Overzicht van de Tenosynovitis van de Quervain

de tenosynovitis van de Quervain is een aandoening die pijn veroorzaakt die gepaard gaat met beweging van de duim en de pols. De oorzaak van de pijn van de Quervain is een ontsteking in een beperkt gebied rond de basis van de duim. Deze ontsteking wordt veroorzaakt door een peesprobleem dat stenose tenosynovitis wordt genoemd. Dit betekent dat de pezen aan de basis van de duim geïrriteerd raken als gevolg van herhaalde stress die schade veroorzaakt aan deze pezen en resulterende ontsteking.
Deze aandoening is vernoemd naar Dr. Felix de Quervain, een Zwitserse arts die deze aandoening beschreef in de late jaren 1800. Sinds die tijd is er veel geleerd over de oorzaak van deze aandoening en de verschillende manieren om dit probleem te behandelen. Vanwege enkele oorzaken van dit type tendinitis, verwijzen sommige mensen naar deze aandoening met verschillende namen. Soms wordt het probleem de tendinose van de Quervain, de ziekte van Quervain, sms-duim, duim van de gamer of de duim van de nieuwe moeder genoemd.

Wie krijgt het

de tenosynovitis van de Quervain komt het meest voor in de leeftijdscategorie van 30-50 jaar en wordt vaker gezien bij vrouwen. Het kan worden geassocieerd met zwangerschap en reumatoïde ziekten. de tenosynovitis van de Quervain is te wijten aan overmatig gebruik van de pols. Het wordt vaak gezien bij nieuwe moeders omdat de beweging van het oppakken van de baby irritatie aan deze polspezen kan veroorzaken. Het is ook te zien aan mensen die vaak een hamer gebruiken, tuiniers, skiërs en mensen die racketsporten spelen. Het kan ook voorkomen bij mensen die hun duimen te veel gebruiken in sms'en en gamen.
De specifieke locatie van dit probleem is bekend is het eerste dorsale compartiment. Achter in de pols bevinden zich zes compartimenten met elk een aantal pezen die de pols en de vingers strekken. Binnen het eerste dorsale compartiment zijn er twee specifieke pezen die helpen om de duim omhoog te brengen. Deze twee pezen worden aangeduid als de abductor pollicis longus (APL) en de extensor pollicis brevis (EPB). Deze twee pezen glijden naast elkaar in de nabijheid en werken samen om de precieze bewegingen van de duim te beheersen. Bij mensen met de tenosynovitis van de Quervain worden de pezen echter geïrriteerd en dikker en glijden ze niet soepel naast elkaar. Naarmate deze pezen dikker worden en bewegingen daartussen moeilijker worden, ontwikkelen mensen de typische symptomen van de tenosynovitis van de Quervain..

Tekenen van de Quervain's

Het belangrijkste symptoom van de tenosynovitis van de Quervain is pijn aan de duimzijde van de pols; de pijn kan soms de onderarm uitstralen. De pijn kan in één keer opkomen of kan zich geleidelijk ontwikkelen. Je zult het meestal slechter voelen wanneer je je duim gebruikt wanneer je iets grijpt of wanneer je je pols draait. U kunt ook een aanstekelijk gevoel krijgen wanneer u uw duim probeert te bewegen. De duimzijde van je pols kan opgezwollen zijn en dit kan het moeilijker maken om hem te verplaatsen. De meest voorkomende symptomen zijn:

Pijn direct onder de duim ter hoogte van de pols
Zwelling en tederheid op de plaats van pijn
Malende sensaties (crepitus) bij het bewegen van de duim en pols

Het onderzoek van de Quervain's is meestal vrij typisch met tederheid over de betrokken pezen. Eén specifieke manoeuvre genaamd Finkelstein's test is vrij specifiek voor deze aandoening, deze test wordt uitgevoerd door uw arts om een diagnose te stellen van de tenosynovitis van de Quervain. Finkelstein's test wordt uitgevoerd door een vuist te maken over je gebogen duim en de pols naar de pink te bewegen. Patiënten met de tenosynovitis van de Quervain zullen pijn hebben bij deze manoeuvre.
Testen zijn meestal niet nodig om een juiste diagnose te stellen. Uw arts kan een röntgenfoto maken om er zeker van te zijn dat de uitlijning van het polsgewricht normaal is en er geen tekenen van artritis in de pols zijn. Een van de meest voorkomende redenen waarom mensen pijn hebben in dit gebied is artritis aan de basis van de duim, hoewel dit meestal te onderscheiden is bij lichamelijk onderzoek. Als er een vraag is, kan een röntgenfoto duidelijk de bevindingen van artritis aantonen aan de basis van de duim. Als er nog steeds verwarring bestaat over de diagnose, kan een MRI-test nuttig zijn. Meestal zien de pezen in het eerste dorsale compartiment er dikker uit, en vaak zal er wat zwelling rond de pezen zijn. In de meeste gevallen is een MRI niet nodig om deze diagnose te stellen.

Risicofactoren voor de Quervain's

Niet iedereen die repetitieve activiteiten uitvoert met zijn handen en polsen zal de tenosynovitis van de Quervain ontwikkelen. Sommige mensen lijken echter vatbaarder voor de ontwikkeling van deze aandoening. Enkele van de risicofactoren voor de Quervain's zijn:

Leeftijd: Meestal is deze aandoening te zien bij mensen in de vruchtbare leeftijd of op middelbare leeftijd. Het komt zelden voor bij kinderen en komt niet vaak voor bij ouderen.
Seks: de Quervain komt veel vaker voor bij vrouwen dan bij mannen.
Activiteit: de Quervain's komen vaker voor bij mensen die specifieke repetitieve activiteiten uitvoeren in hun werk of recreatieve activiteiten. Dit kan worden gezien in activiteiten van constructie tot atletiek.
Kinderopvoeding: de Quervain wordt het vaakst gezien bij nieuwe moeders. Het kan ook voorkomen bij andere personen die als primaire zorgverleners voor jonge kinderen dienen. De beweging om een baby vast te pakken en op te tillen, wordt verondersteld de bron van irritatie te zijn voor de pezen.

Behandeling van Tenosynovitis van de Quervain

De meeste patiënten met de tenosynovitis van de Quervain vinden verbetering door polsspalken en een injectie met cortisonen. De spalk wordt continu gedragen, dag en nacht gedurende vier tot zes weken, ter ondersteuning van de duim en pols. U kunt ook ontstekingsremmende medicijnen nemen en een ijspakking aanbrengen om de ontsteking te verminderen. Laat de duim en pols rusten en vermijd de dingen die pijn in de pezen veroorzaken.
Als het probleem aanhoudt, kan een chirurgische procedure worden uitgevoerd om meer ruimte voor de pezen te creëren. Tijdens deze chirurgische ingreep wordt het strakke weefsel rond de pezen afgesneden om de beperking van de peesbeweging vrij te maken. Chirurgie wordt meestal gedaan onder lokale anesthesie, maar kan worden uitgevoerd onder regionale of algemene anesthesie. Als er kleine cysten of ontstoken weefsel zijn aangetroffen, kunnen deze worden verwijderd. Na de operatie wordt een spalk een paar weken gedragen en kunnen de normale activiteiten geleidelijk worden hervat. Je krijgt een reeks bewegingsoefeningen om je functionaliteit te herstellen.
Complicaties van polsoperaties omvatten infectie- en genezingsproblemen. Een kleine zenuw, de sensorische tak van de radiale zenuw, kan worden beschadigd, wat leidt tot een verdoofde plek op de achterkant van de duim. Een van de meer complicerende complicaties is dat de pezen instabiel kunnen worden door uit hun normale locatie aan de zijkant van de pols te breken, nadat de peesschede van de pols is vrijgegeven. Dit probleem kan worden voorkomen door ervoor te zorgen dat de peesmantel op de juiste plaats wordt geopend en door specifieke polsbewegingen na een operatie te beperken.

Een woord van heel goed

Een van de meest voorkomende soorten peesirritatie rond de pols wordt de tenosynovitis van de Quervain genoemd. Deze aandoening komt het meest voor bij vrouwen in de vruchtbare leeftijd, vooral kort na de bevalling. De aandoening is het gevolg van irritatie van specifieke pezen ter hoogte van het polsgewricht. Deze pezen controleren de bewegingen van de duim maar raken direct geïrriteerd aan de zijkant van de pols. Simpele behandelingen zijn vaak effectief, hoewel in sommige situaties een chirurgische procedure kan worden uitgevoerd om stress op de pezen te verlichten.