Lange QT-syndroom Oefening Aanbevelingen

Congenitaal lang QT-syndroom (LQTS) is een erfelijke aandoening die het elektrische systeem van het hart beïnvloedt. Het is een van de voorwaarden die gepaard gaan met een plotselinge dood bij jonge atleten. De levensbedreigende aritmieën die worden waargenomen met LQTS treden vaker op tijdens inspanning, dus in veel mensen met deze aandoening moet de inspanning beperkt zijn. 
Er zijn echter verschillende soorten LQTS, en het risico om aan lichaamsbeweging te doen, varieert tussen de typen en tussen verschillende personen. Dus aanbevelingen voor oefeningen met LQTS moeten geïndividualiseerd worden.
Als u congenitale LQTS heeft, is het belangrijk dat u en uw arts bepalen welke soorten lichaamsbeweging voor u toelaatbaar zijn en welke soorten moeten worden vermeden. 

Wat is Long QT-syndroom?

Congenitale LQTS is een genetische afwijking die het "opladen" van hartcellen vertraagt ​​nadat ze "zijn afgevuurd" door het elektrische systeem van het hart. Deze vertraging manifesteert zich door een verlengd QT-interval op het ECG. De elektrische abnormaliteit geassocieerd met LQTS kan hartritmestoornissen veroorzaken (een vorm van ventriculaire tachycardie genaamd torsades de pointes) die kan leiden tot syncope (verlies van bewustzijn) of plotselinge dood.
Bij veel mensen die met LQTS worden geboren, neemt het risico op het ontwikkelen van deze gevaarlijke hartritmestoornissen tijdens de training toe.

• Hier is een overzicht van het elektrische systeem van het hart.

Over het algemeen heeft iemand met LQTS helemaal geen symptomen totdat ze plotselinge perioden van ventriculaire tachycardie hebben (opnieuw, meestal tijdens inspanning). Wanneer deze aritmie optreedt, kunnen de symptomen variëren van enkele seconden van intense duizeligheid tot plotselinge bewusteloosheid en zelfs de dood door hartstilstand. De diagnose wordt gesteld door het ECG te onderzoeken, dat een verlengd QT-interval vertoont.
Hoewel LQTS een erfelijke aandoening is, zijn er veel varianten van (wat overeenkomt met verschillende genen die mogelijk betrokken zijn). Hoewel sommige varianten een hoog risico op een plotselinge dood hebben, zijn anderen veel minder gevaarlijk.
Vaak hebben degenen met het hoogste risico een sterke familiegeschiedenis van personen die syncope of plotse dood hebben ervaren, meestal tijdens inspanning. Iedereen met een dergelijke familiegeschiedenis moet worden beoordeeld op mogelijke LQTS.
LQTS wordt vaak behandeld met bètablokkers en door medicijnen te vermijden die een verdere verlenging van het QT-interval veroorzaken. Als het risico op een plotselinge dood hoog wordt geacht, kan een implanteerbare defibrillator nodig zijn.
Bovendien moet iedereen met LQTS specifieke aanbevelingen krijgen met betrekking tot lichaamsbeweging: welke soorten moeten worden vermeden en welke typen ze mogen genieten zonder zich bloot te stellen aan onredelijk risico.

Wat zijn de algemene oefeningenaanbevelingen voor jonge atleten met LQTS?

Mensen met LQTS moeten activiteiten met hoge intensiteit vermijden en zich beperken tot sporten met een lage intensiteit, als een van de volgende situaties op hen van toepassing is:

1. Ze hebben een voorgeschiedenis van verlies van bewustzijn (syncope) of worden gereanimeerd door een hartstilstand.
2. Hun QT-intervallen zijn zeer langdurig (dat wil zeggen dat een maat die het "gecorrigeerde QT-interval - QTc - wordt genoemd, wordt verlengd tot ten minste 470 msec bij mannen of 480 msec bij vrouwen). Dit is een meting die hun arts maakt door hun ECG te onderzoeken.

Zelfs zonder een van deze belangrijke risicomarkeringen, zou een persoon met LQTS met hun arts moeten praten over specifieke aanbevelingen over hun activiteit. 
Over het algemeen kan een persoon met LQTS die zich niet in een risicogroep bevindt veilig deelnemen aan oefeningen met lage intensiteit, zoals bowlen of golfen, en oefeningen met matige intensiteit, zoals dubbelspel tennis, fietsen en schaatsen.. 
In sommige gevallen kunnen mensen met LQTS worden ingedeeld in specifieke varianten, of subgroepen, en verschillende aanbevelingen voor activiteiten kunnen optimaal zijn voor sommige van deze varianten. Mensen met LQTS type 3 lijken bijvoorbeeld een iets lager risico te hebben tijdens het sporten dan zij met andere typen; Mensen met LQTS type 1 lopen mogelijk een verhoogd risico tijdens het zwemmen of duiken. 
Serieuze sporters kunnen dus overwegen om genetische subtypen te gebruiken, zodat hun aanbevelingen voor oefeningen kunnen worden afgestemd op hun specifieke genetische variant..
In november 2015 werden trainingsaanbevelingen voor wedstrijdsporters met LQTS formeel bijgewerkt door de American Heart Association en de American College of Cardiology. Deze aanbevelingen waren bedoeld om bewegingsaanbevelingen zo veel mogelijk te liberaliseren, met behoud van een redelijk niveau van veiligheid, voor sporters met LQTS die willen deelnemen aan competitieve sporten.
Deskundigen bevelen nu aan dat, als jonge atleten met LQTS geen symptomen hebben (in het bijzonder, ze hebben geen afleveringen van duizeligheid of syncope geassocieerd met lichaamsbeweging gehad), zij kunnen deelnemen aan competitieve sporten IF:

• Zij, hun artsen en hun ouders of voogden (als ze minderjarig zijn) begrijpen de potentiële risico's die verbonden zijn aan competitieve atletiek en zijn bereid en in staat om gepaste voorzorgsmaatregelen te nemen.
• Ze vermijden het nemen van medicijnen die het QT-interval verlengen.
• Ze krijgen een persoonlijke automatische externe defibrillator (AED) als onderdeel van hun routine persoonlijke sportuitrusting.
• Teamfunctionarissen zijn getraind en voorbereid om gepaste actie te ondernemen als zich een noodsituatie zou voordoen, inclusief het vermogen en de bereidheid om de AED te gebruiken.

Deze aanbevelingen hebben het voor veel atleten met LQTS mogelijk gemaakt om te genieten van competitieve sporten, zolang zij en hun coaches bereid zijn een bepaalde hoeveelheid persoonlijke verantwoordelijkheid te accepteren voor hun veilige deelname.

Een woord van heel goed

Congenitale LQTS is een genetische aandoening van het elektrische systeem van het hart die het risico van een persoon op het ontwikkelen van gevaarlijke hartritmestoornissen kan verhogen, vooral tijdens inspanning. Het is belangrijk voor iedereen met deze aandoening om samen met hun arts te bepalen welke soorten oefeningen ze veilig kunnen uitvoeren en welke voorzorgsmaatregelen ze daarbij moeten nemen..