Hoe een slechte herinnering te vergeten

Herinneringen die negatief zijn, blijven meestal bij ons. Dit kan vooral het geval zijn als je leeft met een sociale angststoornis (SAD), maar zelfs als je dat niet doet, is de kans groot dat je op een bepaald moment in je leven slepende herinneringen hebt opgelopen. Je zult merken dat je je zult vergrijpen aan iets dat weken, maanden of zelfs jaren geleden is gebeurd, alsof je je nog steeds in de situatie bevindt en de schande kunt voelen. Inderdaad, een studie uit 2016 in de Journal of Behavioral Therapy and Experimental Psychiatry toonde aan dat mensen met SAD de neiging hadden om negatieve sociale herinneringen te zien als centraal in hun identiteit.

Nieuw onderzoek begint licht te werpen op het proces waardoor negatieve herinneringen kunnen bijdragen aan uw angst en angst. Studies wijzen uit dat bepaalde hormonen, hersengebieden en genen verantwoordelijk kunnen zijn.

Negatieve sociale herinneringen

Het kan moeilijk zijn om een slecht geheugen te vergeten, of je nu wel of geen SAD hebt. Het kan lijken alsof je een "geheugenbank" hebt opgebouwd vol met alle situaties die je je herinnert als beschamend en gênant. Hoewel de specifieke herinneringen die bij je blijven variëren van persoon tot persoon, zijn er enkele voorbeelden van het volgende. Deze kunnen subjectief zijn, zodanig dat alleen jij het negatieve aspect van de situatie ziet, of dat ze openlijk traumatiserend kunnen zijn, zoals het object van spot:

Een fout maken in een sociale situatie, zoals iemand bellen met de verkeerde naam
Bevriezen tijdens een uitvoeringssituatie
Wordt afgewezen door iemand, vooral in een romantische relatie
Geloven dat anderen zich bewust waren van je angstige symptomen, zoals handen schudden of blozen
Gepest worden of voor de gek gehouden door je leeftijdsgenoten

Na dit soort gebeurtenissen, wanneer je je ze herinnert, zou je dingen tegen jezelf kunnen zeggen, zoals:

"Waarom heb ik dat gezegd / gedaan?"
"Ik ben zo beschamend"
"Waarom kan ik niet gemakkelijk communiceren met anderen?"

In essentie herbeleef je die gênante herinneringen en het kan lijken alsof je je hersenen niet kunt afsluiten.

Oxytocine en slechte herinneringen

Hoewel het hormoon oxytocine over het algemeen is aangekondigd als een positieve invloed in sociale situaties, heeft recent onderzoek gewezen op het potentieel om negatieve sociale herinneringen in te bedden in mensen met een sociale fobie. Op deze manier kan oxytocine het effect hebben dat het emotionele pijn veroorzaakt en zou dit de reden kunnen zijn dat stressvolle sociale situaties bij ons blijven lang na de oorspronkelijke gebeurtenis - en zelfs toekomstige angst en angst kan veroorzaken.

In een studie gepubliceerd in het tijdschrift Nature Neuroscience in 2013 werden muizen met verschillende niveaus van oxytocine-receptoren (geen receptoren, verhoogde receptoren, normaal niveau van receptoren) in de hersenen onderzocht om de effecten van angst en angst te onderzoeken.

In het eerste experiment werden de muizen geplaatst in een situatie met agressieve muizen waarin ze een sociale nederlaag ervoeren, waardoor een stressvolle sociale situatie ontstond. De muizen die de oxytocine-receptoren misten, zouden geen enkele oxytocine in hun hersenen hebben gekregen. Zes uur later zetten de onderzoekers de muizen terug met de agressieve muizen. Wat ze vonden was dat de muizen zonder receptoren geen tekenen van angst vertoonden. De muizen met extra receptoren vertonen verhoogde niveaus van angst. Ten slotte vertoonden de muizen met normale hoeveelheden receptoren een typisch niveau van angst.

In een tweede experiment konden de onderzoekers aantonen dat oxytocine in een stressvolle sociale situatie zelfs angst kon overbrengen naar een situatie die daarop volgde - in het geval van de muizen was dit een elektrische schok. Nogmaals, de muizen zonder receptoren vertoonden geen tekenen of herinnerden zich bang te zijn voor de elektrische schok.

In tegenstelling, een studie besproken in Scientific American toegediend oxytocine in de neus van mannen. Ten eerste kregen deze mannen een neutrale prikkel (foto's van gezichten en huizen) die soms gepaard gingen met een elektrische schok. Vervolgens ontvingen proefpersonen een enkele dosis oxytocine of een placebo. Vervolgens ondergingen ze tijdens het ontvangen van MRI-scans angst voor extinctiebehandeling. Ze kregen de foto's opnieuw te zien, maar zonder de elektrische schok. Wat ze vonden was dat de proefpersonen die de oxytocine ontvingen verhoogde activiteit hadden in de prefrontale cortex (voor het beheersen van angst) en verminderde responsiviteit in de amygdala toen ze de beelden vertoonden. Dit suggereerde dat een enkele dosis oxytocine effectief was om het gebruik van op extinctie gebaseerde therapie voor angst en angst te verbeteren.

Hoewel deze resultaten (muizen versus mannen) tegenstrijdig lijken, kan dit verband houden met de timing van de oxytocine-dosis. Hadden de mannen die oxytocine ontvingen het tegelijk met de elektrische schok toegediend, zou de herinnering aan de shock langer aanhouden? Het antwoord op dit probleem is niet duidelijk.

Oxytocine en sociale angsten

Wat vertelt dit onderzoek ons over onze eigen angst, angst en hun relatie tot slechte herinneringen?

Het lijkt erop dat oxytocine sociale herinneringen in de hersenen kan versterken (met name in het laterale septum), of het effect van intensivering of versterking kan hebben. Dit is belangrijk omdat chronische sociale stress erom bekend staat dat het angst en depressie veroorzaakt. Dit effect lijkt ook lang te duren, tenminste zes uur.

Dit soort onderzoek suggereert ook dat, net zoals sociale angst een genetische component lijkt te hebben, het gevolg is dat het vermogen van je hersenen om toegang te krijgen tot oxytocine mogelijk verband houdt met hoe goed je slechte herinneringen codeert in sociale situaties, zodat ze je in de toekomst bang kunnen maken.

Wat te doen na een slechte sociale ervaring

Als negatieve sociale gebeurtenissen in het verleden een centrale rol spelen in sociale angststoornissen, is het logisch dat het elimineren van herinneringen aan deze gebeurtenissen zou helpen om je angst te verminderen:

Als je flashbacks of 'cringe attacks' hebt over schandelijke situaties uit het verleden, kan het handig zijn om een dagboek bij te houden waarin je ook gelukkige of positieve gebeurtenissen vastlegt. Elke keer als je je een negatief geheugen herinnert, probeer het dan op te volgen met een positief geheugen.
In reactie op flashbacks, zou je ook een paar zinnen kunnen hebben die je voor jezelf herhaalt, zoals 'die gebeurtenis definieert mij niet'.
Je zou ook kunnen proberen mindfulness te oefenen als herinneringen naar je terugkeren. In plaats van jezelf toe te staan om in beslag te worden genomen door het geheugen, probeer je aandacht te vestigen op iets in het huidige moment, zoals een zicht of een geur.
Als je nog steeds worstelt, probeer dan een cognitief-gedragsmatige benadering te gebruiken en vraag jezelf af: "Weet iemand anders dan ik me die situatie echt of denk erover na?"
Ten slotte, als je merkt dat je het slachtoffer bent geworden van de behoefte om perfect te zijn, en je herinneringen draaien rond tijden dat je fouten hebt gemaakt, probeer dan fouten te maken en doe dingen met opzet verkeerd. Als je er op een gegeven moment naar op zoek bent om jezelf in verlegenheid te brengen, zullen herinneringen aan die situaties een andere smaak hebben. Vertel jezelf dat je nu sociale acceptatie verdient, in plaats van op een later moment wanneer je de 'volmaakte' persoon bent geworden.

Gebruik vooral geen negatieve strategieën om slechte herinneringen te vergeten, zoals het misbruiken van drugs of alcohol.

Gene variaties en slechte herinneringen

Zou het niet geweldig zijn om al je negatieve herinneringen volledig te wissen? Hoewel dat misschien als science fiction klinkt, kan de moderne geneeskunde dichter bij het gebeuren komen dan je denkt.

Onderzoek heeft aangetoond dat een hersenafhankelijke neurotrofe factor (BDNF) genvariatie gerelateerd is aan het genereren van angst. BDNF-gentherapie zou in de toekomst kunnen worden gebruikt door genen te veranderen die bijdragen aan angst en angst.

Op dezelfde manier is aangetoond dat het Tac2-genpad de opslag van traumatische herinneringen vermindert. Als gevolg hiervan kan een medicijn dat de activiteit van dit pad blokkeert, in de eerste plaats de opslag van traumatische herinneringen voorkomen. Hoewel dit het meest geschikt zou zijn voor posttraumatische stressstoornis (PTSS), kan dit type onderzoek uiteindelijk ook negatieve herinneringen aan sociale angststoornissen melden..

Maak je echter geen zorgen: die slechte herinneringen worden niet voorgoed gewist. Ze worden nog steeds ergens opgeslagen, maar zijn niet langer toegankelijk.

Een woord van heel goed

Wordt u achtervolgd door herinneringen aan fouten die u in het verleden hebt gemaakt? Het is normaal om terug te denken aan fouten uit het verleden, door erop te blijven hameren dat ze in het heden geen intense angst en angst veroorzaken. Als u met een sociale fobie leeft of denkt dat u symptomen van dit probleem heeft, is het belangrijk om uw arts te raadplegen. In het bijzonder kan een ontmoeting met een therapeut die gespecialiseerd is in SAD nuttig zijn om strategieën te genereren om beter met deze negatieve herinneringen om te gaan.