Startpagina » Seksuele gezondheid » Hoe Syphilis wordt gediagnosticeerd

    Hoe Syphilis wordt gediagnosticeerd

    Syfilis wordt veroorzaakt door de bacterie Treponema pallidum. De ziekte wordt typisch gediagnosticeerd met bloedtesten die eiwitten detecteren, antilichamen genaamd, die door het lichaam worden geproduceerd als reactie op de infectie.
    Als je eenmaal bent geïnfecteerd, zijn de antilichamen voor T. pallidum zal jaren in je bloed blijven. Vaak kan een laboratoriumanalyse aanwijzingen geven of een infectie nieuw is of een infectie die in het verleden heeft plaatsgevonden.
    Naast tests die worden uitgevoerd in een kliniek, het kantoor van uw arts of de apotheek, zijn er een aantal zelftestkits waarmee u vanuit uw luie stoel kunt testen.
    Illustratie door Joshua Seong. © Verywell, 2018. 

    Zelfcontroles / At-Home testen

    Een van de grootste obstakels voor SOA-screening is het ongemak of de verlegenheid die sommigen ondervinden wanneer ze worden geconfronteerd met het feit dat ze een arts om een ​​test moeten vragen. Om deze reden zullen mensen vaak jarenlang en zelfs tientallen jaren proberen te testen totdat de infectie plotseling ernstig wordt.
    Je kunt jezelf niet diagnosticeren met syfilis op basis van je symptomen, zelfs als je een zweer merkt.
    U kunt echter een thuisgestuurde STD-set gebruiken, die door een aantal volksgezondheidsinstanties is goedgekeurd. Deze opties helpen mensen om obstakels voor testen te overwinnen. 
    Onder de beschikbare types (en hun voor- en nadelen):
    • Snelle syfilis-testkits het lijken op zwangerschapstests en vereisen een paar druppels bloed om de diagnose te stellen, wat vaak kan worden gedaan in slechts 15 minuten. Hoewel handig, zijn ze gevoelig voor onnauwkeurigheden en gebruikersfouten.
    • Test-in testkits breng dit naar het volgende niveau. U registreert online en verstrekt medische gegevens voorafgaand aan het testen. Vervolgens wordt een naaldprik-bloedtest naar u gemaild, die u neemt en vervolgens naar een aangewezen laboratorium stuurt om te analyseren. De resultaten, die u binnen twee tot vijf werkdagen online ophaalt, zijn meestal veel nauwkeuriger dan die van tests die u volledig zelf uitvoert.
    Hoewel de kits eenvoudig online te vinden zijn, moet je zorgvuldig kiezen. Er is weinig federale regelgeving voor online STD-testkits voor thuis.
    Zorg ervoor dat degene die u kiest voldoet aan de normen van de Clinical Laboratories Improvement Amendment (CLIA) en dat de tests zijn ingediend bij en goedgekeurd door de Amerikaanse Food and Drug Administration (FDA).
    Neem contact op met het regionale CLIA-kantoor om dit te controleren. Laat u niet misleiden door termen als 'door de FDA goedgekeurde technologieën'.

    Labs en tests

    Omdat T. pallidum is te fragiel om te worden gekweekt, de ziekte moet op twee manieren worden gediagnosticeerd: indirecte detectie van de infectie of directe detectie van het organisme.
    Standaard bloedtesten
    De indirecte methode, waarbij gebruik wordt gemaakt van een combinatie van door een arts uitgevoerde bloedonderzoeken, is de testmethode die de voorkeur heeft. Het gaat om twee verschillende klassen van tests die na elkaar worden uitgevoerd:
    • Niet-treponemale testen: De diagnose begint meestal met twee niet-treponemale bloedonderzoeken, de test voor onderzoek naar geslachtsziekten (VDRL) en de snelle plasmareactie (RPR). Beide detecteren antilichamen tegen het cardiolipine-cholesterol-lecithine-antigeen, dat wordt geproduceerd als reactie op schade veroorzaakt door syfilis-bacteriën. Deze antilichamen worden echter ook geproduceerd in de context van andere ziekten, zoals lupus en de ziekte van Lyme. Hoewel de testen gevoelig, goedkoop en gebruiksvriendelijk zijn, maakt hun niet-specificiteit ze gevoelig voor fout-positieve resultaten. Als zodanig moeten de resultaten worden bevestigd met meer specifieke, zij het duurdere, treponemale tests.
    • Treponemal-tests: Als de niet-treponemale tests positief zijn, zouden de resultaten vervolgens worden bevestigd door een van de verschillende treponemale tests. Treponemal-tests detecteren T. pallidum antilichamen geproduceerd als reactie op de bacteriën zelf. Hoewel ze specifiek zijn, kunnen ze geen onderscheid maken tussen eerdere of huidige infecties. Het is om deze reden dat de tests samen moeten worden gebruikt om een ​​diagnose te stellen. Treponemal-testopties omvatten fluorescerende treponemale antilichaamabsorptie (FTA-ABS), T. pallidum deeltjesagglutinatie assay (TP-PA), enzym immunoassays (EIA) en chemiluminescentie immunoassays (CIA).
      Resultaten van een treponemale test worden gemeld als reactief of niet-reactief.
      Reactiviteit voor een treponemal-test impliceert een infectie maar kan niet onthullen wanneer de infectie plaatsvond. Om dit te bepalen, zal het laboratorium bloedtestresultaten vergelijken - inclusief het niveau (titer) van antilichamen die in het bloed worden aangetroffen - om het stadium van infectie en de juiste behandelingskuur vast te stellen..
      Reverse Screening
      Deze reeks bloedonderzoeken, eerst niet-treponemaal, treponemal tweede, wordt beschouwd als de klassieke manier om een ​​diagnose te stellen. In sommige gevallen kan het proces echter worden omgedraaid, zodat de treponemal-test het eerst wordt uitgevoerd en de niet-treponemale tests worden uitgevoerd op de tweede plaats..
      Bekend als een reverse sequence screening, dit heeft zowel voor- als nadelen. Positief is dat het eerder infecties in de vroege en late fase detecteert.
      Niet-reactieve resultaten kunnen leiden tot onnodige duplicatie van de behandeling.
      Aan de negatieve kant kan reverse screening duur zijn en een reactief resultaat teweegbrengen, zelfs als de persoon eerder is behandeld.
      Hoewel reverse screening van toepassing is, wordt de standaardvolgorde van testen in de meeste gevallen nog steeds aanbevolen.
      Dark Field Microscopy
      Donkerveldmicroscopie is een directe testmethode die tegenwoordig minder vaak wordt gebruikt, omdat hiervoor zeer bekwame technici nodig zijn. Het wordt uitgevoerd door een monster van lichaamsvloeistof te nemen (ofwel van een koortslip of een wervelkolom) en het onder een microscoop te bekijken om de bacterie zichtbaar te maken.
      De test kan ook worden uitgevoerd op weefselmonsters of nasaal slijm.
      Donkerveldmicroscopie kan nuttig zijn in de latere fase van de ziekte wanneer andere tests niet overtuigend zijn of bij pasgeborenen die doorgaans moeilijk te diagnosticeren zijn.

      pasgeborenen

      Aangeboren syfilis treedt op wanneer de infectie tijdens de zwangerschap van moeder op kind wordt overgedragen. Pasgeborenen met syfilis hebben vaak geen symptomen van de ziekte en kunnen ze pas in het tweede levensjaar ontwikkelen.
      De diagnose bij pasgeborenen kan moeilijk zijn, omdat de antilichamen van de moeder de eerste 12 tot 18 maanden in het bloed van de baby circuleren. Gedurende deze tijd kunnen artsen geen antilichamen onderscheiden die afkomstig zijn van de moeder of van de baby zijn (wat betekent dat de baby is geïnfecteerd).
      Als de antilichamen van een baby significant hoger zijn dan die van de moeder, is infectie waarschijnlijk.
      Donkerveldmicroscopie kan direct bewijs van de infectie opleveren.

      Differentiële diagnoses

      Omdat syfilis zoveel andere ziekten nabootst en vaak een uitgebreide interpretatie van bloedtestresultaten vereist, moet extra moeite worden gedaan om te verzekeren dat de diagnose correct is.
      Dit vereist een uitgebreide differentiaaldiagnostiek, in het bijzonder tijdens tertiaire syfilis, wanneer de symptomen zo gevarieerd en ernstig kunnen zijn.
      Artsen zullen testen op syfilis, evenals op chlamydia, gonorroe, trichomoniasis, bacteriële vaginose en HIV met behulp van een uitgebreid panel van SOA-tests. 
      Andere laboratorium- en beeldvormingstests kunnen ook worden besteld om andere mogelijke oorzaken uit te sluiten. Onder de vele mogelijke onderzoeken:
      • Primaire syfilis: candidiasis, cystitis, herpes simplex-virus, granuloom inguinale, urethritis, andere SOA's
      • Secundaire syfilis: HIV, Kawasaki-ziekte, mononucleosis, pityriasis rosea, Rocky Mountain spotted fever, scarlet fever
      • Tertiaire syfilis: een hersentumor, carcinoom, congestief hartfalen, meningococcemie, geestesziekte, multiple sclerose, beroerte

      Aanbevelingen voor screening

      Gebruik de afwezigheid van symptomen nooit als reden om niet te worden getest. Omdat symptomen van syfilis vaak gegeneraliseerd en niet-specifiek zijn, kunnen ze gemakkelijk worden overgeslagen of worden ze voor andere ziekten aangezien.
      De U.S. Preventive Services Task Force beveelt het testen van syfilis aan voor alle zwangere vrouwen en elke persoon met een verhoogd risico op infectie..
      Dit omvat mannen die seks hebben met mannen (MSM), personen met meerdere sekspartners, drugsgebruikers injecteren en mensen die zich bezighouden met onbeschermde seks.
      Hoe Syphilis wordt behandeld