Voor, tijdens en na een alvleeskliertransplantatie wat u moet weten

Een orgaantransplantatie is een zeer ingewikkeld proces dat leidt tot een operatie die de laatste redmiddel is voor orgaanfalen. In dit geval zou het transplantaat een behandeling of een remedie voor pancreasmislukking of pancreasziekte zijn.
Voor de meeste mensen wordt een transplantatie nooit een noodzaak en ze zijn in staat om hun ziekte te behandelen met medicijnen, operaties of andere therapieën. Voor zeldzame individuen is een transplantatie noodzakelijk omdat hun ziekte zo ernstig is dat ze zonder een nieuw orgaan op lange termijn niet zullen overleven.
Eenvoudig gezegd, een transplantatie wordt gedaan wanneer het orgaan waarmee de patiënt is geboren zo ziek of ziek is dat ze een vervangend orgaan van een donor nodig hebben.

Functies van de pancreas

De alvleesklier speelt een belangrijke rol in het vermogen van het menselijk lichaam om voedsel effectief te verteren en een stabiel bloedglucosegehalte in het bloed te behouden. De pancreas vervult deze functie met twee hoofdrollen in het lichaam: het maken van hormonen en het maken van enzymen die worden gebruikt bij de vertering van voedsel. 
Vijfennegentig procent van de pancreas werkt om spijsverteringsenzymen te produceren die worden gebruikt bij de afbraak van voedsel in de darmen. De pancreas produceert drie enzymen: amylase, lipase en protease. Amylase breekt koolhydraten af, lipase breekt vetten af ​​en protease breekt eiwitten af ​​die in het dieet worden aangetroffen.
Als dit deel van de pancreas slecht werkt, een aandoening die exocriene pancreasinsufficiëntie wordt genoemd, kunnen deze enzymen worden vervangen door een voorgeschreven medicijn dat via de mond wordt ingenomen. Dit type pancreasprobleem leidt niet tot een alvleeskliertransplantatie, omdat de aandoening met medicijnen kan worden behandeld. 
De bekendste functie van de pancreas is de hormoonproductie. Het eerste hormoon dat door de alvleesklier wordt aangemaakt, is glucagon, een hormoon dat de bloedsuikerspiegel (suiker) in het bloed verhoogt. Het wordt vrijgegeven wanneer de bloedglucosespiegels te laag zijn en moeten worden verhoogd. Het tweede hormoon dat door de alvleesklier wordt aangemaakt, is insuline. Insuline komt vrij wanneer de glucosespiegels in het bloed te hoog zijn en moeten worden verlaagd. Het derde hormoon is somatostatine, dat werkt om de activiteit van insuline en glucagon op de juiste niveaus te houden. 
De alvleesklier doet er alles aan om te hoge of te lage glucosewaarden te voorkomen en de symptomen en gezondheidsomstandigheden te voorkomen die kunnen optreden. Lage glucosespiegels zijn meestal geen probleem voor de meeste mensen, maar een gebrek aan insuline is een veel voorkomend probleem waarmee miljoenen Amerikanen geconfronteerd worden maar dat onder een andere naam bekend staat: diabetes. 
Wanneer het lichaam resistent wordt tegen insuline en / of onvoldoende insuline aanmaakt, wordt de aandoening type II diabetes genoemd. Wanneer de alvleesklier geen insuline aanmaakt, noemen we dit diabetes type I. Typisch, het is type I diabetici die een pancreastransplantatie nodig hebben, omdat andere soorten diabetici in de meeste gevallen kunnen worden behandeld met medicatie. Het is ook mogelijk dat diabetici type II stoppen met het maken van insuline na verloop van tijd, wat ook kan leiden tot transplantatie.
Een alvleeskliertransplantatie wordt uitgevoerd wanneer de pancreas niet langer in staat is om goed genoeg te werken om de glucosespiegels in het bloed te beheersen, de kwaliteit van leven onaanvaardbaar slecht is, complicaties van diabetes ernstig zijn of verergeren, en de voordelen van chirurgie opwegen tegen de risico's van de transplantatie.

Wanneer het nodig is

Alleen diabetisch type I zijn, maakt een pancreastransplantatie niet nodig, omdat veel mensen in staat zijn een vol leven te leiden met goed gereguleerde glucosewaarden. Het is moeilijk te beheersen diabetes, vaak aangeduid als "broos" met weinig controle over glucoseniveaus en symptomen, die leidt tot een transplantatie. Dit betekent dat wanneer de ernst van diabetes het punt bereikt heeft waarop de patiënt erg ziek is en medicatie geen betere ziektebestrijding kan bieden, een transplantatie het laatste redmiddel van de behandeling is.
Volgens de American Diabetes Association (ADA) zijn de kwalificaties voor een pancreastransplantatie bij individuen zonder een significante nierziekte als volgt:

1. Frequente, acute en ernstige metabole complicaties zoals zeer hoge glucose, zeer lage glucose of ketoacidose. 
2. Arbeidsongeschiktheid bij klinische / emotionele problemen met insulinetherapie
3. Het falen van insuline om acute complicaties te voorkomen

Risico's

De risico's die gepaard gaan met pancreastransplantatie zijn significanter dan bij veel standaardoperaties, omdat de patiënt voor de operatie vaak zieker is en de procedure complex is. Deze risico's zijn een aanvulling op de standaardrisico's waarmee patiënten worden geconfronteerd bij een operatie en de risico's die samenhangen met algemene anesthesie.
Gemeenschappelijke risico's van pancreas Transplant Chirurgie

• Infectie
• Slechte glucoseregulatie
• Bloeden
• Bloedproppen
• Afwijzing van nieuw orgel
• Orgaanfalen
• Misselijkheid
• braken
• Diarree
• Reactie op anesthesie
• Moeilijk spenen van de ventilator

Een chirurg zoeken

Het zien van een transplantatiechirurg houdt meestal in dat u een verwijzing krijgt van uw eigen arts naar het transplantatiecentrum dat pancreastransplantatie uitvoert in de buurt van uw huis. In veel gevallen is er misschien maar één in de buurt, maar in grote steden kunt u meerdere opties hebben. De verwijzing wordt meestal gedaan door uw endocrinoloog, een arts die gespecialiseerd is in de behandeling van hormoonproblemen, of een gastro-enteroloog die problemen met de spijsvertering behandelt. Een verwijzing kan ook worden gemaakt door de eerstelijnszorg en andere specialismen die bij uw behandeling zijn betrokken.

Op de transplantielijst komen

Na een ontmoeting met het personeel van een transplantatiecentrum, wordt u beoordeeld op een mogelijke transplantatie. Dit betekent een beoordeling van uw medische dossiers, bloedtesten, mogelijke beeldvormingsstudies en andere tests om vast te stellen of u goed genoeg bent om een ​​transplantatie-operatie te verdragen, maar ziek genoeg om een ​​nieuw orgaan nodig te hebben.
Als uit het onderzoek blijkt dat een transplantatie nodig is, evenals het vermogen om de operatie te overleven en herstel met een goed resultaat, en als aan extra kwalificaties wordt voldaan, zoals het vermogen om de operatie te betalen en de mogelijkheid om de benodigde medicijnen te beheren na operatie kan de patiënt op de transplantatielijst worden geplaatst om te wachten tot een orgaan beschikbaar komt.
Het aantal pancreata (meervoud van pancreas) dat beschikbaar is voor transplantatie is helaas klein. Er is slechts één pancreas beschikbaar per donor. Diabetici kunnen geen pancreasdonor zijn. Bovendien is de alvleesklier fragiel en reageert vaak slecht op kritieke ziekte bij de donor, dus veel mensen zonder diabetes kunnen hun pancreas nog steeds niet doneren. Dit leidt tot een tekort aan transplanteerbare organen voor degenen die wachten.

Soorten transplantaties

Er worden op dit moment twee soorten pancreas-transplantaties uitgevoerd. Het meest voorkomende type is wanneer de volledige pancreas van een donor wordt verwijderd en in een ontvanger wordt geplaatst. Wanneer mensen 'pancreastransplantatie' zeggen, is dit de procedure waarnaar ze meestal verwijzen. Het andere type transplantatie is de pancreatische eilandjestransplantatie, waarbij een deel van de cellen waaruit een pancreas bestaat, in de ontvanger wordt getransplanteerd..

Pancreatische eilandje transplantatie

Tijdens een pancreaseilandjesceltransplantatie wordt de pancreas verwijderd van een donor en worden eilandjescellen getransplanteerd in de ontvanger. Nadat het orgaan is teruggevonden, wordt de pancreas naar een onderzoekslaboratorium gebracht waar de eilandcellen, die insuline en andere hormonen produceren, worden gescheiden van de andere cellen van de pancreas. Deze eilandjescellen vormen slechts 5 procent van de totale massa van de pancreas, dus de hoeveelheid verwijderd celweefsel is aanzienlijk kleiner dan die van een hele pancreas. Het zijn deze eilandjescellen die in de ontvanger worden getransplanteerd. Interessant is dat deze cellen worden getransplanteerd in de lever door te worden toegediend via een bloedvat. De cellen blijven in de lever en beginnen op die locatie met de productie van insuline.
In de Verenigde Staten wordt deze procedure uitgevoerd in grote academische ziekenhuizen die onderzoek doen naar pancreaseilandjesceltransplantatie. Dit type procedure wordt nog steeds als experimenteel beschouwd en wordt momenteel alleen uitgevoerd als onderdeel van meerdere onderzoeksstudies bij verschillende faciliteiten.
De kwalificaties voor eilandjestransplantatie verschillen soms van volledige orgaantransplantaties, aangezien er onderzoek wordt gedaan naar de rol van eilandjestransplantatie als een behandeling voor chronische pancreatitis. De typische patiënt zal ten minste twee en vaker drie eilandjes transplantatieprocedure hebben om het volledige voordeel van de transplantatie te ervaren.

Multi-orgaantransplantatie

Voor sommige mensen kunnen pancreasproblemen leiden tot aanzienlijke problemen met andere organen, met name de nieren. Voor sommige diabetici met moeilijk te controleren glucosespiegels raken de nieren ernstig beschadigd, wat vaak leidt tot nierfalen en de noodzaak van dialyse.
Voor deze personen is een alvleeskliertransplantatie alleen misschien niet voldoende om hen weer gezond te maken, ze hebben ook een niertransplantatie nodig zodat ze dialyse-vrij kunnen zijn. Idealiter ontvangen deze personen tegelijkertijd een nier- en een pancreastransplantatie van dezelfde donor, maar sommige patiënten ontvangen de organen van verschillende donoren op verschillende tijdstippen.

Hoe zijn getransplanteerd

Pancreas transplantatie begint met een geheel andere procedure: de operatie om de pancreas van een donor te verwijderen. Een hele orgaantransplantatie komt vaker voor dan de donatie van een pancreassegment. Hele organen komen van overleden, hersendode donoren. Segmenten van de alvleesklier komen meestal van een donor die een vriend of familielid is die de ontvanger wil helpen.
Zodra het gedoneerde orgel of segment is verwijderd, is er een kort venster om het orgel in de ontvanger te transplanteren, meestal acht uur of minder. De alvleesklier is erg delicaat en reageert slecht op aangeraakt en bewogen, dus chirurgen werken alleen tijdens operaties om de aangrenzende weefsels aan te raken. Als de pancreas eenmaal levensvatbaar is bevonden voor een ontvanger of mogelijk eerder, worden potentiële ontvangers ervan op de hoogte gesteld dat een orgaan beschikbaar is voor transplantatie. Ze worden vervolgens gevraagd om te rapporteren aan hun transplantatiecentrum.
Eenmaal hersteld (de term "oogst" wordt niet meer gebruikt) wordt de alvleesklier vanuit het ziekenhuis naar het transplantatiecentrum getransporteerd waar de alvleesklier in de ontvanger wordt geplaatst.
De operatie om het orgel in de ontvanger te plaatsen begint met de patiënt die wordt geïntubeerd en op een beademingstoestel wordt geplaatst, samen met de toediening van algemene anesthesie. Zodra de patiënt slaapt, kan de procedure beginnen. 
De huid is voorbereid om het risico op infectie te verminderen en er wordt een incisie in de buik gemaakt. De alvleesklier is verbonden aan de twaalfvingerige darm, het eerste segment van de dunne darm, zodat spijsverteringsenzymen kunnen worden afgegeven aan voedsel als het de maag verlaat. Met behulp van bloedvaten verkregen van de donor, is de alvleesklier verbonden met een bloedtoevoer voor zijn eigen behoeften en om hormonen in de bloedbaan af te geven..
Typisch ligt de getransplanteerde alvleesklier dichter bij de navel dan de oorspronkelijke alvleesklier, die dieper in de buik is gevonden. Door deze plaatsing aan de voorkant van de buik kan een biopsie in de toekomst gemakkelijk worden genomen, indien nodig.
De eigen alvleesklier van de patiënt, de "inheemse pancreas" genoemd, blijft op zijn plaats tenzij er een specifieke reden is om het te verwijderen. Zodra de alvleesklier is vastgemaakt aan de darm en de bloedvaten, kan de incisie worden gesloten en wordt de patiënt naar de intensive care-afdeling (ICU) gebracht om tijdens hun herstel nauwlettend te worden gevolgd.

Herstel

De typische patiënt zal enkele dagen doorbrengen op ICU na een transplantatieprocedure. De meesten zullen ten minste zeven dagen in het ziekenhuis doorbrengen voordat ze naar huis gaan om hun herstel voort te zetten. De meeste patiënten keren binnen 4-6 weken na de operatie terug naar hun normale activiteiten.

Leven na transplantatie

Een van de meer uitdagende aspecten van leven en gezondheid na een transplantatie is de preventie van afstoting van het orgaan. Frequente bezoeken aan het transplantatiecentrum zijn typisch na een operatie en zijn minder frequent naarmate de tijd verstrijkt, tenzij er problemen zijn met het nieuwe orgaan. Voor velen is een terugkeer naar het normale leven mogelijk na de operatie, maar anderen kunnen merken dat ze zijn verbeterd, maar nog steeds niet goed zijn.
Voor alle transplantatiepatiënten zal een medicatieregime om afstoting te voorkomen een feit van het leven zijn. Zelfs als het orgel niet goed functioneert, is anti-afstotingsmedicijn nodig en dat medicijn kan leiden tot frequentere ziektes zoals verkoudheden en griep, omdat het het immuunsysteem verlaagt.

Lange-termijnrisico's

Potentiële problemen in de maanden en jaren na een transplantatie van de alvleesklier lijken weinig te zijn, maar kunnen ernstig zijn. Zorgvuldig zorgen voor de algehele gezondheid door goed te eten, de instructies van de chirurg op te volgen en routinematig te oefenen, zijn belangrijk. Het verzorgen van je emotionele gezondheid na een transplantatie is ook belangrijk en wordt vaak over het hoofd gezien in de poging om lichamelijk gezond te zijn. 
Het is ook belangrijk om waakzaam te zijn voor de volgende signalen: 

• Orgel afwijzing
• Reactie op afstotingsmedicijnen
• Slechte glucoseregulatie
• Dalende orgelfunctie na verloop van tijd
• Bekende complicaties van afstotingsmedicijnen 

Antiverwerpingsmedicijnen

Medicijnen, waarvan sommige lijken op de vaak voorgeschreven steroïden, worden gebruikt om het lichaam het nieuwe orgaan te laten accepteren, maar deze medicijnen hebben mogelijk ook te maken met potentiële complicaties en hun enorme voordelen..
Vaak voorkomende bijwerkingen van anti-afstotingsmedicatie zijn:

• Misselijkheid
• Diarree
• braken
• Opgezwollen gezicht
• Gezwollen tandvlees
• Acne
• Haaruitval
• Intolerantie van de zon
• Bloeddrukverhoging
• Cholesterolspiegel verhoogd
• Botverlies (osteoporose of osteopenie)

Orgaanafwijzing

Orgaanafwijzing is een belangrijk probleem na een transplantatie van welke aard dan ook, en sommige patiënten zullen een aflevering van afstoting ervaren in de eerste maanden na de transplantatie. De sleutel tot het overleven van een episode van afstoting met een gezond getransplanteerd orgaan is om het probleem vroeg te identificeren en onmiddellijk een behandeling te krijgen.
Veel voorkomende symptomen van afstoting van pancreas zijn onder andere:

• Koorts
• Pijn in of over het nieuwe orgaan
• Onstabiele bloedglucose
• Misselijkheid
• braken
• Buikpijn
• Donkere urine
• Verminderde urine-output

Lange termijn resultaten

Over het algemeen zijn de uitkomsten die patiënten ervaren na de transplantatie van de pancreas vrij goed. Overlevingspercentages zijn ongeveer 95 tot t98 procent per jaar, 91 tot 92 procent drie jaar na transplantatie en 78 tot 88 procent na vijf jaar. De meerderheid van de sterfgevallen was te wijten aan hart- en vaatziekten, in plaats van complicaties door operaties, en trad meer dan drie maanden op na ontslag uit de transplantatiefaciliteit..
Ook van belang is hoe goed de getransplanteerde pancreata na de operatie hebben gewerkt. Een jaar na de operatie had 78-88 procent van de patiënten een functionerende alvleesklier en had 27 procent tien dagen na de operatie een functionerende alvleesklier. Werking betekent geen noodzaak voor insuline, normale glucosespiegels bij testen na het vasten en normale of licht verhoogde hemoglobine a1c-resultaten. Dit betekent dat patiënten met een "niet-functionerende" alvleesklier nog steeds geen insuline nodig hebben, maar een verhoogde hemoglobine a1c hebben, of volledig insuline-afhankelijk kunnen zijn..

Een woord van heel goed

Een pancreastransplantatie, of het nu gaat om een ​​compleet orgaantje of eilandcellen, is een zeer ernstige procedure met een levenslange impact op de gezondheid en het welzijn. Voor velen is de transplantatie een oplossing voor een zeer ernstig probleem en leidt dit tot een aanzienlijke verbetering van de kwaliteit van leven. Minder vaak leidt de procedure tot complicaties, slechte gezondheid en voor sommigen geen verbetering van de glucosecontrole. 
Het is belangrijk om de huidige impact van een pancreasziekte af te wegen tegen de mogelijke voordelen en complicaties die gepaard gaan met een transplantatieprocedure, en voorzichtig te zijn nadat u zoveel mogelijk hebt geleerd over de procedure.