Een overzicht van HIV-behandeling

Er kan geen twijfel over bestaan dat de medicijnen die worden gebruikt voor de behandeling van HIV de afgelopen tien jaar ongelooflijk vooruit zijn gegaan. Dit is zeker waar in vergelijking met middelen van de oudere generatie die hogere toxiciteitsniveaus hadden en meer vatbaar waren voor de vroege ontwikkeling van geneesmiddelresistentie. Wat sommigen misschien niet beseffen, is hoe ver de wetenschap is gekomen sinds 1996, toen de eerste triple-medicamenteuze therapie het verloop van de pandemie veranderde.
Vóór 1996 was de gemiddelde levensverwachting voor een pas geïnfecteerde 20-jarige man in de Verenigde Staten slechts 17 jaar. Tegenwoordig kunnen nieuwere generatietherapieën een levensduur hebben die gelijk is aan die van de algemene bevolking, terwijl ze veel minder bijwerkingen van medicijnen hebben en doseringsschema's aanbieden die zo eenvoudig zijn als één pil per dag.
Ondanks deze vooruitgang is minder dan de helft van de Amerikanen die behandeld worden in staat om de doelen van de therapie te bereiken, voornamelijk als gevolg van inconsistente dosering of vrijwillige behandelingsonderbrekingen. Meer hierover is het feit dat van de 1,2 miljoen Amerikanen die vandaag met HIV leven, ergens tussen de 20 en 25 procent nog gediagnosticeerd moet zijn.
Uiteindelijk gaat de behandeling van HIV over meer dan alleen pillen. Het gaat erom te begrijpen hoe de medicijnen werken en te bepalen wat u als individu moet doen om de beste positieve resultaten te bereiken, of u nu pas bent geïnfecteerd of opnieuw zorgzaam bent geworden.

Wat zijn antiretrovirale geneesmiddelen?

HIV is geclassificeerd als een retrovirus, wat betekent dat het repliceert in omgekeerde richting hoe andere virussen repliceren. In plaats van zijn genetische code te transcriberen van DNA naar RNA zoals de meeste levende organismen, transcribeert HIV de code van RNA naar DNA.
Door de mechanismen te identificeren waarmee HIV zich vermenigvuldigt, ontwikkelden wetenschappers geneesmiddelen die specifieke stadia in de levenscyclus van het virus kunnen onderbreken. Deze medicijnen, die we antiretrovirale middelen noemen, worden gebruikt in combinatietherapieën om virale replicatie te onderdrukken tot een punt dat het als niet-detecteerbaar wordt beschouwd.
Hoewel zeer effectief, bestrijden antiretrovirale geneesmiddelen het virus niet, maar belemmeren het de mogelijkheid om te repliceren. Door dit te doen, blijft het immuunsysteem intact en is het beter in staat om ziektes te bestrijden (bekend als opportunistische infecties) die kunnen ontstaan als immuunafweer wordt aangetast.

Hoe werken antiretrovirale middelen?

Antiretrovirale therapie werkt door te voorkomen dat HIV zich repliceert in de belangrijkste stadia van zijn levenscyclus, in grote lijnen gedefinieerd als:

Attachment - het stadium waarin HIV zich hecht aan een gastheercel
Fusie - het stadium waarin HIV samensmelt met het celmembraan en zijn genetisch materiaal in de gastheercel afzet
Reverse transcriptie - het stadium waarin het virale RNA wordt getranscribeerd in DNA
Integratie - het stadium waarin het DNA van het HIV is geïntegreerd in de kern van de gastheercel (met behulp van het integrase-enzym), waardoor het genetisch apparaat effectief wordt gekaapt
Transcriptie - het stadium waarin HIV die machines gebruikt om de bouwstenen te maken voor nieuwe virussen
Assemblage - de fase waarin een onrijp virus wordt geassembleerd en naar het oppervlak van de gastheercel wordt verplaatst
Ontkiemen en rijpen: het stadium waarin het virus letterlijk uit de gastheercel ontluikt met behulp van het protease-enzym om een volledig volgroeid virus te creëren

Door een combinatie van geneesmiddelen te gebruiken (die twee of meer fasen van de levenscyclus remmen), wordt het vermogen van HIV om te repliceren bijna volledig gestopt, met slechts een paar mutante virussen die in staat zijn om te ontsnappen en vrij in de bloedsomloop te circuleren..

Klassen van antiretrovirale geneesmiddelen

Er zijn momenteel vijf klassen van antiretrovirale geneesmiddelen, elk ingedeeld naar de fase van de levenscyclus die ze remmen:

Fusieremmers
Nucleoside reverse transcriptase-remmers
Niet-nucleoside reverse transcriptase-remmers
Integraseremmers
Proteaseremmers

Van deze vijf klassen zijn er 39 verschillende antiretrovirale geneesmiddelen goedgekeurd door de Amerikaanse Food and Drug Administration, waaronder 12 combinaties van vaste doses (FDC) die twee of meer geneesmiddelen bevatten.

Waarom combinatietherapie werkt

HIV is typisch samengesteld uit een primair viraal type (het "wildtype" -virus genoemd) evenals een overvloed aan virale mutaties, elk met unieke genetische handtekeningen en conformaties. Combinatietherapie wordt gebruikt om zoveel mogelijk van deze varianten te onderdrukken tot een punt waarbij de virale lading van een persoon als niet-detecteerbaar wordt beschouwd.
Bij gebruik in combinatie werken antiretrovirale geneesmiddelen als iets van een biochemisch 'tag-team'. Als medicijn A bijvoorbeeld een variant niet kan onderdrukken door een fase in de levenscyclus onder druk te zetten, dan kunnen medicijn B en C het werk meestal voltooien door een ander stadium aan te vallen.
Het testen van genetische resistentie wordt door artsen gebruikt om de soorten en maten van mutaties te identificeren die bestaan binnen uw virale populatie. Op basis van de testresultaten kan de behandeling zodanig worden aangepast dat de voorgeschreven geneesmiddelen niet alleen de volledige virale controle kunnen beïnvloeden, maar ook alle resistente mutaties die mogelijk in de virale populatie voorkomen, kunnen overwinnen..

Wanneer moet antiretrovirale therapie worden gestart

In mei 2014 heeft het Amerikaanse ministerie van Volksgezondheid en Human Services (DHHS) haar richtlijnen voor hiv-behandeling herzien en de implementatie van therapie aanbevolen bij alle volwassenen met HIV, ongeacht het aantal CD4-cellen of het stadium van de ziekte. In het verleden werd de behandeling alleen aanbevolen als het CD4-aantal van een persoon onder de drempel van 500 cellen / ml daalde.
Het DHHS-besluit werd ondersteund door bewijs dat vroege behandeling gepaard gaat met een aantal positieve resultaten, namelijk:

Een vermindering van het risico op ziekten die verband houden met een HIV-infectie
Een vermindering van het risico van overdracht van moeder op kind
Een vermindering van het risico op overdracht van HIV

De laatste aanbeveling wordt verder gestaafd door bewijs dat antiretrovirale therapie de infectiviteit van een persoon met hiv aanzienlijk kan verminderen, een strategie die bekend staat als Treatment as Prevention (of TasP). Ook is aangetoond dat mensen met vroege HIV-therapie 53 procent minder kans hebben om een ernstige ziekte te ontwikkelen, zowel HIV- als niet-HIV-gerelateerd.
Daarentegen kan het uitstellen van de behandeling totdat het CD4-aantal van een persoon onder de 200 zakt (het stadium van de ziekte bekend als AIDS) de levensverwachting van die persoon met gemiddeld 15 jaar verminderen..

Met welke medicijnen moet ik beginnen??

Hoewel richtlijnen voor de behandeling regelmatig zullen veranderen en evolueren met de introductie van nieuwe geneesmiddelen of wetenschappelijke informatie, pleit de huidige wetenschap voor het gebruik van nieuwere generatie integraseremmers en nucleoside-analogen in eerstelijnsbehandeling..
Het doel van eerstelijnsbehandeling is om de geneesmiddelen voor te schrijven die het eenvoudigste doseringsschema, de minste bijwerkingen en het laagste risico voor de ontwikkeling van resistentie tegen geneesmiddelen zullen bieden. Tegenwoordig zijn veel van de medicijncombinaties beschikbaar in een enkele pil, eenmaal daagse formulering, die het vermogen van een persoon om de mate van therapietrouw die essentieel is voor behandelingssucces aanzienlijk te verbeteren..
Dit is met name van belang omdat uit de huidige onderzoeksgroep blijkt dat mensen met een behandeling meer dan 90 procent therapietrouw moeten hebben om de optimale therapiedoelen te bereiken.
Lees meer over de huidige behandelaanbevelingen van het Amerikaanse ministerie van Volksgezondheid en Human Services voor volwassenen met HIV.

Wat er gebeurt als een behandeling mislukt?

Als het wordt ingenomen zoals voorgeschreven, moeten uw antiretrovirale geneesmiddelen gedurende vijf, tien of zelfs vijftien jaar volledig effectief blijven. Dit kan natuurlijk verschillen van persoon tot persoon, afhankelijk van het type virus waarmee u geïnfecteerd bent. Maar over het algemeen is de duur van de werkzaamheid van de behandeling direct verbonden met de mate van therapietrouw die een persoon kan bereiken.
Als virale controle niet wordt volgehouden, kan het virus vrij repliceren, waardoor geneesmiddelresistente mutaties het vermogen hebben om te gedijen en de overheersende variant worden. Wanneer dit gebeurt, zal de behandeling minder en minder effectief worden en uiteindelijk helemaal stoppen met werken. Dit staat bekend als falen van de behandeling.
In dit stadium zullen artsen genetische resistente testen moeten uitvoeren om vast te stellen hoe uitgebreid de resistentie tegen geneesmiddelen is. In sommige gevallen kan resistentie slechts één of twee geneesmiddelen beïnvloeden; in andere kunnen hele klassen ineffectief worden gemaakt. De behandeling zal dan moeten worden herzien om deze problemen beter te kunnen oplossen, terwijl de therapietrouw in de eerste plaats moet worden aangepakt vanwege de therapietrouw..
Meer informatie over de tips en trucs voor het handhaven van een optimale therapietrouw voor HIV-therapie.

Waarom kan & # x2019; t Antitretroviren genezen HIV?

Terwijl antiretrovirale middelen virale replicatie kunnen onderdrukken, doen ze dat vooral met het virus dat vrij circuleert in lichaamsvloeistoffen..
Binnen de virale populatie werd een subset van het virus genoemd provirus, kan zich inbedden in cellen en weefsels van het lichaam die bekend staan als latente reservoirs. In plaats van te repliceren en uit geïnfecteerde cellen te komen, verdeelt en repliceert provirale HIV samen met de gastheercel, onontdekt door het immuunsysteem. Het kan nog jaren en zelfs decennia in deze toestand blijven, maar opnieuw verschijnen wanneer een van de behandelingen wordt gestopt of niet effectief blijkt te zijn.
Totdat wetenschappers het virus uit deze verborgen reservoirs kunnen "schoppen", is het onwaarschijnlijk, zo niet onmogelijk dat een agent HIV volledig uitroeit..