Startpagina » Seksuele gezondheid » Hoe bacteriële vaginose wordt behandeld

    Hoe bacteriële vaginose wordt behandeld

    Bacteriële vaginose (BV) is een veel voorkomende vaginale infectie die jeuk, vaginale afscheiding en een karakteristieke "visachtige" geur veroorzaakt. De meeste gevallen zijn ongecompliceerd en kunnen worden behandeld met antibiotica op recept, oraal of met actuele crèmes of gels. Het is bekend dat BV-infecties vaak terugkeren, meestal binnen drie tot twaalf maanden, waarvoor aanvullende of alternatieve vormen van therapie nodig zijn.
    Behandeling kan ook tijdens de zwangerschap worden voorgeschreven om het risico op complicaties te verminderen, zoals een laag geboortegewicht en de voortijdige breuk van de vliezen.

    voorschriften

    Een antibioticabehandeling van bacteriële vaginose wordt aanbevolen voor alle vrouwen met symptomen. Dit helpt niet alleen om de infectie uit te roeien, het vermindert de kans dat een vrouw een seksueel overdraagbare aandoening krijgt zoals gonorroe, chlamydia en trichomoniasis.
    Voorkeur Geneesmiddelen
    Er zijn drie aanbevolen antibioticum-geneesmiddelenregimes aanbevolen door de Centres for Disease Control and Prevention (CDC) voor de behandeling van BV:
    • Metronidazol 500 milligram tweemaal daags oraal (via de mond) gedurende zeven dagen
    • Metronidazol 0,75 procent gel één keer per dag gedurende vijf dagen aangebracht met behulp van een intraveneuze applicator van 5,0 gram voor eenmalig gebruik
    • Clindamycine 2,0 procent crème, eenmaal aangebracht voor het slapen gaan gedurende zeven dagen met behulp van een intravaginale applicator
    Alternatieve geneesmiddelen
    Bepaalde behandelingen zijn gereserveerd voor tweedelijnsbehandeling als de symptomen terugkeren of als een persoon een bekende resistentie heeft tegen een antibioticum dat de voorkeur heeft. Alternatieve therapieën omvatten:
    • Clindamycine 300 milligram werd tweemaal daags oraal ingenomen gedurende zeven dagen
    • Clindamycin 100-milligram zetpillen toegepast voor het slapengaan gedurende drie dagen
    • Tindamax (tinidazol) 2,0 gram oraal eenmaal daags gedurende twee dagen
    • Tindamax (tinidazol) 1,0 gram wordt eenmaal daags oraal gedurende vijf dagen ingenomen
    Correct gebruik op recept
    Welke behandeling u ook krijgt, u moet de cursus voltooien, zelfs als uw symptomen duidelijk zijn. Als u dit niet doet, kan het risico op antibioticaresistentie toenemen.
    Het wordt aanbevolen dat u zich gedurende de behandeling en 24 uur na het gebruik van alcohol onthoudt. Drinken kan ongewenste symptomen veroorzaken zoals hoofdpijn, blozen, snelle hartslag, kortademigheid, misselijkheid, braken en flauwvallen..
    Om blootstelling aan bacteriën en andere schadelijke microben te voorkomen, moet u ofwel afzien van seks of condooms gebruiken tijdens de behandeling. Hoewel BV niet wordt beschouwd als een seksueel overdraagbare aandoening, kunnen mogelijk schadelijke micro-organismen aanwezig zijn op de mannelijke penis, vooral onder de voorhuid..
    10 Beste condooms om te kopen Zelfs een vrouwelijke sekspartner vormt een risico, hetzij door huid-tot-genitaal of door genitaal-genitaal contact. Ondanks deze risico's is de behandeling van een seksuele partner meestal niet nodig.

    Vaak voorkomende bijwerkingen

    De meeste zijn relatief mild. Onder hen:
    • Orale medicijnen kunnen maagklachten, misselijkheid, verkoudheidssymptomen (een hoest, loopneus, keelpijn) en een metaalachtige smaak in de mond veroorzaken.
    • Topische antibiotica kunnen vaginale jeuk, hoofdpijn, misselijkheid, verkoudheidsverschijnselen, een tintelend gevoel in de handen en voeten en een metaalachtige smaak in de mond veroorzaken.

    Huismiddeltjes

    Een van de grootste frustraties van het behandelen van bacteriële vaginose is de hoge mate van recidief. Sommige studies hebben gesuggereerd dat de snelheid kan oplopen tot 50 procent; anderen geloven dat het veel groter is. En dit vormt een probleem, gegeven het feit dat herhaald gebruik van antibiotica het risico op resistentie tegen geneesmiddelen kan verhogen.
    Daartoe zijn een aantal huismiddeltjes bestudeerd bij vrouwen met terugkerende symptomen van BV. De belangrijkste hiervan zijn boorzuur en waterstofperoxide, die beide relatief goedkoop zijn en gemakkelijk zonder recept verkrijgbaar zijn in de drogist..
    Dit is wat we weten:
    • Boorzuur wordt al meer dan 100 jaar gebruikt voor de behandeling van schimmelinfecties (vaginale candidiasis). Een studie uit 2015 onderzocht het gebruik ervan als een vaginale zetpil bij vrouwen met BV en vond dat na 10 dagen de snelheid van infectieopruiming vergelijkbaar was met die van antibiotica.
    • Waterstofperoxide, afgeleverd in een intravaginale oplossing van 3 procent, is ook generaties lang gebruikt om BV te behandelen. Uit onderzoek van John Hopkins University in 2011 bleek echter dat de behandeling niet in staat was de specifieke "slechte" bacteriën te onderdrukken die verband hielden met een BV-infectie, waardoor de waarde ervan onder vrouwen met terugkerende symptomen werd ondermijnd..
    Hoewel deze middelen als veilig en betaalbaar worden beschouwd, mogen ze niet worden gebruikt zonder een volledige diagnose en invoer door uw arts. Dit geldt met name voor mensen die voor het eerst worden behandeld, zwangere vrouwen of mensen met symptomen van ernstige infectie (waaronder koorts, pijn in het lichaam, bekken- en / of buikpijn of problemen met urineren).

    Bacterial Vaginosis Doctor Discussion Guide

    Ontvang onze afdrukbare gids voor de volgende afspraak met uw arts om u te helpen de juiste vragen te stellen.
    Download PDF

    Aanbevelingen voor zwangerschap

    Een actieve BV-infectie tijdens de zwangerschap kan het risico van vroeggeboorte, laag geboortegewicht, de voortijdige breuk van membranen (PROM) en, minder vaak, miskraam verhogen..
    Orale antibiotica worden het vaakst voorgeschreven, clindamycine 300 milligram of metronidazol 500 milligram tweemaal per dag gedurende zeven dagen. Topische antibiotica lijken daarentegen minder effectief in het voorkomen van zwangerschapscomplicaties.
    Hoewel de meeste onderzoeken aantonen dat het gebruik van orale antibiotica het risico op PROM en een laag geboortegewicht kan verminderen, ontbreekt het aan het bewijsmateriaal in hun vermogen om vroeggeboorte te voorkomen.

    Resistentie tegen antibiotica

    Over het algemeen is het risico op antibioticaresistentie bij bacteriële vaginose lang niet zo dramatisch als men zou verwachten. Dit komt gedeeltelijk door de soorten bacteriën die bij BV (die anaeroob zijn en geen zuurstof nodig hebben) zijn in vergelijking met die in andere vormen van vaginitis (die aëroob zijn en zuurstof nodig hebben)..
    Aerobe bacteriën worden buiten het lichaam aangetroffen en gemakkelijker doorgegeven van persoon tot persoon. Deze omvatten dergelijke bekende typen als Staphylococcus aureus, Streptococcus, en Escherichia coli (E coli).
    Het wijdverspreide gebruik van antibiotica om deze infecties te behandelen heeft geresulteerd in toenemende mate van resistentie. Hoewel dit veel minder vaak voorkomt bij de bacteriën die bij BV zijn betrokken, kan soms resistentie optreden.
    Het hangt grotendeels af van het type "slechte" bacteriën dat de boventoon kan voeren tijdens een BV-infectie. Bijvoorbeeld:
    • Verwacht wordt dat resistentie tegen metronidazol optreedt als reactie op een type vaginale bacterie die bekend staat als Atopobium vaginae. Hetzelfde wordt minder vaak gezien met clindamycine.
    • Daarentegen is clindamycineresistentie een groeiende zorg geworden met betrekking tot Prevotella bacteriestammen. Hetzelfde is niet gezien met metronidazol.
    • Er zijn ook meldingen geweest van resistentie tegen metronidazol tegen een andere veel voorkomende vaginale bacterie die bekend staat als Gardnerella vaginalis.
    Maar in het grotere schema wordt de dreiging nog steeds als laag beschouwd en wegen de voordelen van de behandeling ruimschoots op tegen de gevolgen.
    Daartoe moet antibiotische therapie nooit worden vermeden vanwege de grotendeels ongegronde kans op resistentie. Uiteindelijk kan weerstand worden voorkomen door uw medicijnen volledig en zoals voorgeschreven in te nemen. Als de symptomen zich opnieuw voordoen, moet u ze nooit negeren, maar ze eerder eerder dan later laten behandelen.

    Complementaire geneeskunde (CAM)

    Bacteriële vaginose wordt veroorzaakt wanneer de "goede" vaginale flora, lactobacillen genaamd, is opgebruikt, waardoor "slechte" bacteriën kunnen overheersen en infectie kunnen veroorzaken. Als zodanig is gesuggereerd dat probiotica, rijk aan gezonde bacteriën zoals Lactobacillus acidophilus, kan nuttig zijn bij het bijvullen van de vaginale flora. En er is enig bewijs om dit te ondersteunen.
    Een beoordeling door 2014 van klinische studies concludeerde dat het dagelijks gebruik van een oraal probioticum, hetzij door suppletie of voedsel zoals yoghurt, een BV-infectie kan voorkomen of antibioticatherapie kan ondersteunen.
    Dat gezegd hebbende, het is hoogst onwaarschijnlijk dat probiotica alleen een BV-infectie alleen kunnen behandelen. De CDC heeft al lang het gebruik van probiotica in de behandeling van BV in twijfel getrokken, zelfs als een vorm van aanvullende therapie. Dat wil niet zeggen dat probiotica geen waarde hebben; het is eenvoudig dat er geen bewijs is dat probiotische bacteriën van de maag naar de vagina kunnen transloceren in hoeveelheden die als therapeutisch worden beschouwd.
    Merk ook op dat commercieel beschikbare probiotica niet gereguleerd zijn in de Verenigde Staten of wereldwijd, dus de kwaliteit en samenstelling van dergelijke producten varieert..
    Er is een vergelijkbaar gebrek aan bewijs dat het gebruik van andere natuurlijke remedies (zoals knoflook of tea tree olie) ondersteunt bij de behandeling van BV.
    Als u besluit om een ​​aanvullende of alternatieve vorm van therapie na te streven, is het belangrijk om uw arts te raadplegen over de mogelijke risico's en voordelen. Zelfbehandeling en het vermijden van standaardzorg kan leiden tot een verslechtering van de symptomen en de ontwikkeling van complicaties, waaronder pelvic inflammatory disease (PID) en vroeggeboorte.
    Hoe om te gaan met en bacteriële vaginose te voorkomen