenigde Staten en waarvan bekend is dat het bij injectie een blaar onder een wrat veroorzaakt. Dit scheidt de wrat effectief van de rest van de huid, waardoor deze opdroogt en dood gaat.
• immunotherapie omvat het gebruik van een medicijn, zoals difencyprone (DCP), dat het immuunsysteem aanspoort om de HPV-infectie uit te roeien. Het is over het algemeen gereserveerd voor ernstige gevallen en kan een allergische reactie veroorzaken, waaronder anafylaxie.

het voorkomen

Gardasil, Gardasil 9 en Cervarix, de drie vaccins die worden gebruikt om genitale wratten te voorkomen, zijn niet in staat plantart wratten te voorkomen omdat ze zich richten op verschillende HPV-stammen (met name types 6, 11, 13, 16, 18, 31, 33, 45, 52 en 58).
Hiertoe moet u uw risico verminderen door goede voethygiëne te handhaven en uw voeten te bedekken op plaatsen waar mensen blootsvoets lopen. Als u professionele pedicures krijgt, moet u een salon bezoeken met goede schoonmaakgewoonten (zoals het reinigen van wasbakken na elk gebruik of het gebruik van tub-liners) en overweeg uw eigen gereedschap mee te nemen.
Als je een wrat plantair, verander je schoenen en sokken regelmatig om verspreiding van het virus te voorkomen. Was en droog uw voeten altijd grondig en gebruik een beetje talkpoeder om overtollig vocht en transpiratie te absorberen.