Omgaan met verdriet van moeilijke diagnoses of medische fouten
1
Stadia van coping van een moeilijke diagnose
Hoe we omgaan met onze tragedies, en hun effecten op de rest van ons leven, bepaalt hoe we onze levens vanaf dat moment leven. De effecten kunnen een combinatie van fysiek, mentaal en emotioneel zijn.
Soms is de manier om voorbij te komen heel duidelijk. Een antibioticum kan bijvoorbeeld een in het ziekenhuis opgelopen infectie doden. Andere keren zijn ze minder duidelijk vanwege onbekende prognoses. In alle gevallen zullen er mentale en emotionele effecten zijn waar we voor onszelf en ook voor onze geliefden mee om moeten gaan.
Sommigen van ons vragen zich af of we normaal zijn. Coping wordt iets dat voor sommigen onmogelijk lijkt, en een zoektocht naar anderen. Als je de diagnose terminale ziekte hebt of als je kwaliteit van leven door een medische fout is vernietigd, hoe kom je dan voorbij aan de angst en het verdriet? En hoe moet je het hoofd bieden?
Het zal je misschien verbazen te horen dat er eigenlijk richtlijnen zijn om je te helpen het rouwproces te doorgronden en te doorstaan, en het stadium te bepalen dat je helpt ermee om te gaan.
The Five Stages of Grief Van Dr. Elisabeth Kubler-Ross
De vijf stadia van verdriet werden ontwikkeld en beschreven door Dr. Elisabeth Kubler-Ross in 1969 in haar boek, Over dood en sterven. Die stadia zijn ontkenning, woede, onderhandeling, depressie en acceptatie. Ze worden het Kubler-Ross-model genoemd en worden soms DABDA genoemd.Voordat we naar het model gaan kijken, kijken we naar de 'regels' die daarbij horen, zodat je, wanneer je elke fase begint te begrijpen, beter kunt bepalen waar je bent en wat je moet zien vooruit naar als je een tragedie of een moeilijke diagnose hebt om mee om te gaan.
2
Onderliggende regels over de stadia van verdriet en hun overgang
Regel # 1: ze kunnen worden toegepast op iets dat je verdriet oplevert
Misschien is het uw eigen slechte diagnose, of misschien was u het slachtoffer van een medische fout. Of misschien bent u een echtgenoot kwijtgeraakt of is uw hond zelfs gestorven. Zelfs als een partner het begeeft of als je huis is vernietigd door Moeder Natuur - alles wat je verdriet oplevert, zorgt ervoor dat het Kubler-Ross-model op jou van toepassing is.Regel # 2: De stadia kunnen, of kunnen niet, chronologisch zijn
Als je bijvoorbeeld een medische fout hebt, ben je waarschijnlijk eerst boos, voordat je ontkent dat het je is overkomen. Volgens het Kubler-Ross-model is dat niet de volgorde waarin de fasen van verdriet gewoonlijk plaatsvinden, maar dat kan jouw ervaring zijn.Regel # 3: je mag niet elke fase ervaren
Je kunt je nieuwe situatie accepteren en verder gaan zonder ooit depressief te zijn, of je bent misschien opgelucht als je uiteindelijk iets hebt gediagnosticeerd en je nooit zult ontkennen dat je echt ziek bent. Meer dan waarschijnlijk zul je door hen allemaal heengaan, maar je bent je misschien niet bewust dat dat is wat je aan het doen bent.Regel # 4: je mag sommige stadia opnieuw beleven
Vooral in het geval van een diagnose van chronische ziekten, kunt u steeds terugkeren naar de onderhandelingsfase telkens wanneer u nieuwe symptomen vertoont of last heeft van bijwerkingen.Regel # 5: je komt vast te zitten in één fase
Een goed voorbeeld is iemand die een geliefde heeft verloren aan een medische fout die de woede nooit te boven gaat. Of iemand die depressief is over het verlies van een geliefde en nog vele jaren depressief blijft.Regel # 6: Geen twee mensen handelen deze fasen op dezelfde manier of op hetzelfde moment af
Als uw geliefde de diagnose terminale ziekte heeft, zal hij of zij deze stadia doorlopen, maar niet noodzakelijk parallel aan de manier waarop u dat wilt. Als je een kind bent kwijtgeraakt aan een medische fout, kun je vast blijven zitten in een van de fasen, terwijl de andere ouder van het kind door de stadia blijft bewegen.Verschillende snelheden van transitie betekenen niet dat één persoon meer of minder rouwt. Het zijn eenvoudig verschillende overgangsniveaus, even individueel als degenen die rouwen.
Nu je begrijpt hoe die regels van toepassing zijn op de podia, laten we eens kijken naar de stadia van verdriet (ook wel de stadia van dood en sterven of de stadia van het verlies genoemd.)
3
Fasen 1, 2 en 3
Eerste fase van rouw: ontkenning
Wanneer we het verlies voor het eerst ervaren, zijn we mogelijk in shock en voelen we ons overweldigd. We plaatsen onze gevoelens en emoties op een plank en beginnen gewoon door de bewegingen van het leven te gaan. We weten intellectueel dat we meer te leren hebben en beslissingen moeten nemen en activiteiten moeten ondernemen, maar we proberen in ieder geval in eerste instantie te lijken alsof er niets is veranderd en het leven niet wordt beïnvloed.Meestal kun je niet beginnen om naar de volgende fasen te gaan totdat je voorbij de ontkenningsfase bent gekomen.
Tweede fase van rouw: woede
Geloof het of niet, als je boos wordt, ben je al minstens één van de fasen (ontkenning) voorbij, omdat je niet boos kunt zijn als je niet bij jezelf hebt toegegeven dat er iets vreselijks is gebeurd. Je woede kan bewust zijn, of het kan bewusteloos zijn.Woede zal op veel verschillende manieren zijn lelijke, maar noodzakelijke hoofd naar voren brengen. Je bent misschien boos op jezelf (ik had nooit rood vlees of suikerachtige lekkernijen moeten eten!). Je bent misschien boos op de dader van je medische fout (als die chirurg voorzichtiger was geweest, zou mijn echtgenoot niet zijn gestorven!). Je kunt boos zijn op Moeder Natuur voor het afnemen van iets dat je dierbaar is. Je kunt zelfs boos op God zijn omdat je niet kunt peilen dat een liefdevolle God zo'n tragedie zou toestaan.
Woede ervaren is een manier om met pijn om te gaan. Vooral als we kunnen definiëren aan wie of waar we onze woede op richten, dat geeft ons de schuld geven vasthouden aan. Als we de schuld kunnen geven, hebben we eigenlijk iets dat we met die woede kunnen doen.
Onder degenen die hebben geleden aan medische fouten, die woede en schuld stadium is een plaats die ze vaak vast komen te zitten. Dit is waar veel mensen beginnen te leren over de empowerment van de patiënt. Het is ook waar veel mensen de keuze maken om rechtszaken tegen malversaties aan te spannen.
Derde fase van rouw: afdingen
Dit is de "als maar" fase die gericht zal zijn op onszelf, of op iemand waarvan we denken dat die kan helpen. Het is een fase waarin we proberen een compromis te sluiten in de hoop dat de tragedie verdwijnt, we onze realiteit willen ruilen voor iets anders en misschien zelfs een belofte doen om zeker te zijn dat het nooit meer zal gebeuren. Dit is het stadium waarin diegenen die schuldig zijn, kunnen vastlopen of steeds opnieuw kunnen terugkeren."Had ik dit en dat niet gedaan" of "Ik beloof nooit om X opnieuw te doen".
Afdingen is de fase waarin veel mensen het gebed gebruiken, in de hoop dat wie hun God is hen uit hun situatie zal helpen, en belooft aan hun God dat als het probleem wordt verzoend, ze iets goeds zullen doen in ruil daarvoor.
4
Fasen 4 en 5
Fourth Stage of Grief: Depression
Geloof het of niet, op het punt van depressie komen kan erop duiden dat je echt met je verdriet omgaat - een goed resultaat. Wanneer je depressief raakt over je tragedie of verlies, laat het zien dat je in de allereerste fase bent van het accepteren ervan en dat je bijna klaar bent om ermee om te gaan. Je voelt de leegte, de droefheid, de angst, de spijt en de onzekerheid, maar je zit nog steeds vast in hen. De emoties zijn nog steeds ongelooflijk intens en uiterst moeilijk om aan te pakken.Maar in zekere zin is het goed nieuws dat u zich in het stadium van de depressie bevindt. Het vermogen om die emoties te ervaren terwijl je met je depressie omgaat, kan betekenen dat je jezelf voorbereidt op de laatste fase - acceptatie. Het is misschien moeilijk om te geloven, maar dat handelen is een zeer hoopvol teken dat je op enig moment voorbij je verdriet zult komen.
Fifth Stage of Grief: Acceptance
Ten eerste, weet dat acceptatie op geen enkele manier betekent dat welke tragedie of vreselijke gebeurtenis je ook hebt behandeld OK was of dat het juist was. Het betekent gewoon dat je klaar bent om verder te gaan - om met je realiteit om te gaan. Het is een loskoppeling proces van de emoties, en de ontwikkeling van het "het is tijd om door te gaan" oogpunt. Het is de plek waar je weet dat je het aan kunt.Acceptatie is een triomf. Het bevrijdt ons van de boeien van woede en schuld, of de constante verzwakking van depressie. Het laat ons ook profiteren van de zilveren voeringen. Voor degenen die het geluk hebben om het verdriet van een medische fout te overleven, stelt dit ons in staat om onze levens te herprioriteren, ons te concentreren op onze belangrijkste relaties en te bepalen wat werkelijk de kwaliteit van leven vormt. Voor hen die lijden aan een terminale situatie, kunnen ze de vreugde vinden in de tijd die ze nog hebben.
Wanneer we de stadia van verdriet en de manier waarop ze in ons leven spelen begrijpen, dan begrijpen we dat ongeacht wat onze emotionele reacties op tragedie of verlies zijn, we op heel normale manieren reageren en dat er mogelijk nog meer manieren zijn waarop we zullen reageren op een bepaald moment in de toekomst, wat ons zal leiden naar een betere kwaliteit van leven.
