The Healthy Indiana Plan

Mensen denken vaak aan Medicaid als een gratis bron, maar in werkelijkheid is dit niet het geval. Het delen van kosten is altijd onderdeel geweest van het proces en elke staat heeft een limiet voor hoeveel het zal betalen. In sommige staten moeten mensen elke maand premies betalen. Het Gezonde Indiana Plan is een van de eerste programma's om dit te doen, en het is een voorbeeld voor de rest van de natie.

Financiering voor Medicaid

Toen Medicaid in 1965 werd opgericht, was het bedoeld om gezondheidszorg te bieden aan degenen die het het minst konden betalen, namelijk armen, zwangere vrouwen en gehandicapten. Met de overgang van de Affordable Care Act (Obamacare) in 2010 veranderde de definitie van wat het betekende arm te zijn. Gewijzigd gecorrigeerd bruto-inkomen (MAGI), in tegenstelling tot strikt inkomen en vermogen, bepaalt of iemand in aanmerking komt voor Medicaid.
Of een staat ervoor koos om Medicaid uit te breiden (33 staten waaronder het District of Columbia hebben dit gedaan), meer mensen vallen onder het programma dan ooit tevoren. Echter, met een verhoogde inschrijving in Medicaid, worstelen veel staten om financieel bij te blijven. Dit kan erger worden als de Trump-administratie erin slaagt de financiering voor het programma te verminderen door van federale matching naar block-grants of per capita-limiet te veranderen. Met staten die op zoek zijn naar innovatieve manieren om geld te besparen, wendt het publieke oog zich tot Indiana.
Het Medicaid-programma van de staat, het Healthy Indiana Plan, rekent mensen maandelijks premies aan voor Medicaid, en dan neemt het hun dekking voor zes maanden weg als ze niet op tijd betalen..
Gaan meer staten mensen in rekening brengen voor Medicaid? Gaan er meer mensen dekking verliezen als resultaat? Meer specifiek, zouden staten financiële lasten moeten toevoegen voor mensen met lage inkomens?

Kosten delen

Per definitie betekent kostendeling dat zowel de persoon die de zorg ontvangt als de verzekeraar (in dit geval Medicaid) bijdragen aan de kosten van de gezondheidszorg. Deze contante uitgaven kunnen copayments, co-assurantie, aftrekbare kosten en / of premies omvatten. Hoewel Medicaid-programma's geen kosten in rekening mogen brengen voor hulpdiensten, gezinsplanningsdiensten, zwangerschapgerelateerde zorg of preventieve zorg bij kinderen, kunnen zij kosten in rekening brengen voor niet-noodgebruik van de eerste hulp. Ze hebben ook de mogelijkheid om copayments in rekening te brengen voor kantoorbezoeken, ziekenhuisbezoeken en medicijnen.
Niet iedereen is echter onderhevig aan kostenverdeling door Medicaid. Amerikaanse Indianen of Alaskan Natives die zorg ontvangen van de Indian Health Service of tribale gezondheidsprogramma's, kinderen jonger dan 18 jaar, mensen die in langdurige instellingen wonen, mensen die een hospice-zorg nodig hebben of vrouwen in het borst- en baarmoederhalskankerbehandelingsprogramma zijn vrijgesteld van die out-of-pocket kosten.
Medicaid kan echter premies in rekening brengen voor iedereen die op of boven 150 procent van de federale armoedegrens verdient. Ze kunnen ook betaling eisen van mensen die in aanmerking komen voor Medicaid volgens de Ticket to Work Act, gehandicapte kinderen die in aanmerking komen voor de Family Opportunity Act en medisch behoeftige personen (mensen met hoge medische behoeften die niet voldoen aan de Medicaid-criteria op basis van inkomen).
Hoewel de out-of-pocketkosten over het algemeen laag zijn, willen staten het deel van de kostendeling dat volgens de wet is toegestaan, verhogen door Medicaid 1115-waivers aan te vragen.

Medicaid 1115 Ontheffing

Medicaid-programma's in het hele land veranderen vanwege de ontheffing van Medicaid 1115. Deze ontheffingen, toegestaan ​​op grond van de Social Security Act, stellen staten in staat wijzigingen in het Medicaid-programma voor te stellen die niet in de oorspronkelijke wet waren opgenomen. Dit maakt innovatie in het programma mogelijk. Het kan zelfs verschillende service- en betalingsmodellen toestaan ​​die niet alleen geld kunnen besparen, maar ook de patiëntenzorg kunnen verbeteren.
Dit betekent niet dat staten kunnen doen wat ze willen. Medicaid 1115 ontheffingen moeten worden goedgekeurd door de Amerikaanse minister van Volksgezondheid en Human Services.
Een van de voorwaarden voor deze ontheffingen is dat ze budgetneutraal blijven voor de federale overheid. Ze kunnen wel vijf jaar duren en moeten dan worden vernieuwd. 
Tot op heden hebben staten vrijstellingen gebruikt voor een breed scala van doeleinden. Of ze nu van invloed waren op de subsidiabiliteit, gewijzigde kostendeling, gewijzigde voordelen, uitgebreide dekking of gewijzigde leveranciersbetalingen, 43 ontheffingen zijn goedgekeurd in 35 staten met 23 aanvullende ontheffingen in behandeling. Onlangs hebben Kentucky, Indiana en New Hampshire ontheffingen goedgekeurd om werkvereisten op te leggen voor het in aanmerking komen voor Medicaid.
Meer staten willen nu premies en maandelijkse bijdragen toevoegen als een vereiste voor Medicaid. In Indiana zijn premies vereist voor alle ingeschreven personen, hoewel er verschillende boetes zijn voor niet-betaling afhankelijk van iemands inkomensniveau. Deze premies liggen boven het bedrag dat is vastgesteld door de federale wetgeving.

The Healthy Indiana Plan

Het Healthy Indiana Plan, het Medicaid-programma van de staat, heeft de Medicaid-hervorming op vele niveaus begeleid. Het heeft de terugwerkende Medicaid-dekking uitgesloten in het plan begint op de datum waarop de aanvraag is goedgekeurd, niet 90 dagen voordat de aanvraag werd geplaatst.
Het Gezonde Indiana Plan legt nu werkvereisten op en het berekent iedereen een vaste maandelijkse premie, ongeacht het inkomen.
De armste mensen volgens het plan, of diegenen die minder dan 22 procent van de federale armoedegrens verdienen (FPL), betalen $ 1 tot $ 1,50 per maand, afhankelijk van het feit of ze wel of niet roken. Degenen die tussen de 23 en 50 procent verdienen betalen $ 5 tot $ 7,50, degenen die 51 tot 75 procent verdienen, betalen $ 10 tot $ 15, mensen die 76 tot 100 procent verdienen betalen $ 15 tot $ 22,50, en mensen die 101 tot 138 procent verdienen, betalen $ 20 tot $ 30.  
Spelers die 101 procent of meer van FPL verdienen, moeten hun Medicaid-dekking laten annuleren als ze hun betalingen niet binnen 60 dagen uitvoeren. Het opnieuw aanvragen van Medicaid voegt een extra wachttijd toe voordat de vergoedingsuitkeringen opnieuw beginnen. Als gevolg hiervan werden tussen 2015 en 2017 ongeveer 25.000 volwassenen uit het programma gedeselecteerd wegens het niet betalen van hun premies.
Hoewel mensen die minder dan 100 procent van FPL verdienen, niet van Medicaid worden uitgesloten als ze niet tijdig betalen, zullen hun voordelen afnemen. Ze komen niet langer in aanmerking voor visie, tandheelkundige of chiropractische diensten. Met uitzondering van preventieve diensten, zullen zij copouches moeten betalen voor diensten die vooraf volledig waren gedekt. Deze extra kosten zijn snel oplopend, vooral voor iemand die niet in staat was om de maandelijkse premie van $ 1 te betalen.

Een woord van heel goed

Staten gebruiken Medicaid 1115 ontheffingen om te veranderen wie in aanmerking komt en wat onder het Medicaid-programma valt. Of het nu gaat om werkvereisten of het delen van kosten, zorgen worden geuit dat gezondheidszorg wordt afgenomen van mensen wanneer ze het zich het minst kunnen veroorloven en misschien wanneer ze het het meest nodig hebben.
Hoe de federale overheid met staten werkt om Medicaid te financieren