Het syndroom van Tourette en OCD

Het syndroom van Gilles de la Tourette is vernoemd naar de Franse neuroloog Georges Gilles de la Tourette, die de aandoening voor het eerst beschreef in 1885. Deze bewegingsstoornis bij kinderen wordt vaak geassocieerd met obsessieve-compulsieve stoornis (OCD), ADHD (Attention-Defit Disorder) en andere stoornissen . 86% van de kinderen met het Tourette-syndroom heeft zelfs ten minste één andere gedrags-, mentale of ontwikkelingsstoornis, en de meest voorkomende hiervan zijn OCD en ADHD..

symptomen

Het belangrijkste symptoom geassocieerd met het syndroom van Tourette is de aanwezigheid van tics. Tics zijn plotselinge, korte, onvrijwillige of semi-vrijwillige bewegingen of geluiden.

Motoriek

• Eenvoudige motortics gebruik slechts één enkele spier of groep spieren en kan kort zijn (oogknipperend of neustrekkingen), langdurig (schouder draaien of mondopening) of lang aanhouden (een ledemaat verlengen of buigen).
• Complexe motorische tics zijn meer betrokken en lijken vaak op normale bewegingen zoals springen, slaan, gooien of aanraken; ze komen echter vaak voor in ongepaste instellingen of bevatten ongepaste of obscene gebaren. Deze complexe motorische tics kunnen de betrokken persoon behoorlijk in verlegenheid brengen.

Geluids- of fonetische tics

• Simpele fonische tics zijn meestal nietszeggende geluiden of uitingen. Veelvoorkomende voorbeelden zijn blazen, hoesten, keelruimen, grommen, snuiven of hikken.
• Complexe fonische tics zijn woorden of zinsdelen met obsceniteiten, in navolging van wat anderen zeggen, en het herhalen van de eigen uitspraken.

Tics kunnen worden onderdrukt en verbeteren meestal wanneer het kind wordt afgeleid; ze kunnen echter op elk moment opnieuw verschijnen. Het langdurig onderdrukken van tics kan in feite later leiden tot een dramatische toename van tics.

Veel patiënten melden fysiek ongemak vlak voordat ze een tic uitvoeren. Getroffen kinderen zullen de tic keer op keer uitvoeren totdat het voelt "precies goed."

overwicht

Het syndroom van Gilles de la Tourette is relatief zeldzaam en komt voor bij minder dan 1% van de bevolking. Het komt vijf keer vaker voor bij mannen dan bij vrouwen en begint meestal tussen de 8 en 10 jaar. Voor de meeste kinderen verbeteren de symptomen aan het einde van de adolescentie met een klein aantal dat symptoomvrij wordt.

Veel kinderen met Tourette hebben ook ADHD, OCD en andere psychiatrische problemen, zoals depressie of sociale fobie. Andere gedragsproblemen die kinderen hebben met het syndroom van Tourette zijn een slechte controle van de impuls, onvermogen om woede te beheersen, ongepaste seksuele agressiviteit en antisociaal gedrag.

Oorzaken

Naarmate tics en geassocieerde ziekten zoals ocs verbeteren met medicijnen die de neurochemische neurotransmitters serotonine en dopamine veranderen, is gespeculeerd dat het syndroom van Tourette gedeeltelijk het gevolg kan zijn van afwijkingen in de communicatie van deze neurochemicaliën.

Bovendien hebben veel studies afwijkingen aangetroffen in een deel van de hersenen dat de basale ganglia (een gebied dat belangrijk is voor de initiatie en stopzetting van beweging) wordt genoemd onder mensen met het syndroom van Gilles de la Tourette.

Genen kunnen ook een rol spelen bij de ontwikkeling van het syndroom van Gilles de la Tourette. Naaste familieleden van personen met het syndroom van Gilles de la Tourette hebben vaak tics, OCD of ADHD.

Behandeling

Gedragsbehandelingen die gericht zijn op het verbeteren van sociaal functioneren, zelfrespect en kwaliteit van leven zijn de eerstelijns behandelingsstrategie voor het syndroom van Gilles de la Tourette. Gemeenschappelijke gedragstherapieën omvatten cognitieve gedragstherapie en relaxatietherapie. Het betrekken van ouders, leerkrachten en klasgenoten bij de inspanningen is vaak essentieel voor een effectieve behandeling.

Als het kind ernstig wordt getroffen of zich bezeert aan zelfbeschadigend gedrag, kan medicatie nodig zijn. Medicijnen die effectief zijn voor de behandeling van de symptomen van het syndroom van Tourette omvatten atypische antipsychotica, zoals Haldol (haloperidol) en Orap (pimozide) en atypische antipsychotica, zoals Risperdal (risperidon) en Zyprexa (olanzapine)..

Wanneer er symptomen van OCD, angst en depressie aanwezig zijn, kan de behandeling ook antidepressiva zoals Prozac (fluoxetine) of Anafranil (clomipramine) bevatten. Zorg ervoor dat u met uw arts bespreekt welke behandelingsopties het beste zijn.