Een overzicht van MRSA

De bacterie "stafylokok" (Staphylococcus aureus) leeft normaal op de huid en soms in neuspassages. Als zich een opening in de huid voordoet, kunnen de bacteriën het lichaam van een persoon binnendringen en een infectie veroorzaken.
Hoewel er veel soorten van zijn Staphylococcus aureus, een soort genaamdMethicilline-resistente Staphylococcus aureus (MRSA), is vooral opmerkelijk omdat het ernstige infecties kan veroorzaken als gevolg van zijn resistentie tegen veel standaard antibiotica.
Het voordeel is dat, eenmaal goed gediagnosticeerd, er antibiotica zijn die MRSA kunnen elimineren. Bovendien kunnen MRSA-infecties worden voorkomen door veelvuldig handen wassen, evenals andere persoonlijke hygiënische gewoonten zoals het bedekken van huidwonden en het niet delen van persoonlijke spullen.

Soorten en symptomen

Er zijn twee manieren waarop een persoon MRSA kan hebben - hetzij als drager of als actieve infectie.

Een drager betekent dat een persoon geen symptomen heeft, maar de MRSA-bacteriën leven in hun neus of op hun huid. Dit wordt ook wel 'kolonisatie' genoemd.
Een actieve infectie betekent dat de MRSA-bacterie het lichaam van een persoon is binnengekomen via een opening, (meestal een snee, schaafwond of wond), en die persoon heeft nu symptomen.

Er zijn ook twee soorten MRSA-infecties, afhankelijk van waar de MRSA is verworven. Deze twee soorten zijn:

Door de gemeenschap verworven MRSA (CA-MRSA) -infecties
Door ziekenhuis verkregen MRSA (HA-MRSA) -infecties

Door de gemeenschap verworven MRSA-infecties
Door de gemeenschap verworven MRSA-infecties komen voor bij gezonde personen, bij afwezigheid van blootstelling aan een instelling in de gezondheidszorg, zoals een ziekenhuis, dialysecentrum of langdurige zorginstelling. Gewoonlijk zijn CA-MRSA-infecties huidinfecties, zoals folliculitis, furuncles, carbuncles en cellulitis.
Symptomen van een MRSA-huidinfectie worden soms verward met een "spinnenbeet" en omvatten een of meer van de volgende symptomen - zwelling, warmte, roodheid en gevoeligheid in of rondom het geïnfecteerde gebied.
Bovendien kunnen sommige mensen dikke, geelachtige drainage (pus genoemd) waarnemen vanuit het midden van het besmette gebied, vooral als er een grote, rode klomp aanwezig is. Er kan ook koorts aanwezig zijn.
In het ziekenhuis verworven MRSA-infecties
In het ziekenhuis verworven MRSA-infecties verwijzen naar een infectie die meer dan 48 uur na ziekenhuisopname optreedt of een infectie die buiten het ziekenhuis plaatsvindt binnen 12 maanden na blootstelling aan een gezondheidszorginstelling..
Door het ziekenhuis verworven MRSA-infecties zijn over het algemeen ernstiger en invasiever dan CA-MRSA-infecties en zijn vaak het resultaat van operatiewondopeningen. Een HA-MRSA huid- of wondinfectie lijkt vaak rood en opgezwollen en is pijnlijk. Het kan ook pus draineren en het uiterlijk van een abces krijgen of koken. Koorts, koude rillingen, spierpijn en vermoeidheid kunnen ook aanwezig zijn.
Door het ziekenhuis verworven MRSA-infecties kunnen ook in de bloedbaan voorkomen en sepsis veroorzaken. Sepsis is een fenomeen waarbij het lichaam een extreme ontstekingsreactie op een infectie lanceert, waarbij tal van symptomen en verschijnselen optreden, zoals:

Koorts
zweten
Snel hart en ademhaling
Verwarring
Orgaandonatie door verminderde bloedtoevoer (septische shock genoemd)

Wat is sepsis en septische shock? Eenmaal in iemands bloedbaan kan MRSA landen en verschillende weefsels of organen infecteren, zoals een hartklep (endocarditis genoemd), een bot (osteomyelitis genaamd), een gewricht (een septisch gewricht genoemd) of de longen (longontsteking genaamd).
Eenmaal geïnfecteerd, ontwikkelen zich symptomen die uniek zijn voor dat weefsel of orgaan. Bijvoorbeeld, in het geval van MRSA-pneumonie, kan een persoon koorts, koude rillingen, spierpijn, kortademigheid, pijn op de borst en een hoest ervaren..

Oorzaak- en risicofactoren

MRSA is een bacterie die in de loop van de tijd, met blootstelling aan antibiotica, is gemuteerd (waardoor de sequentie van het gen is gewijzigd) om een sterke, superbestendige bug te worden. Dat gezegd hebbende, terwijl veel mensen gekoloniseerd zijn met Staphylococcus aureus (ongeveer 33 procent van de bevolking), is slechts ongeveer één procent gekoloniseerd met MRSA.
De waarheid is dat iedereen drager kan worden van MRSA en vervolgens kan worden geïnfecteerd; hoewel uw risico groter wordt als u veel tijd doorbrengt op drukke plaatsen en / of gedeelde apparatuur of benodigdheden.
Sommige van deze plaatsen omvatten:

Dagopvang
gevangenissen
Militaire barakken
Atletische voorzieningen

Bovendien, als een persoon in een huishouden MSRA heeft, verspreidt deze zich gewoonlijk naar andere leden van het huishouden.
Naast plaatsen zijn er ook factoren die het risico op het krijgen van een MRSA-infectie verhogen. Sommige van deze factoren omvatten:

Naalden of scheermessen delen
Geschiedenis van het gebruik van injectiegeneesmiddelen
Voorafgaand antibioticagebruik
Een zwak immuunsysteem hebben

Diabetes kan uw kans vergroten om MRSA te contracteren Binnen het ziekenhuis zijn er extra risicofactoren om besmet te raken met in het ziekenhuis verworven MRSA, zoals:

Een open wond, katheter of beademingsbuis hebben
Lang in het ziekenhuis zijn
Verblijf in een instelling voor langdurige zorg
Recente operatie
Dialyse ontvangen

Diagnose

De definitieve manier om een MRSA-huid of wondinfectie te diagnosticeren, is het uitvoeren van een bacteriecultuur op pus van de geïnfecteerde site. Cultuurresultaten zijn meestal binnen 24 tot 72 uur beschikbaar.
Bloedculturen worden gebruikt om MRSA-bloedbaaninfecties te diagnosticeren. Voor vermoede infecties van de long-, bot-, gewrichts- of hartklep worden beeldvormingsstudies besteld. Een thoraxfoto of een computertomografie (CT) -scan kan bijvoorbeeld longontsteking diagnosticeren, terwijl een echocardiogram endocarditis kan diagnosticeren..
Tot slot, om mogelijke dragers van MRSA te diagnosticeren (dit gebeurt voornamelijk alleen in ziekenhuizen of andere zorginstellingen), kunnen uitstrijkjes van de neusgaten van elke patiënt worden uitgevoerd en naar een laboratorium worden gestuurd voor analyse..

Behandeling

De steunpilaar behandeling voor een MRSA-infectie is om een antibioticum te nemen, behalve voor kleine MRSA huidinfecties, die mogelijk alleen drainage van de pus door een professionele zorgverlener vereisen, een I & D genoemd, of incisie en drainage. Drainage wordt ook gebruikt voor meer ernstige infecties, samen met een of meer antibiotica die worden gebruikt om de bacteriën te doden.

Onthoud

Als u een huidinfectie heeft, is het belangrijk dat u niet zelf knoeit, pompt of probeert uit te putten, omdat dit de infectie kan verergeren..
Hieronder staan de antibiotica die meestal worden gebruikt om MRSA-infecties te behandelen:

Septra of Bactrim (trimethoprim-sulfamethoxazole)
Cleocin HCl (clindamycin)
Zyvox (linezolid)
Sumycin (tetracycline)
Dynacin of Minocin (minocycline)
Vibramycin of Doryx (doxycycline)
Vancocin (vancomycin)

Het antibioticum dat uw arts kiest, hangt af van de ernst van uw ziekte, evenals van eventuele lokale resistentiepatronen en beschikbare cultuurgegevens.

Belangrijke notitie

Het is belangrijk om uw antibioticum te nemen volgens de instructies van uw arts. Neem onmiddellijk contact op met uw arts als u bijwerkingen ondervindt van de medicatie, of als uw infectie niet verbetert of verslechtert..
Als uw ziekte ernstig is, heeft u mogelijk een ziekenhuisopname en een intraveneus (IV) antibioticum nodig, zoals vancomycine. U kunt ook andere behandelingen in het ziekenhuis nodig hebben, zoals:

Intraveneuze toediening van vocht
Dialyse (als uw nieren niet werken als gevolg van de infectie)
Plaatsing van het beademingsapparaat (om te helpen met ademhalen, als uw longen niet werken als gevolg van de infectie)

dekolonisatie

Voor patiënten in het ziekenhuis die drager blijken te zijn van MRSA, kan een dekolonisatiebehandelingsplan worden gestart bij ontslag uit het ziekenhuis. De belangrijkste doelen van dekolonisatie zijn het voorkomen van MRSA-overdracht en toekomstige infecties.
Dit behandelplan kan gedurende zes dagen tweemaal per maand gedurende zes maanden worden gegeven en bestaat uit de volgende drie therapieën:

4% afgespoeld chloorhexidine voor dagelijks baden of douchen
0,12% chloorhexidine mondwater tweemaal per dag
2 procent nasaal mupirocin tweemaal daags

Voor mensen binnen de gemeenschap kan dekolonisatie worden aanbevolen voor degenen die MRSA-infecties blijven krijgen, ondanks het optimaliseren van hun hygiënische praktijken, en / of als er voortdurende MRSA-overdracht plaatsvindt naar leden van het huishouden.

Onthoud

Dekolonisatie, vooral binnen de gemeenschap, is nog steeds een evoluerende praktijk zonder vaste richtlijnen.

het voorkomen

Persoonlijke hygiënemaatregelen zijn essentieel om MRSA-infecties te voorkomen.
Specifieke richtlijnen om te volgen zijn onder meer:

Deksel snijdt schaafwonden en wonden af met een verband totdat het is genezen
Raak iemands snijwonden, schaafwonden of wonden niet aan
Deel geen persoonlijke items zoals handdoeken, scheerapparaten, washandjes, kleding, deodorant of make-up
Maak handen vaak schoon en gedurende minstens twintig seconden met water en zeep (indien niet beschikbaar, gebruik een handdesinfecterend middel op basis van alcohol)
Reinig je lichaam regelmatig, vooral na het sporten
Zorg ervoor dat uw arts zijn of haar handen wast met water en zeep voordat hij u onderzoekt
Trainingsapparatuur voor en na gebruik afvegen met een op alcohol gebaseerde oplossing

Ontdek of je je handen op de juiste manier wast

Een woord van heel goed

MRSA is een bacterie waar zorgverleners zich nog steeds zorgen over maken, gezien de ernstige infecties die het kan veroorzaken, en de resistentie tegen talloze traditionele antibiotica.
Om uzelf te beschermen tegen MRSA, blijf proactief in uw hand en lichaamshygiëne en zorg ervoor dat u uw arts meteen ziet als u denkt dat u een MRSA-infectie heeft - onmiddellijke aandacht is de sleutel tot het elimineren van deze superbacterie.