Een overzicht van gonorroe

Gonorroe, ook bekend als "de klap", is een seksueel overdraagbare aandoening (SOA) veroorzaakt door Neisseria gonorrhoeae bacteriën. Terwijl gonorroe tekenen en symptomen kan veroorzaken, zoals vaginale of penisafscheiding en pijn bij het urineren of tijdens seks, bevat het vaak helemaal geen hints.
Door de jaren heen zijn deze bacteriën zeer resistent geworden tegen de meeste antibiotica. Hoewel een enkele dosis azithromycine en ceftriaxon de meeste infecties kan verwijderen, is herinfectie gebruikelijk. Indien onbehandeld, kan gonorroe ernstige complicaties veroorzaken, waaronder een miskraam, onvruchtbaarheid, septische artritis en zelfs blindheid.
Gonorroe treft zowel mannen als vrouwen en kan bij de geboorte worden overgedragen aan pasgeborenen. Elk jaar worden meer dan 800.000 gevallen in de Verenigde Staten gerapporteerd - en het percentage stijgt.

symptomen

Symptomen van gonorroe, als ze lijken, zijn vaak mild en niet-specifieke en gemakkelijk verward met andere ziekten, met inbegrip van een infectie van de urinewegen, keelontsteking, schimmelinfectie, of aambeien.
Tot 90% van de vrouwen en 40% van de mannen met gonorroe hebben geen symptomen, volgens een rapport van de Centers for Disease Control and Prevention (CDC).
Veel voorkomende symptomen bij vrouwen zijn:

Vaginale afscheiding
Pijn bij het urineren
Bloeden tussen de periodes
Lagere buik of bekkenpijn

Veel voorkomende symptomen bij mannen zijn:

Een groenachtig gele afscheiding uit de penis
Pijn bij het urineren
Pijn of zwelling in het scrotum of de testikels

De keelholte (keel) gonorroe kan een milde keelpijn veroorzaken, terwijl de rectale gonorroe meestal manifesteert met symptomen van jeuk, ongemak en pijn tijdens de stoelgang. Een ooginfectie is ook mogelijk, met als gevolg symptomen van conjunctivitis (roze oog).
Onbehandelde gonorroe kan bekkenontsteking (PID) bij vrouwen en epididymitis bij mannen veroorzaken, die beide kunnen leiden tot onvruchtbaarheid.
Minder vaak kan verspreide gonokokkeninfectie (DGI), meningitis en andere ernstige problemen optreden.
Gonorroe kan ook het risico op HIV verhogen, omdat de ontstoken mucosale weefsels het virus gemakkelijker toegang geven tot het lichaam.
Pasgeboren baby's blootgesteld aan en besmet met de bacterie tijdens de bevalling kunnen soms een ooginfectie ontwikkelen die bekend staat als ofthalmia neonatorum, en die, indien onbehandeld, kan leiden tot blindheid en andere complicaties.
Symptomen van gonorroe

Oorzaken

Neisseria gonorrhoeae bacterie wordt voornamelijk doorgegeven tijdens orale, vaginale of anale seks. Overdracht van moeder op kind gebeurt meestal niet terwijl de baby in de baarmoeder is. Integendeel, het vindt plaats als de baby door het geboortekanaal gaat.
Sperma, vaginale afscheidingen, rectale secreties en in mindere mate speeksel kunnen verantwoordelijk zijn voor de overdracht. Gonorroe kan niet via bloed of moedermelk worden doorgegeven.
Risicofactoren voor gonorroe zijn onder andere:

Een jongere leeftijd (seksueel actieve mensen onder de 25 lopen groot risico)
Meerdere sekspartners
Inconsistent condoomgebruik
Na een eerdere gonorrheal-infectie
In het verleden andere soa's gehad

Reinfectie komt vaak voor bij mensen die eerder werden behandeld voor gonorroe. Een zeven jaar durende studie, uitgevoerd door het Amerikaanse leger, meldde dat van de 17 602 servicepersoneel 13,4 procent van de mannen en 14,4 procent van de vrouwen ten minste één herontwikkeling van de gonorrheal ervoer.
In tegenstelling tot sommige overdraagbare ziekten, is behandeling tegen gonorroe geen immuunsysteem.
Gonorroe oorzaken en risicofactoren

Diagnose

Er zijn drie tests die vaak worden gebruikt om gonorroe te diagnosticeren, die elk geschikt gebruik en beperkingen hebben:

Nucleic acid amplification test (NAAT) is een genetische test aanbevolen bij de eerstelijnsdiagnose van ongecompliceerde gonorroe van de baarmoederhals / vagina of penis. Hoewel de NAAT extreem snel en nauwkeurig is, is deze niet goedgekeurd voor de diagnose van rectale of faryngeale gonorroe.
Bacteriekweken kunnen worden gebruikt om gonorroe van de geslachtsorganen, het rectum, de keel en de ogen te diagnosticeren. Hoewel nuttig, is een cultuur een gespecialiseerde, niet-geautomatiseerde test die kan worden ontsierd door laboratoriumfouten en onjuiste monsterafname.
Gram-kleuring is een traditionele vorm van diagnose waarbij kleurstoffen worden gebruikt om bacteriën onder de microscoop te differentiëren. Hoewel de procedure een definitief resultaat bij mannen kan geven, is het minder goed in staat om dit bij vrouwen te doen.

Terwijl thuisproeven ook beschikbaar zijn, is hun nauwkeurigheid zeer variabel; gebruikersfout is normaal.
Hoe Gonorroe wordt gediagnosticeerd

Behandeling

In de loop van de afgelopen 35 jaar zijn gonorroe-stammen die in de bevolking circuleren steeds resistenter geworden tegen de antibiotica die werden gebruikt om ze te behandelen. Uit de jaren 1980, toen penicilline niet meer werkte tot 2012 als tetracyclines niet langer effectief werden geacht, heeft de behandeling arsenaal is dat zichzelf beperkt tot slechts een handvol van de antibiotica die dit anders ongecompliceerde infectie kan ontruimen.
Daarom heeft de CDC in 2015 aanbevolen om bij monotherapie geen orale antibiotica te gebruiken voor de behandeling van gonorroe. Wat ze zich realiseerden was dat mensen hun behandeling niet afmaakten zoals voorgeschreven en in plaats van de bacterie te doden, ze het in staat stelden te muteren en steeds resistenter werden - een weerstand die ze zouden doorgeven aan anderen.
De CDC steunt nu op de dubbele therapie voor de behandeling van ongecompliceerde gonorroe van de baarmoederhals, urinebuis, endeldarm, of keel bij volwassenen: een combinatie van een intramusculaire injectie van ceftriaxon en een orale dosering van azithromycine.
Door de infectie met één dosis uit te roeien in plaats van meerdere, hoopt de CDC de snelheid van weerstand die zich ontwikkelt te vertragen.
Alternatieve antibiotica zijn beschikbaar voor diegenen die allergisch zijn voor de aanbevolen medicijnen. Hogere doses of meer uitgebreide behandeling zouden nodig zijn voor gevallen zoals DGI en gonokokkeninfectie van het oog.
De meeste pasgeborenen kunnen ook met een enkele dosis worden behandeld, hoewel verspreide infecties tot een 14-daagse antibioticakuur kunnen duren.
Hoe Gonorroe wordt behandeld

Een woord van heel goed

Hoewel de gedachte aan het krijgen van gonorroe onrustig kan zijn, moet dit je er niet van weerhouden actie te ondernemen als je denkt dat je bent besmet.
Getest worden op gonorroe is vertrouwelijk. Je zou de resultaten binnen twee tot drie dagen moeten krijgen.
Hoe eerder u erachter komt dat u positief bent, hoe eerder u met de behandeling kunt beginnen. Dit kan niet alleen uw risico op complicaties verminderen, maar ook uw kwetsbaarheid voor hiv.
Als de resultaten negatief zijn, kan dit helpen bij het versterken van veiligere sekspraktijken, inclusief het consequente gebruik van condooms en het verminderen van het aantal sekspartners.
Om een testsite bij u in de buurt te vinden, bezoekt u de online locator van de CDC. Veel van de genoemde klinieken bieden goedkope of gratis tests voor gekwalificeerde bewoners.
Is het gonorroe? Tekenen en symptomen om te weten