Wat is de Thematic Apperception Test (TAT)?
De Thematic Apperception-test is een soort projectieve test die betrekking heeft op het beschrijven van ambigue scènes. Het werd ontwikkeld door psycholoog Henry A. Murray en kunstenaar en lekenpsychoanalyticus Christina D. Morgan in de jaren dertig. De test is een van de meest onderzochte en gebruikte psychologische tests die tegenwoordig worden gebruikt.
Hoe werkt de Thematic Apperception Test??
De Thematic Apperception Test, oftewel TAT zoals vaak wordt genoemd, houdt in dat respondenten dubbelzinnige afbeeldingen van mensen worden getoond en hen wordt gevraagd een verklaring te geven voor wat er in de scène gebeurt. Het doel van de test is om meer te weten te komen over de gedachten, zorgen en motieven van de respondenten op basis van de verhalen die ze maken om de vage en vaak provocerende scènes uit de afbeeldingen te verklaren..
Onderwerpen worden gevraagd om een verhaal te vertellen waarin wordt uitgelegd wat er op de foto gebeurt, inclusief de gebeurtenissen die hebben geleid tot de scène, wat er in de scène gebeurt, wat elk van de personages denkt of voelt, en wat er daarna gebeurt.
De volledige versie van de TAT bevat 32 fotokaarten met een verscheidenheid aan scènes met personages die mannen, vrouwen, kinderen en helemaal geen menselijke onderwerpen kunnen bevatten. De scènes verkennen een aantal thema's waaronder die met betrekking tot seksualiteit, agressie, falen, succes en relaties.
Murray adviseerde oorspronkelijk om ongeveer 20 kaarten te gebruiken en diegene te selecteren die karakters weergaven die op het onderwerp lijken. Veel beoefenaars gebruiken vandaag tussen 8 en 12 kaarten, vaak geselecteerd omdat de onderzoeker van mening is dat de scène overeenkomt met de behoeften en situatie van de cliënt..
Met dit formaat kan de behandelaar zijn of haar gezond verstand gebruiken bij het selecteren van scènes om vast te stellen welke informatie waarschijnlijk het meest wordt gebruikt door de respondent.
Hoe wordt de Thematic Apperception Test gebruikt??
De Thematic Apperception Test kan door therapeuten op verschillende manieren worden gebruikt. Sommige hiervan omvatten:
- Cliënten helpen uitdrukken hoe ze zich voelen. De TAT wordt vaak gebruikt als therapeutisch hulpmiddel om cliënten op een niet-directe manier gevoelens te laten uiten. Een cliënt kan een bepaald gevoel misschien nog niet direct uitdrukken, maar ze kunnen de emotie mogelijk herkennen als ze bekeken worden vanuit een extern perspectief.
- Onderzoek naar thema's en vraagstukken die betrekking hebben op het leven en de ervaringen van de cliënt. Cliënten die zich bezighouden met problemen zoals baanverlies, echtscheiding of gezondheidsproblemen kunnen de dubbelzinnige scènes interpreteren en in verband brengen met hun unieke omstandigheden, waardoor ze dieper kunnen onderzoeken in de loop van de therapie.
- Therapeuten kunnen de test ook gebruiken om meer over een cliënt te weten te komen. Op deze manier fungeert de test als iets van een ijsbreker terwijl het nuttige informatie biedt over potentiële emotionele conflicten die de cliënt kan hebben.
- Cliënten beoordelen op enkele psychologische aandoeningen. De test wordt soms gebruikt als een hulpmiddel om persoonlijkheids- of denkstoornissen te beoordelen.
- De TAT is ook gebruikt als een forensisch hulpmiddel. Artsen kunnen de test toedienen aan criminelen om het risico op recidive te beoordelen of om te bepalen of een persoon overeenkomt met het profiel van een verdachte van een misdrijf.
- De test is ook gebruikt als hulpmiddel voor loopbaanbeoordeling. Het wordt soms gebruikt om te bepalen of mensen geschikt zijn voor bepaalde rollen, met name posities die omgaan met stress en het evalueren van vage situaties zoals militair leiderschap en wetshandhavingsposities.
Kritieken van de Thematic Apperception Test
De Thematic Apperception Test mist een gestandaardiseerd en veel gebruikt scoresysteem, dus het is moeilijk om schattingen van betrouwbaarheid en validiteit te verkrijgen. Verschillende examinatoren en clinici variëren vaak in termen van administratie en procedures, dus het vergelijken van resultaten is moeilijk. Weinig beoefenaars gebruiken Murray's complexe en moeilijke scoresysteem en vertrouwen in plaats daarvan op hun subjectieve interpretatie en klinische mening om conclusies te trekken over de onderwerpen.
