Fobie Behandeling Alternatieve gesprekstherapie
Praattherapie is een van de meest voorkomende behandelingsopties voor fobieën, hoewel de details variëren afhankelijk van de behoeften van de cliënt en de school van de therapeut..
Wat is gesprekstherapie?
Talktherapie, ook bekend als psychotherapie, is gebaseerd op de kerngedachte dat praten over de dingen die je dwarszitten hen kan helpen verduidelijken en relativeren. Sommige spreektherapeuten volgen een specifieke denkrichting, zoals cognitieve theorie of behaviorisme. Anderen gebruiken een meer eclectische benadering, waarbij technieken en principes uit verschillende theorieën worden getrokken.
Voor specifieke fobieën kan een beroepsbeoefenaar in de geestelijke gezondheidszorg (zoals een psycholoog of psychiater) een combinatie van cognitieve en gedragsstrategieën gebruiken, waaronder blootstelling aan het gevreesde object of de gevreesde situatie in hun behandelplan..
Praattherapie versus medicatietherapie
Er is een eeuwenoud debat in de gemeenschap voor geestelijke gezondheidszorg over het nut van gesprekstherapie in tegenstelling tot medicamenteuze therapie. Volgens het medische model zijn psychische stoornissen het gevolg van fysiologische oorzaken en moeten ze worden behandeld met medicijnen, operaties of andere medische processen.
Voorstanders van praattherapie zijn van mening dat psychische stoornissen grotendeels gebaseerd zijn op reacties op de omgeving. Daarom kunnen ze worden behandeld door middel van discussie, oplossing van conflicten, gedragsveranderingen en veranderingen in het denken.
Tegenwoordig voelen de meeste leden van de gemeenschap voor geestelijke gezondheidszorg dat de waarheid ergens in het midden ligt. Sommige aandoeningen kunnen worden veroorzaakt door fysiologische veranderingen, terwijl andere het gevolg zijn van conflicten en ongezonde reacties. De meeste problemen zijn gebaseerd op een combinatie van factoren. Daarom overwegen veel therapeuten zowel medische oplossingen als oplossingen voor gesprekstherapie bij het opstellen van een behandelplan.
Doelen van therapie
Het uiteindelijke doel van elke vorm van therapie is om de cliënt te helpen succesvoller om te gaan met een stoornis of een situatie. De specifieke behandelingsdoelen zijn afhankelijk van de individuele cliënt, de theorieën van de therapeut en de situatie bij de hand. Het doel kan concreet zijn, zoals stoppen met roken, of abstracter zijn, zoals woedebeheersing.
Wanneer gesprekstherapie wordt gebruikt voor de behandeling van fobieën, zijn er over het algemeen twee doelen. Een daarvan is om de cliënt te helpen de angst te overwinnen. Het tweede doel is om de cliënt te helpen om de resterende angst te beheersen, zodat hij of zij een functioneel leven kan leiden.
Sommige vormen van gesprekstherapie hebben een derde doel. In de psychoanalyse en aanverwante therapieën is het doel om het onderliggende conflict dat de fobie of andere stoornis veroorzaakte, te ontdekken en op te lossen. Bij interpersoonlijke therapieën is het doel om problemen op te lossen in interpersoonlijke relaties die zijn voortgekomen uit of hebben bijgedragen aan de fobie of andere stoornis.
Progressie
Praattherapie begint met een eerste afspraak, vaak een intakegesprek genoemd. Tijdens deze afspraak zal de cliënt beschrijven wat hem of haar tot therapie brengt. Dit staat bekend als het presenteerprobleem.
De therapeut zal dan vragen stellen om de aard van het probleem en de duur en ernst ervan te verduidelijken. Hij zal ook proberen de doelen van de cliënt voor therapie te bepalen. Aan het einde van de eerste sessie krijgt de therapeut het begin van een behandelplan, hoewel veel therapeuten tot de tweede sessie zullen wachten om de cliënt een meer geformaliseerd plan te bezorgen. Sommige therapeuten kiezen ervoor om het behandelplan als een referentiedocument voor zichzelf te behouden, maar presenteren het niet aan de cliënt tenzij daarom wordt gevraagd.
Ondanks het behandelplan moet de cliënt altijd de controle houden over de voortgang van zijn therapie. Het probleem kan meer of minder sessies vereisen dan oorspronkelijk gepland. Gezinsleden of vrienden kunnen worden uitgenodigd om deel te nemen aan bepaalde sessies. Hulpbronnen, zoals ondersteuningsgroepen, kunnen worden aanbevolen.
Groepsbesprekingstherapie
Hoewel gesprekstherapie meestal één op één wordt uitgevoerd, kan groepspraaktherapie ook effectief zijn. In traditionele groepstherapie speelt het bestaan van de groep een sleutelrol. Een therapeutisch milieu is een omgeving binnen de groep die structuur, ondersteuning en een gevoel van veiligheid biedt. In een veilige en vertrouwde omgeving kunnen groepsleden vaak gevoelens uiten, hun eigen negatieve persoonlijkheidskenmerken onder ogen zien en met gedragsveranderingen experimenteren.
Het kost natuurlijk tijd en moeite om een gemeenschapsgevoel op te bouwen. De populariteit van korte therapie heeft geleid tot een andere stijl van groepstherapie - het seminar. Tijd beperkt tot een enkele avond of misschien een weekend, seminars kunnen worden gezien als individuele therapie in groepsstijl. Deze korte groepssessies maken gebruik van individuele methoden voor cognitieve gedragstherapie die tegelijkertijd aan meerdere mensen worden gepresenteerd. De groepssetting is grotendeels irrelevant en gaat verder dan het vertrouwen dat kan ontstaan doordat anderen hun eigen problemen met succes kunnen bestrijden.
